36 / 42
ΜΕΡΟΣ B’ - ΕΝΑΡΜOΝΙΣΗ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΑIΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
287
ρισμό του πεδίου και των περιορισμών της εφαρμογής περαιτέρω πρωτοβουλιών
στον συγκεκριμένο τομέα.
948
Η αναγκαιότητα για τη ρυθμιστική ανάπαυλα μετά το 2005 πρέπει να αναζητηθεί
καταρχάς στην πολιτική συγκυρία και το στάδιο της ολοκλήρωσης την εποχή εκείνη.
Η περίοδος μετά την ολοκλήρωση του ΠΔΧΥ χαρακτηρίζεται από μια προσπάθεια
να αποφευχθεί τυχόν υπερβολική ρύθμιση και παρεμβατισμός στην αγορά μέσω της
εκπόνησης νέων ενωσιακών κανόνων.
949
Δεδομένης της αυξανόμενης ανομοιογένει-
ας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την προσχώρηση 10 νέων κρατών-μελών από την
κεντρική και ανατολική Ευρώπη και της αναγκαιότητας για την ενσωμάτωσή τους
στο κοινοτικό/ενωσιακό οικοδόμημα, είχε προηγηθεί συζήτηση και ανταλλαγή από-
ψεων μεταξύ των θεσμικών οργάνων (Συμβούλιο, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Επιτρο-
πή των Περιφερειών, Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή) για την καλύτερη τήρη-
ση των δεσμευτικών κανόνων της επικουρικότητας και της αναλογικότητας της κοι-
νοτικής/ενωσιακής δράσης. Η κοινή πεποίθηση των συμμετεχόντων ήταν ότι η κα-
νονιστική ένταση της δράσης της ΕΚ/ΕΕ έπρεπε να προσαρμοστεί, ώστε να παραμέ-
νει αποτελεσματική, αλλά όχι δυσανάλογη των στόχων που επιδιώκει. Για τον σκο-
πό αυτό, έπρεπε να προωθηθούν καινοτόμες διαδικασίες ώστε η ΕΚ/ΕΕ “να νομοθε-
τεί καθορίζοντας τους στόχους και τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές και να υπο-
δεικνύει το πλέον κατάλληλο επίπεδο για την έκδοση των λοιπών κανόνων”.
950
Η προσέγγιση της ρυθμιστικής ανάπαυλας εντασσόταν στην ευρύτερη στρατηγική
της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη βελτίωση της νομοθεσίας και την απλούστευση
του ρυθμιστικού περιβάλλοντος,
951
η οποία δεν αφορούσε μόνο τον τομέα των χρη-
ματοπιστωτικών υπηρεσιών, αλλά ανήκε στο ευρύτερο πλαίσιο της διαδικασίας οι-
κονομικής μεταρρύθμισης της Λισαβόνας για την εξασφάλιση της διεθνούς ανταγω-
νιστικότητας της ΕΕ και την αναγκαιότητα στο σύγχρονο περιβάλλον για νέες, πιο
ευέλικτες ρυθμιστικές προσεγγίσεις, στις οποίες συμμετέχουν πιο ενεργά οι φορείς
και οι οικονομικοί συντελεστές, προκειμένου να επιτύχουν οι ίδιοι τους στόχους της
Ένωσης.
952
Μία από τις θεμελιώδεις αρχές της “βελτίωσης της νομοθεσίας” είναι να
εξετάζεται η χρήση νομοθετικής λύσης μόνο όταν η λύση αυτή είναι απολύτως απα-
ραίτητη για την επίτευξη δημόσιων πολιτικών στόχων. Επίσης, επιβάλλεται μια εκτί-
μηση των επιπτώσεων των εναλλακτικών επιλογών πολιτικής, προκειμένου να δι-
απιστωθεί κατά πόσον είναι κατάλληλη μια προτεινόμενη πράξη για την επίτευξη
των στόχων που επιδιώκει. Μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο είναι χαρακτηριστι-
κή η ρητή αναφορά της Λευκής Βίβλου, αφενός, στην αυστηρή εφαρμογή των αρ-
χών της βελτίωσης της νομοθεσίας σε οποιαδήποτε μελλοντική πρωτοβουλία και,
948. COM(2007) 226 τελικό, σελ. 2.
949. Wymeersch, 2005, σελ. 6.
950. COM(2000) 772 τελικό, σελ. 4.
951. Βλ. τη διοργανική συμφωνία για τη βελτίωση της νομοθεσίας (ΕΕ αριθ. C 321, της 31.12.2003,
σελ. 1) και τα συμπεράσματα του Συμβουλίου “Ανταγωνιστικότητα” για το Πρόγραμμα “Βελ-
τίωση της νομοθεσίας” (9501/05).
952. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ανοικτή μέθοδος συντονισμού που προωθήθηκε
στον τομέα της απασχόλησης.