33 / 36
240
Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ & ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ
είδος ικανοποίησης όταν εντοπίζεται μια κοινά αποδεκτή λύση. Συχνά λέω ότι
«η
συμφωνία είναι ο οργασμός του Διαμεσολαβητή».
Υπάρχει μια έντονη ικανοποίηση στην
επίτευξη μιας συμφωνίας. Επομένως, υπάρχει και η ανθρώπινη τάση, όταν εμφανίζε-
ται μια πιθανή απαρχή συμφωνίας, να επικεντρώνεται η προσπάθειά μας σε αυτή. Η
υπόδειξή μου είναι, τόσο στη διαπραγμάτευση όσο και στη Διαμεσολάβηση, να μην
εφησυχάζουμε όταν βρούμε μια λύση, αλλά να διερωτόμαστε πάντοτε αν υπάρχουν
και άλλες. Γιατί ενδέχεται μια άλλη λύση από αυτή που σκεφτήκαμε αρχικά, να είναι
ακόμη πιο κατάλληλη για την επίλυση της διαφοράς και να ευχαριστήσει εν τέλει πε-
ρισσότερο τα μέρη.
Έγινε μεγάλη συζήτηση γύρω από ένα σημαντικό ερώτημα, σχετικό με τη δημι-
ουργικότητα: τα μέρη είναι εκείνα που προτείνουν λύσεις ή το κάνει ο διαμεσολαβη-
τής; Δεν θα επανέλθω σε αυτό παρά μόνον για να επισημάνω ότι, στην εκπαίδευση
των Διαμεσολαβητών, αυτό το ζήτημα, δηλαδή ο ρόλος του διαμεσολαβητή στη συ-
νεισφορά ιδεών και λύσεων, εξετάζεται πολύ και θεωρείται καίριο.
Η δημιουργικότητα σχετίζεται και με τη σύνταξη και την επικύρωση της συμφω-
νίας συμβιβαστικής επίλυσης. Σε αυτή την προσπάθεια είναι σημαντική η συνεισφο-
ρά των δικηγόρων των μερών, αλλά και του διαμεσολαβητή ή του δικαστή, όταν κα-
λείται να επικυρώσει τη συμφωνία των μερών. Σε ό,τι αφορά την επικύρωση, εγείρο-
νται πολλά ερωτήματα, όπως π.χ. ο βαθμός ελέγχου της συμφωνίας από τον δικαστή
και πώς θα πρέπει να πράξει αν αυτή είναι ανισομερής. Εγώ πιστεύω ότι ο δικαστής
είναι ένας εγγυητής τόσο της νομιμότητας όσο και της ορθής αποτύπωσης της βούλη-
σης των μερών στη συμφωνία. Οφείλει να ελέγξει ότι τα μέρη είναι όντως σύμφωνα
με το περιεχόμενο της συμφωνίας τους και τότε, ακόμη και αν εκείνος τη θεωρεί ανι-
σομερή, μπορεί να την επικυρώσει.
Ξέρω ότι ο μεγαλύτερος ή μικρότερος έλεγχος του δικαστή έχει να κάνει με τη γε-
νικότερη φιλοσοφική προσέγγιση της Διαμεσολάβησης και της αρχής της συμβατικής
ελευθερίας των μερών: Ποιος πρέπει να αποφασίζει για τα μέρη, τα ίδια ή ο δικαστής;
Δεν σας δίνω κάποια απάντηση, θα τη βρείτε καθένας για τον εαυτό του.
Υπάρχει, επίσης, και το ζήτημα που ήδη αναφέρθηκε: πρέπει τα μέρη να καταλή-
γουν σε μια σταθερή, σωστή, έντιμη και ισομερή συμφωνία ή να καταλήγουν σε μια
συμφωνία, ακόμη και αν δεν είναι ισομερής, έντιμη και σωστή; Επιτρέψτε μου να σας
θέσω την ερώτηση:
«Και ποιος θα το ελέγξει και θα το κρίνει αυτό;».
• Μία άλλη ενότητα έχει να κάνει με την ηθική και τη δεοντολογική πλευρά της
Διαμεσολάβησης. Καθώς θίχτηκε ήδη το ζήτημα της ευθύνης του διαμεσολαβητή εάν,
για παράδειγμα, διαπιστώσει μια συναλλαγή ξεπλύματος βρόμικου χρήματος ή τη δι-
αφθορά κάποιου, δεν θα επεκταθώ.
• Η ένατη ενότητα ικανοτήτων του διαμεσολαβητή αφορά τη χρήση των τεχνικών
επικοινωνίας και την επιλογή των κατάλληλων λέξεων. Εδώ σημαντικό ρόλο παίζει
η επίδραση των θετικών ή των αρνητικών λέξεων, αλλά και η επιλογή των ερωτή-
σεων που θα τεθούν, διότι η μορφή των ερωτήσεων επηρεάζει τις απαντήσεις που