25 / 30
Ο ΛΙΓΝΙΤΗΣ
241
α) Η Ελληνική Δημοκρατία, στην από 5 Ιουλίου 2004 επιστολή της διατείνεται ότι η
Επιτροπή δεν έχει λάβει υπόψη τα ειδικά χαρακτηριστικά της ελληνικής αγοράς προμή-
θειας λιγνίτη και πιο συγκεκριμένα ότι το σύνολο της παραγωγής λιγνίτη της ΔΕΗ χρησι-
μοποιείται για τις δικές της μονάδες παραγωγής, οι οποίες βρίσκονται δίπλα στα λιγνιτω-
ρυχεία και έχουν σχεδιασθεί έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστι-
κά των λιγνιτικών πεδίων όπου έχουν κατασκευασθεί. Ακόμη, η Ελληνική Δημοκρατία
επισήμανε ότι η εκμετάλλευση λιγνίτη προϋποθέτει μακροχρόνιες επενδύσεις, των ο-
ποίων η διάρκεια είναι ίδια με εκείνη της μονάδας ηλεκτροπαραγωγής στην οποία θα
χρησιμοποιηθεί ο λιγνίτης, καθώς επίσης ότι οι δυσκολίες που συνδέονται με τη μετα-
φορά του λιγνίτη καθιστούν αναγκαία την κάθετη ολοκλήρωση. Η ελληνική κυβέρνηση
κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ΔΕΗ δεν είναι δυνατό να θεωρείται ότι δεσπόζει σε μια
αγορά στην οποία δεν δραστηριοποιείται ούτε πραγματικά ούτε δυνητικά ως πωλητής.
β) Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι τα δικαιώματα που έχουν παραχωρηθεί στη ΔΕΗ δεν είναι
αποκλειστικά για το σύνολο της ελληνικής επικράτειας, αλλά είναι αποκλειστικά μόνο ως
προς συγκεκριμένα κοιτάσματα λιγνίτη. Οι εθνικές αρχές εξηγούν ότι η μακρά διάρκεια
ισχύος των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης λιγνίτη συνδέεται με την επίτευξη «εύλογης
απόδοσης» επί των σχετικών επενδύσεων. Ειδικότερα, διευκρινίζουν, δικαιώματα εκμε-
τάλλευσης στηρίζονται οπωσδήποτε σε διάρκεια ισχύος 40-50 ετών, με βάση την αναμε-
νόμενη διάρκεια ζωής μιας μονάδας παραγωγής ενέργειας και υπό αυτήν την έννοια, τα
δικαιώματα που έχουν παραχωρηθεί στη ΔΕΗ δεν συνιστούν προνομιακή μεταχείριση.
Ακόμη επισημαίνουν ότι το τέλος ύψους 6% με το οποίο επιβαρύνονται τα ορυχεία ιδιω-
τικής εκμετάλλευσης επιβάλλεται όταν ο λιγνίτης πωλείται σε τρίτους και όχι όταν προο-
ρίζεται για ίδια χρήση, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της ΔΕΗ.
γ) Ελλάδα υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει νομοθετική απαγόρευση της κατασκευής μονά-
δων ηλεκτροπαραγωγής με βάση τον λιγνίτη και ότι οποιοσδήποτε νεοεισερχόμενος
στην αγορά αυτή μπορεί να υποβάλει αίτηση χορήγησης αδείας για την κατασκευή τέ-
τοιων μονάδων. Επίσης, διατυπώνει την εκτίμηση ότι οι νεοεισερχόμενοι προτιμούν να
χρησιμοποιούν άλλους τύπους καυσίμων, όπως είναι το φυσικό αέριο, διότι οι τύποι
αυτοί προϋποθέτουν επενδύσεις λιγότερο χρονοβόρες και μικρότερης κλίμακας.
541.
Η Επιτροπή στην υπό κρίση υπόθεση επικαλέστηκε τα άρθρα 86 παρ. 1 και 82 της
Συνθήκης (και ήδη 106 παρ. 1 και 102 ΣΛΕΕ). Το άρθρο 86 παρ. 1 της Συνθήκης ΕΚ ορίζει
ότι τα κράτη μέλη δεν θεσπίζουν ούτε διατηρούν μέτρα αντίθετα προς τους κανόνες της
Συνθήκης, ιδίως προς εκείνους των άρθρων 12 και 81 έως 89, ως προς τις δημόσιες επι-
χειρήσεις και τις επιχειρήσεις στις οποίες χορηγούν ειδικά ή αποκλειστικά δικαιώματα.
Το άρθρο 86 παρ. 1 εφαρμόζεται στις δημόσιες επιχειρήσεις και στις επιχειρήσεις στις
οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν ειδικά ή αποκλειστικά δικαιώματα. Το ΔΕΚ παγίως ορί-
ζει τη δημόσια επιχείρηση ως «[…] κάθε επιχείρηση στην οποία το δημόσιο δύναται να
ασκήσει άμεσα ή έμμεσα αποφασιστική επιρροή. Τεκμαίρεται ότι υπάρχει αποφασιστική
επιρροή όταν το δημόσιο άμεσα ή έμμεσα έχει την πλειοψηφία του κεφαλαίου…»
282
. Η
282. ΔΕΚ 6-7-1982, Γαλλία, Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο κατά Επιτροπής, Υποθέσεις 188-190/1980, Συλλ.
Νομολ. σελ. 2545.