ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ

160

11 και δη με διάρκεια προστασίας του έργου λήγουσα όχι σύμφωνα

με την γενική διάταξη του άρθρου 29 ν. 2121/1993, δηλαδή όχι με το

πέρας της εβδομηκονταετίας από την 1η Ιανουαρίου του έτους που

έπεται του θανάτου του δημιουργού, αλλά του έτους που επεται της

(μεταθανάτιας) πρώτης δημοσιεύσεως αυτού σύμφωνα με την ειδι-

κή διάταξη του άρθρου 31 §1.

Παράδειγμα 1:

Στο προαναφερθέν παράδειγμα το βιβλίο είναι ανώνυμο και

ο Φ το δημοσιεύει σαν τέτοιο πριν από την λήξη της προστασίας του, στις

30.11.2063.

Παράδειγμα 2:

Ο Δ δημιουργός ανωνύμου έργου πεθαίνει το 2016 και ο

ψευδοκληρονόμος του, Φ το δημοσιεύει ως ανώνυμο το 2018, οπότε η

διάρκεια της προστασίας του έργου δεν θα λήγει στις 2.1.2087 (που θα

έληγε λαμβανομένου υπ’ όψιν του θανάτου του δημιουργού ως αφετηρίας

της προθεσμίας), αλλά στις 2.1.2089.

Στις περιπτώσεις αυτές ο αληθινός κληρονόμος (ο Α) μπορεί να επι-

λέξει: Είτε να αξιώσει την αναγνώριση του δικού του κληρονομικού

δικαιώματος επί του έργου, οπότε η δημοσίευση, όντας μη νόμιμη,

δεν θα είναι ικανή να παρατείνει κατ’ άρθρ. 11 ν. 2121/1993 την δι-

άρκεια της προστασίας του έργου, που θα λήξει συντομότερα (σε 1

μήνα στο παράδειγμα 2 ή μετά τις 2.1.2087 στο παράδειγμα 2) είτε να

εγκρίνει την δημοσίευση εκ μέρους του Φ διατηρώντας την ανωνυμία

του έργου

473

, ήτοι μη προβάλλοντας δημοσίως την πατρότητα του

δικαιοπαρόχου του (του Δ), οπότε δικαιούται κατ’ ΑΚ 1874 το ε ξα -

χ θ έ ν ωφ έ λ η μ α , ήτοι να μεταβιβασθεί σ’ αυτόν (τον Α) από τον Φ

η «μακροβιότερη» πνευματική ιδιοκτησία του τελευταίου, (ήτοι η λη-

γούσα μετά τις 2.1.2134 στο παράδειγμα 1 ή τις 2.1.2089 στο παρά-

δειγμα 2). Σε μια τέτοια περίπτωση ο Α θα έχει εν τέλει καταστεί ιδιο-

κτήτης όχι του δικαιώματος του αρχικού δημιουργού Δ (του οποίου

είναι κληρονόμος), αλλά του πρωτοδημοσιεύσαντος Φ ως ειδικός δι-

άδοχος του τελευταίου.

473. Για την έγκριση αυτή βλ. προηγούμενη υποσημείωση.

320