ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

283

ΕΙΔΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

Κατ’ ορθή ερμηνεία της διάταξης, υποστηρίζεται ότι το πεδίο εφαρμογής της υποχρέω-

σης ανακοίνωσης της παράλληλης ομοειδούς αυτής ασφάλισης περιορίζεται στις περιπτώσεις

που έχει πάρει τη μορφή ασφάλισης κατά ζημιών, καθώς στην ασφάλιση ποσού δεν ισχύ-

ει η αρχή της απαγόρευσης του πλουτισμού για τον λήπτη της ασφάλισης/ασφαλισμένο

603

Ακριβώς σε αυτό στηρίζεται και ο αποζημιωτικός χαρακτήρας που έχει η ασφάλιση αυτή ως

ασφάλιση ζημιών

604

Συνήθης μορφή ασφάλισης ατυχημάτων είναι η ομαδική ασφάλιση εργατικών ατυχη-

μάτων, όπου ο εργοδότης δεσμεύεται ότι εφόσον προκαλείται ατύχημα στους τρίτους εργα-

ζόμενους στην επιχείρηση και με την προϋπόθεση ότι οι ίδιοι δεν έχουν δόλο (άρθρο 7§5

AσφΝ), θα καταβληθεί αποζημίωση ιδιωτικής φύσεως, συμπληρωματική με την κοινωνική

ασφάλιση.

ΙΙΙ. Ασφάλιση ασθενείας

Και σ’ αυτό το είδος ασφάλισης που προβλέπεται στο άρθρο 32 του AσφΝ εφαρμόζο-

νται αναλογικά οι διατάξεις του προηγούμενου άρθρου περί ασφαλίσεως ατυχημάτων (άρ-

θρο 32§2 AσφΝ). Αντικείμενο της ασφάλισης κατά το γράμμα του νόμου είναι η εμφάνιση

ασθενειών

605

που προέρχονται από αιτίες που είτε δεν υπήρχαν είτε υπήρχαν αλλά ο ασφαλι-

σμένος, ακόμα και καταβάλλοντας την απαιτούμενη επιμέλεια, δικαιολογημένα δεν θα μπο-

ρούσε να τις αποτρέψει.

Ο ακριβής ορισμός του όρου «ασθένεια» στο συμβόλαιο οριοθετεί την ασφαλιστική κά-

λυψη. Στη θεωρία, έχουν προταθεί ποικίλοι ορισμοί. Ανάμεσα σ’ αυτούς, η ασθένεια αποδί-

δεται ως μια ανώμαλη σωματική ή πνευματική κατάσταση σύμφωνα με την ιατρική επιστή-

μη, ή η κατάσταση κατά την οποία κανείς εμφανίζει υποκειμενικά ενοχλήματα ή αντικειμενι-

κή διαταραχή ή εκτροπή της φυσιολογικής λειτουργίας των οργάνων του. Το άρθρο 32 AσφΝ

βρίσκεται εκτός του πεδίου ισχύος της καθολικότητας των ασφαλιστικών κινδύνων, με απο-

τέλεσμα να είναι βάσιμη η άποψη που υποστηρίζει ότι η ασφαλιστική κάλυψη αφορά απο-

κλειστικά τους απαριθμιζόμενους στο συμβόλαιο κινδύνους

606

. Γίνεται δεκτό, ότι στο πλαί-

σιο της συμβατικής ελευθερίας των μερών, είναι έγκυρη η σύμβαση που ασφαλίζει ασθένει-

ες αναγόμενες σε ατύχημα.

Κρίνεται σκόπιμο να σημειωθεί ότι η λανθασμένη περιγραφή ουσιωδών στοιχείων ή η

αποσιώπησή τους, εφόσον δεν αποδίδεται σε δόλο, αλλά σε αμέλεια, δεν επιφέρει συνέπει-

ες. Αντίθετα, η δόλια αλλοίωση των πραγματικών περιστατικών εγείρει δικαίωμα για καταγ-

603. Το Εφετείο Αθηνών δέχθηκε ότι το άρθρο 31 παρ. 2 AσφΝ εφαρμόζεται και στις ασφαλίσεις ατυ-

χημάτων που διαμορφώνονται ως ασφαλίσεις ποσού, βλ. ΕφΑθ 2877/2003, ΕΕμπΔ 2004, 105.

604. Έτσι, στην ασφάλιση ατυχημάτων που λειτουργεί ως ασφάλιση κατά ζημιών, ο ασφαλισμένος

δεν μπορεί να ικανοποιηθεί δύο φορές βλ. ΑΠ 1411/2006 ΕπιΔικΙΑ 2007,300, ΕφΑθ 2877/2003

ΕΕμπΔ 2004,105.

605. Στο πλαίσιο του προϊσχύσαντος νομικού καθεστώτος, ως κίνδυνος ασθένειας νοούνταν «κάθε

κίνδυνος του σώματος ή του πνεύματος του ασφαλισμένου που διαπιστώνεται με βάση την ιατρι-

κή επιστήμη», βλ. ορισμό και σε

Σκουλούδη Ζ

., Δίκαιο της Ιδιωτικής Ασφάλισης, 1999, σελ. 421.

606. ΠΠρΑθ 3229/1996, ΔΕΕ 1997, 75.