ΤΟ ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΤΟ ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣτΕ

Ο Στασινόπουλος

, συναφώς, είχε υποστηρίξει ότι το υπό της προσβαλλο-

μένης πράξεως θιγέν συμφέρον δεν αποτελεί την αιτία της ακυρωτικής δί-

κης, ενώ αντιθέτως η προσβολή δικαιώματος αποτελεί την αιτία της πολι-

τικής δίκης ή της ουσιαστικής διοικητικής δίκης. Αιτία της ακυρωτικής δί-

κης είναι η παράβαση του νόμου, η οποία έλαβε χώρα εκ μέρους του δι-

οικητικού οργάνου, σκοπός δε της σχετικής δίκης είναι όχι η επανόρθω-

ση της ζημίας του διοικουμένου, αλλά η αποκατάσταση της νομιμότητας,

διά της εξαφανίσεως, δηλαδή διά της ακυρώσεως της πράξεως, διά της

οποίας διαταράχθηκε η νομιμότητα αυτή.

Η νομολογία είχε εξ αρχής υπογραμμίσει την αντικειμενική αυτή διάστα-

ση του χαρακτήρα της αιτήσεως ακυρώσεως, υποστηρίζοντας ότι πρέπει

να γίνει δεκτή «η διευρύνσις της εννοίας του έννομου συμφέροντος προς

προσβολήν πράξεων των διοικητικών αρχών ..., η οποία συνάδει πλή-

ρως προς τον σκοπόν του Συμβουλίου της Επικρατείας και του ενδίκου

μέσου της αιτήσεως ακυρώσεως, όστις είναι ο εξ αντικειμένου έλεγχος

των διοικητικών πράξεων, αποσκοπούν εις την αυστηράν τήρησιν εν αυ-

ταίς των διατάξεων του νόμου προς εξασφάλισιν της νομιμότητος»

[ΣτΕ Ολ

478/1945, 1650, 1653/1948]

Η σημασία που αποδίδεται στον αντικειμενικό χαρακτήρα της αιτήσεως

ακυρώσεως υφέρπει εξάλλου και στην ειδικότερη νομολογία, η οποία δέ-

χεται ότι ο αιτών δεν στερείται του έννομου συμφέροντός του όταν έχει

ωφεληθεί και ο ίδιος από παράνομη διοικητική πράξη, η οποία αφορά μά-

λιστα την ίδια δραστηριότητα (βλ. παρακάτω).

Στο πλαίσιο αυτό οι περιορισμοί του έννομου συμφέροντος στην ακυρωτι-

κή δίκη πρέπει να συνάδουν με την αναμφισβητήτως αντικειμενική διάστα-

ση του χαρακτήρα της.

1.6.2. Ο αποκλεισμός της λαϊκής αγωγής

Αντικειμενική διάσταση της ακυρωτικής δίκης δεν σημαίνει όμως ότι το έν-

δικο αυτό βοήθημα θα μετατραπεί σε λαϊκή αγωγή (actio popularis

Η αίτηση ακυρώσεως θα μπορούσε, πράγματι να αντιμετωπισθεί στο πλαί-

σιο της λαϊκής αγωγής, θεσμού του ρωμαϊκού δικαίου που είχε το χα-

ρακτηριστικό ότι η πρωτοβουλία άσκησής της ανήκε σε οποιονδήποτε,

στο μέτρο που το αντικείμενο της αφορούσε την προστασία ενός γενικού

28.

Στασινόπουλος

, Δίκαιον των Διοικητικών Διαφορών, σ. 121.

29. Για την actio popularis βλ.

Μουκίου

, ΘΠΔΔ 2016, σ. 731 επ.