ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

155

πρόκειται για προσβολή του ηθικού δικαιώματος οφειλόμενη στις συνθήκες

παρουσίασης του έργου (άρθρ. 4 §1 ν. 2121/ 1993), τότε ο κληρονόμος θα

έχει μεν το δικαίωμα (αλλά και υποχρέωση επιδιώξιμη και πλαγιαστικώς

κατά ΚΠολΔ 70 σε συνδ. με ΑΚ 2014 κατά τα προαναφερθέντα αρ. 159) να

αξιώσει την παύση της παρουσιάσεως, αλλά όχι και αποκατάσταση ηθικής

βλάβης στο μέτρο που αυτός δεν συμμερίζεται τις κατ’ αυτόν τον τρόπον

προσβληθείσες αξίες του τραγουδιού.

Φρονώ ότι η προτεινόμενη εδώ λύση δεν αποδυναμώνει την εμ-

βέλεια του κληρονομιαίου ηθικού δικαιώματος, αφού ο κληρονόμος

διαθέτει πάντοτε την εξουσία να επιβάλει την συμμόρφωση προς

αυτό κατά ΚΠολΔ 947, ενώ εξακολουθεί και ποινική προστασία του

κατ’ άρθρ. 66 ν. 2121/1993. Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση αποκατα-

στατέα ηθική βλάβη δεν συνεπάγεται η κάθε προσβολή του ηθικού

δικαιώματος, αλλά μόνον όσες κρίνονται ως σοβαρές.

464

3. Ηθική βλάβη από την ανάμιξη ψευδοκληρονόμου

του ηθικού δικαιώματος;

Στο ίδιο πλαίσιο σημειώνεται ότι ο (μη δικαιούχος) νομέας του

κληρονομιαίου ηθικού δικαιώματος δ ε ν πρ ο ξ ε ν ε ί στον αληθή

κληρονόμο (ή κληροδόχο αυτού κατά τα ανωτέρω αρ. 46) η θ ι κ ή

β λ ά β η μ ε μ ό ν η ν την

καύχησή

του. Τούτο, καθώς υπενθυμίζε-

ται ότι αντικείμενο προστασίας του (κληρονομιαίου) ηθικού δικαι-

ώματος είναι η σχέση του δημιουργού -και όχι των καθολικών του

διαδόχων- προς το έργο. Συναφώς αξίζει να τονισθεί ότι ούτε μόνη

η καύχηση του νομέα κληρονομίας, αλλά και ακόμη ούτε και μόνη

η ανάμιξη σε αλλότρια κληρονομία δεν συνεπάγεται για τον ψευ-

δοκληρονόμο ευθύνη για ηθική βλάβη του αληθούς κληρονόμου,

αφού δεν περιλαμβάνεται τέτοια πρόβλεψη στις ΑΚ 1871 επ. Άλλω-

στε η προσβολή του συνόλου της περιουσίας ή μέρους αυτού (εν

προκειμένω της κληρονομικής μερίδας) δεν συνιστά αυτή καθ’ εαυ-

τήν παράνομη πράξη.

465

Άλλο ζήτημα αν η καύχηση συνοδεύεται από υλικές πράξεις προ-

σβολής

επί μέρους ηθικών εξουσιών

(βλ. παρακατω παράδειγμα

464. Schricker

Gerstenberg-Götting

UrhG § 60/ §§ 33-50 KUG, αρ. 10.

465. Έτσι η κρατούσα γνώμη (

Larenz / Canaris,

SchuldR II/ 2, 1994, § 76.ΙΙ.4,

Γεωρ-

γιάδης

ΕνΔ § 60, αρ. 15, ο ίδιος σε Γεωργιάδη-Σταθόπουλου ΑΚ 914, αρ. 37,

Μαντζούφας

ΕνΔ

(1959, ανατύπωση 1971), σελ. 525, σημ. 22. Αντιθέτως

Στα-

θόπουλος

ΓενΕνΔ4 § 15, αρ. 55 επ.

309

310

311