ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

279

ΕΙΔΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

σύνταξης ή εφάπαξ. Με συμφωνία καθορίζεται το πρόσωπο του ασφαλισμένου που μπορεί

να είναι είτε ο λήπτης της ασφάλισης είτε τρίτο πρόσωπο, ενώ ισχύει ό,τι ειπώθηκε για την

ασφάλιση θανάτου. Βέβαια, γίνεται δεκτό ότι αυτό το είδος ασφάλισης εξυπηρετεί την εξα-

σφάλιση του λήπτη της για τα γηρατειά του, συμπληρώνοντας έτσι τη λειτουργία της κοινω-

νικής πρόνοιας

587

Μεγαλύτερη πρακτική σημασία για τον λήπτη της ασφάλισης παρουσιάζει ο τύπος της μι-

κτής ασφάλισης. Στη μικτή ασφάλιση, ο ασφαλιστής δεν απαλλάσσεται από την υποχρέωση

να καταβάλει το επενδεδυμένο κεφάλαιο στον ασφαλισμένο, καθώς αν πριν από τη συμπλή-

ρωση του όρου επιβίωσης αποβιώσει ο ασφαλισμένος, ο ασφαλιστής αποδίδει το ποσό που

έχει αποταμιευτεί ως εκείνο το σημείο.

Επιπλέον, συνήθης είναι ένας άλλος τύπος ασφάλισης θανάτου, όπου το ασφάλισμα δεν

αποδίδεται έχοντας ως βάση υπολογισμού τις έως εκείνο το σημείο αποταμιεύσεις, αλλά

την πιθανότητα πραγμάτωσης του συγκεκριμένου ασφαλισμένου κινδύνου

588

. Πρόκειται για

ασφάλιση ειδικού κινδύνου, όπως π.χ. στην περίπτωση ενός ατυχήματος με μεταφορικό

μέσο ή από μια συγκεκριμένη δραστηριότητα.

Το άρθρο 30 ΑσφΝ διαλαμβάνει την περίπτωση αυτοκτονίας, όπου ως προϋπόθεση για

την απόδοση του ασφαλίσματος στον δικαιούχο τίθεται η παρέλευση δύο χρόνων από τη σύ-

ναψη της σύμβασης και η έλλειψη δόλου. Αν επομένως ο λήπτης αυτοκτόνησε πριν την παρέ-

λευση δύο ετών ή αν ο θάνατός του ήταν αποτέλεσμα δόλιων ενέργειων του δικαιούχου της

ασφάλισης προς είσπραξη του ασφαλίσματος και αποκόμιση παράνομου περιουσιακού οφέ-

λους, τότε ο τελευταίος εκπίπτει από τα εισπρακτικά του δικαιώματα και ο ασφαλιστής απαλ-

λάσσεται από την υποχρέωση καταβολής του ασφαλίσματος (άρθρο 30§2 ΑσφΝ).

Επομένως, απαιτείται να έχει επέλθει εκούσια αυτοκτονία του ασφαλισμένου, δηλαδή

να βρίσκεται σε κατάσταση συνείδησης των πραττομένων του όταν τη διαπράττει, χωρίς πε-

ραιτέρω περιορισμό ως προς τον λόγο αυτοκτονίας

589

. Αυτός μπορεί να είναι οποιοσδήπο-

τε. Κατά αντίθετη άποψη στη θεωρία, ελλείψει διευκρινιστικής διατύπωσης του νόμου, το

ασφάλισμα καταβάλλεται και ενόψει ακούσιας αυτοκτονίας

590

. Στην περίπτωση που έχου-

με ασφάλιση επί της ζωής τρίτου, η αυτοκτονία αναφέρεται στον ασφαλισμένο, το πρόσω-

πο του οποίου αποτελεί αντικείμενο της ασφάλισης. Είναι αδιάφορη επομένως η αυτοκτονία

του λήπτη της ασφάλισης, καθώς δεν είναι αυτός ο φορέας του έννομου συμφέροντος που

ασφαλίζεται. Όσον αφορά στην πρώτη προϋπόθεση καταβολής του ασφαλίσματος στον δι-

καιούχο, ο υπολογισμός του χρονικού διαστήματος αρχίζει από τη σύναψη της σύμβασης,

ούσης αδιαφόρου της αναγραφόμενης στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο χρονολογίας. Είναι δυ-

νατό κατά τη βούληση των μερών, τα δύο έτη να συντμηθούν και συνεπώς, ο ασφαλιστής να

βαρύνεται με καταβολή ακόμη κι αν η αυτοκτονία επέλθει μέσα σε δύο χρόνια από τη σύνα-

ψη της σύμβασης.

587. Βλ.

Χατζηνικολάου-Αγγελίδου Ρ.,

ό.π., σελ. 321.

588. Βλ.

Χατζηνικολάου-Αγγελίδου Ρ

., ό.π., σελ. 332.

589. Βλ.

Ρόκα Ι.,

σελ. 177,

Μπεχρή - Κεχαγιόγλου

σε

Ρόκα Ι.,

ΕρμΝ 2496/1997

άρθρο 30, Ι 2, αρ. 2,

σελ. 523.

590.

Β. Κιάντος,

ΑσφΔικ, 2005.