31 / 40
Γενικά
7
Σχετικώς έχουν υποστηριχθεί δύο απόψεις: η πρώτη επιμένει στον αντι-
κειμενικό χαρακτήρα της, ενώ η δεύτερη υπογραμμίζει την έντονη παρου-
σία σε αυτήν υποκειμενικών στοιχείων.
Το ζήτημα αυτό συνδέεται, κατά τρόπο αναπόσπαστο με το ζήτημα του
έννομου συμφέροντος. Αν η διαφύλαξη της νομιμότητας της διοικητικής
δράσης είναι πρωταρχικός σκοπός της ακυρωτικής δίκης, τότε το έννομο
συμφέρον για την επιδίωξη του ακυρωτικού δικαστικού ελέγχου πρέπει
να είναι ευρύτατο, χωρίς να αποκλείεται και το ενδεχόμενο αποδοχής της
λαϊκής αγωγής. Αν πάλι ο κύριος στόχος συνίσταται στην προστασία των
προσωπικών συμφερόντων που θίγονται από τις παράνομες διοικητικές
πράξεις, τότε το έννομο συμφέρον για την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσε-
ως συρρικνώνεται, εφόσον αναγνωρίζεται σε έναν συγκεκριμένο, ευρύτε-
ρο ή στενότερο κατά περίπτωση κύκλο προσώπων.
1.6.1. Ο αντικειμενικός χαρακτήρας
Η παραδοσιακή αντίληψη για τη φύση και το χαρακτήρα της αιτήσεως
ακυρώσεως εδράζεται στο ότι το ένδικο αυτό μέσο αποβλέπει πρωτίστως
όχι στην ικανοποίηση των δικαιωμάτων των διαδίκων, αλλά στην απο-
κατάσταση του δια της παρανόμου διοικητικής πράξεως προσβληθέντος
εξ αντικειμένου δικαίου, δηλαδή στην προάσπιση γενικώς της εφαρμογής
της αρχής της νομιμότητας στη λειτουργία της διοίκησης και την κατοχύ-
ρωση της έννοιας του κράτους δικαίου
26
. Πρόκειται επομένως για δίκη, η
οποία αφορά πάντοτε τον έλεγχο της νομιμότητας της διοικητικής δράσης,
αντικείμενο της δεν είναι δικαιώματα και αξιώσεις, αλλά κανόνες δικαίου.
Πρόκειται κατ’ ουσίαν για «δίκη κατά μιας πράξης» (procès fait à un acte
κατά τον Laferrière)
27
.
26. Βλ.
Πικραμένο
, ΕφημΔΔ 2008, σ. 125 επ. ο οποίος παραπέμπει στη σχετική διατύ-
πωση του
Τσούτσου
, Αίτηση ακυρώσεως και χρηματικαί διαφοραί (ΕΔΔΔΔ 1960,
τεύχος 1-2 και στον τόμο Διοίκησις και Δίκαιον, σ. 253 επ.). Ο Τσούτσος υπο-
στηρίζει τον αντικειμενικό χαρακτήρα της αιτήσεως ακυρώσεως διακρίνοντας την
από τα άλλα ένδικα βοηθήματα (Η παρέμβασις εν τη δίκη της αιτήσεως ακυρώσε-
ως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, σ. 22-26). Βλ.
Αγγελίδη
, Τινά περί
των απαραδέκτων της αιτήσεως ακυρώσεως, στο: Νομικά Σχεδιάσματα Α’, σ. 175
επ.. Επίσης για τις διατυπωθείσες απόψεις βλ.
Παυλόπουλο
, Η συνταγματική κα-
τοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως. Μια σύγχρονη έποψη του κράτους δικαίου,
σ. 138 επ.).
27. Βλ. και
Ρώτη
, ΕΔΔΔΔ 1960, σ. 238 επ. Στη γαλλική νομολογία θεωρείται ό αντι-
κειμενικός χαρακτήρας της αιτήσεως ακυρώσεως έχει γίνει δεκτός με την απόφα-
ση του C.E. 8.12.1999, Ville d΄Avignon, S. 1900.3.73 και C.E.19.4.1950, De Villèle,
Rec. σ. 214.