ΤΟ ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΤΟ ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣτΕ

μορφής δεν μπορεί να μείνει εκτός του πεδίου της ακυρωτικής δράσεως

του διοικητικού δικαστή

1.5. Μορφές δικαστικής προστασίας μέσω της αιτήσεως

ακυρώσεως

Η παροχή δικαστικής προστασίας μέσω της αιτήσεως ακυρώσεως θα μπο-

ρούσε να λάβει τρεις διαφορετικές μορφές

α) Τη μορφή της actio popularis κατά την οποία ουδόλως ενδιαφέρει ποιος

είναι αυτός που προσβάλλει ως παράνομη κάποια διοικητική πράξη. Κάθε πο-

λίτης πρέπει να είναι σε θέση να ζητά την ακύρωση αυτής, υπερασπίζοντας

το γενικό συμφέρον της τηρήσεως της αρχής της νομιμότητας. Υπό τη μορφή

αυτή, η προϋπόθεση του εννόμου συμφέροντος παύει να έχει λόγο ύπαρξης

β) Τη μορφή κατά την οποία μόνο εκείνος του οποίου προσβάλλεται δι-

καίωμα (droit subjectif), θα δικαιούται να ζητεί την ακύρωση της διοικητι-

κής πράξεως. Με τον τρόπο αυτό η άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως πε-

ριορίζεται σημαντικά, στερουμένη του γενικού της χαρακτήρα

γ) Τη μορφή του «προσβεβλημένου συμφέροντος» (intérêt froissé), κατά

την οποία μόνο ο έχων ειδικό προς τούτο έννομο συμφέρον δικαιούται να

ζητήσει την ακύρωση της παράνομης διοικητικής πράξεως. Όπως θα φανεί

παρακάτω, η τελευταία αυτή μορφή, η οποία γίνεται δεκτή στη Γαλλία από

τη νομολογία, είναι και αυτή που ανταποκρίνεται περισσότερο στο άρθρο

47 παρ. 1 του ΠΔ 18/89 και συμβιβάζεται προς τον αντικειμενικό και συνά-

μα υποκειμενικό χαρακτήρα της αιτήσεως ακυρώσεως

1.6. Το έννομο συμφέρον και ο χαρακτήρας της αιτήσεως

ακυρώσεως

Προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα η έννοια του εννόμου συμφέροντος

και η λειτουργία του στο πλαίσιο της ακυρωτικής δίκης είναι απαραίτητο

πρώτα να μελετηθεί ο χαρακτήρας της ακυρωτικής δίκης.

21.

Αναγνώστου

, ΤοΣ 1988, σ. 649 επ.

22. Βλ. για τις τρεις αυτές μορφές Δεληκωστόπουλο, Αι προϋποθέσεις του παραδεκτού

της αιτήσεως ακυρώσεως, σ. 308-309.

23.

Ανδρεάδη

, Η ακυρωτική δικαιοδοσία του Συμβουλίου της Επικρατείας, σ. 59 επ.

24. Βλ. και

Κολυβά

, Περί του ενδίκου μέσου της ακυρώσεως εν τω διοικητικώ δικαίω,

τεύχος Α’, 1915, σ. 115 επ.

25. Βλ. και

Κολυβά

, Περί του ενδίκου μέσου της ακυρώσεως εν τω διοικητικώ δικαίω,

τεύχος Α’, 1915, σ. 114-115.