ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

264

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε

στωτών», οι δε σύνδικοι φροντίζουν τούτο να «σημειωθεί» στο βιβλίο

304

. Η υποθήκη αυτή μπορεί

να έχει χρησιμότητα σε ορισμένες περιπτώσεις. Π.χ. σε περίπτωση που περατώνεται η πτώχευση με

επικύρωση σχεδίου αναδιοργάνωσης, κανονικά οι μεταπτωχευτικοί πιστωτές θα μπορούν πλέον να

επιληφθούν (και) της (τέως) πτωχευτικής περιουσίας. Κάτι τέτοιο όμως θα μπορούσε να βλάψει την

εφαρμογή του σχεδίου. Η προτεραιότητα των (τέως) πτωχευτικών πιστωτών, λόγω της υποθήκης,

μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση.

§ 33. Συνέπειες επί των εις ολόκληρον συνοφειλετών και εγγυητών

(ΠτΚ 27)

Ειδικό ζήτημα στην πτώχευση είναι η θέση των προσώπων εκείνων, που ευθύνονται

μαζί με τον οφειλέτη. Έτσι, ο ΠτΚ περιέχει διατάξεις που διαγράφουν τη θέση των εγγυη-

τών των χρεών του οφειλέτη, καθώς και των συνοφειλετών του εις ολόκληρον

305

. Γενική

αρχή είναι (αλλά με εξαιρέσεις) ότι η πτώχευση του οφειλέτη (ή, αναλόγως, του «πρω-

τοφειλέτη») δεν επηρεάζει τη θέση των συνοφειλετών του ή των εγγυητών. Μάλιστα σε

τέτοια περίπτωση ο εγγυητής δεν έχει πλέον ούτε την ένσταση διζήσεως κατά ΑΚ 857

306

Παραδόξως η αρχή του μη επηρεασμού δεν αναγράφεται ρητά στο νόμο

307

, προκύπτει

όμως από επιμέρους διατάξεις. Ειδικότερα:

Ι. Μη επιρροή καταρχήν της πτώχευσης στον εις ολόκληρο οφειλέτη και τον εγγυητή.

Πρόκειται για βασική αρχή, που εξειδικεύεται σε επιμέρους διατάξεις.

1. Εάν υπάρχουν περισσότεροι

συνοφειλέτες εις ολόκληρον

, εκ των οποίων ένας πτώ-

χευσε, ο δανειστής έχει δικαίωμα να απαιτήσει από κάθε συνοφειλέτη την πλήρη ικανο-

ποίηση της απαίτησής του: Από μεν τον οφειλέτη που πτώχευσε κατά τις διατάξεις της

πτωχευτικής διαδικασίας, από δε τους λοιπούς συνοφειλέτες με την προϋπόθεση ότι η

απαίτηση «κατέστη απαιτητή κατά την πραγματική λήξη της» (ΠτΚ 27 § 1). Η ρύθμιση

συνάδει με το άρθρο 486 ΑΚ

308

. Η εφαρμογή του κανόνα αυτού δημιουργεί το ενδεχό-

μενο ο πιστωτής να εισπράξει περισσότερα από όσα δικαιούται. Σε μια τέτοια περίπτω-

ση («περίπτωση υπερκάλυψης»), ο δανειστής αποδίδει το επιπλέον σ’ εκείνον το συνο-

φειλέτη, που θα είχε δικαίωμα αναγωγής κατά των άλλων (ΑΚ 487).

304. Την απουσία διάταξης όμοιας με το άρθρο 611 ΕμπΝ επισημαίνει ο

Ψυχομάνης

, ΠτΔ, 2016, σ. 264. Για

τη διάταξη αυτή βλ.

Κ.Ρόκα

, ΠτΔ 1978, σ. 155.

305. Βλ.

Χατζηϊωάννου

, Η διατήρηση της ευθύνης των εγγυητών έναντι των πιστωτών στις προπτωχευτικές

διαδικασίες εξυγίανσης και στην πτώχευση, ΠΣΕΔ σ. 661.

306.

Κοτσίρης

, ΠτΔ, 2016, σ. 355,

Σπυριδάκης

, ΠτΔ, σ. 196,

Παΐσιος

, ΔΕΕ 2014, 1042.

307. Με το ζήτημα οι διατάξεις του ΠτΚ «ασχολούνται ελλειπτικά», βλ.

Ψυχομάνη

, ΠτΔ, 2016, σ. 290.

308. Για το ζήτημα της ευθύνης των υπόχρεων για την πληρωμή επιταγής έναντι του κομιστή, βλ.

Μάζη

ΕΕμπΔ 2003, 983. Βλ. όμως και

Γεωργακόπουλο

, ΔΕΕ 2003, 873.