ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ση των ιδιωτικών οργανισμών και επιχειρήσεων. Βασική διαφορά των δύο μορ-

φών διοίκησης είναι ότι η δημόσια διοίκηση αποβλέπει στην ικανοποίηση δημο-

σίων αναγκών, ενώ η ιδιωτική διοίκηση αποβλέπει στην ικανοποίηση ατομικών

συμφερόντων. Το Διοικητικό Δίκαιο αλλά και το δημόσιο δίκαιο γενικότερα ανα-

φέρεται στη δημόσια διοίκηση.

Ως δημόσια διοίκηση ή απλώς διοίκηση θα μπορούσε να θεωρηθεί το σύνολο των

νομικών προσώπων, στα οποία είναι οργανωμένα τα διοικητικά όργανα που προ-

βλέπουν οι κανόνες δικαίου.

Τα όργανα αυτά έχουν κατά κανόνα αρμοδιότητα να

ασκούν δημόσια εξουσία. Η δημόσια διοίκηση είναι προσανατολισμένη στην εξυ-

πηρέτηση δημοσίων αναγκών, σκοπών δημοσίου ή γενικού συμφέροντος και εν

γένει αναγκών του κοινωνικού συνόλου, ενώ για την εξυπηρέτηση των σκοπών

και στόχων αυτών χρησιμοποιεί κυρίως δημόσια εξουσία και καταναγκασμό.

Είναι γεγονός ότι η νομική επιστήμη έχει συναντήσει αρκετές δυσκολίες στο να κα-

τασταλάξει και να καθορίσει ένα πλήρη και ακριβή ορισμό του όρου δημόσια δι-

οίκηση. Υποστηρίζεται από μερίδα της επιστήμης ότι η διοίκηση είναι κάθε δρά-

ση της πολιτείας, η οποία δεν είναι νομοθετικής ή δικαστικής φύσεως και επομέ-

νως διοίκηση είναι ό,τι απομένει μετά την αφαίρεση της νομοθετικής ή δικαστικής

λειτουργίας.

Ένας τέτοιος αρνητικός ορισμός του όρου δημόσια διοίκηση είναι

ασφαλώς ανεπαρκής για να αποδώσει με καθαρότητα και σαφήνεια το περιεχόμε-

νο της σχετικής έννοιας.

Παρά τη δυσκολία καθορισμού της έννοιας θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι ο

όρος δημόσια διοίκηση εμφανίζει πάντως ορισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσμα-

τα. Η διοίκηση στρέφεται προς το οργανωμένο κοινωνικό σύνολο και αποβλέπει

στη ρύθμιση ζητημάτων του κοινωνικού συνόλου, κατηγοριών ή και μελών του.

Ακόμη, η διοίκηση είναι δράση υπέρ του κοινωνικού συνόλου και των συμφε-

ρόντων του, πρόκειται, με άλλα λόγια, για δράση υπέρ του δημοσίου συμφέρο-

ντος. Στη δράση της διοίκησης πρωτεύει το δημόσιο συμφέρον και ακολουθεί το

συμφέρον των κατ’ ιδίαν ατόμων.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το συμφέρον των

2. Διοικητικά όργανα θεωρούνται όλα τα δημόσια όργανα της έννομης τάξης, δηλαδή εκείνα

που ασκούν δημόσια εξουσία, τα οποία δεν ανήκουν στη νομοθετική ή τη δικαστική εξου-

σία.

Μαρκαντωνάτου-Σκαλτσά, Α.,

Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου, Εισαγωγή- Θεμελιώδεις

Έννοιες, Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, 2013, Β΄ Έκδοση, σελ. 58.

Κόρσου, Δ.,

Διοικητικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη,

2013, Τέταρτη Έκδοση, σελ. 5.