15
Ι. ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ
ακόμα και όταν η αξία του αντικειμένου είναι μεν μεγαλύτερη από πέντε χιλιάδες
(5.000) ευρώ, όμως ο ενάγων δηλώνει ότι δέχεται προς ικανοποίησή του, αντί
για το αντικείμενο που ζητείται με την αγωγή, χρηματικό ποσό όχι μεγαλύτερο
από πέντε χιλιάδες (5.000) ευρώ. Στην περίπτωση αυτή ο εναγόμενος καταδικά-
ζεται διαζευκτικά να καταβάλει είτε το αντικείμενο που ζητείται με την αγωγή εί-
τε την αποτίμησή του σύμφωνα με την απόφαση που θα εκδώσει ο ειρηνοδίκης
(άρθρο 466 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 άρθρο δεύτερο παρ.
2 Ν 4335/2015) (βλ. και εξαιρετική αρμοδιότητα Ειρηνοδικείου).
– Στην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου υπάγονται:
Οι αποτιμητές σε χρήμα διαφορές, η αξία του αντικειμένου των οποίων υπερβαί-
νει το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ, όχι όμως αυτό των διακοσίων
πενήντα χιλιάδων (250.000) ευρώ (άρθρο 14 παρ. 2 ΚΠολΔ, όπως η παρ. 2 αντι-
καταστάθηκε από το άρθρο 6 παρ. 1 Ν 4055/2012) (βλ. πάντως και σχετικά με την
εξαιρετική και αποκλειστική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου).
– Στην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου υπάγονται:
Όλες οι διαφορές για τις οποίες δεν είναι αρμόδια τα ειρηνοδικεία ή τα μονομε-
λή πρωτοδικεία (άρθρο 18 ΚΠολΔ). Βάσει της διατύπωσης του άρθρου 18 του
ΚΠολΔ η αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου καθορίζεται αρνητικά
4
.
Στην αρμοδιότητα των Πολυμελών Πρωτοδικείων υπάγονται οι διαφορές που
μπορούν να αποτιμηθούν σε χρήμα και που η αξία του αντικειμένου τους υπερ-
βαίνει το ποσό των διακοσίων πενήντα χιλιάδων (250.000) ευρώ και δεν περι-
λαμβάνονται στην εξαιρετική αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων και των Μονο-
μελών Πρωτοδικείων. Υπάγονται, επίσης, οι διαφορές που δεν αποτιμώνται σε
χρήμα
5
. Ενδεικτικά, μη αποτιμητές σε χρήμα διαφορές είναι: Η αγωγή για επίδει-
ξη εγγράφου
6
, η αγωγή λογοδοσίας, εκτός αν ζητείται συγκεκριμένο κατάλοιπο
7
,
η αγωγή αναγνώρισης ακυρότητας δικαιοπραξίας
8
, η εκ του άρθρου 1108 αρνη-
τική αγωγή, η οποία κατά την ορθότερη άποψη υπάγεται στην αρμοδιότητα του
Πολυμελούς Πρωτοδικείου
9
, οι αγωγές που αφορούν την αναγνώριση ακυρότη-
4.
Κ. Κεραμεύς
, Αστικό Δικονομικό Δίκαιο, Γενικό μέρος, 1986, σελ. 44.
5.
Ε. Μπαλογιάννη/Π. Πετροπούλου
σε Χ. Απαλαγάκη, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Ερ-
μηνεία κατ’ άρθρο, 4η έκδοση, 2016, άρθρο 18.
6. ΜΠρΘεσ 8620/2006 Αρμ 2006, 1257.
7. ΠΠρΘεσ 20770/1996 Αρμ 1997, 756, ΠΠρΠειρ 512/1995 ΕΝΔ 1996, ΠΠρΙωαν 169/1985
Αρμ 1985, 731, ΜΠρΘεσ 1154/2015 ΝΟΜΟΣ.
8. ΕφΠατρ 333/2005 ΕφΛαρ 587/1988 Δ 1991, 1120, ΠΠρΠατρ 540/2014, ΠΠρΘεσ
21975/2011 και 20312/2011, ΠΠρΛαρ 217/2011 Αρμ 2012,1851, ΠΠρΘηβ 203/1986 και
ΜΠρΙωαν 243/1984 Δ 1984, 715, ΕιρΘεσ 3641/2015 Αρμ 2015, 1711.
9. ΕφΑθ 2067/2005 ΕλλΔνη 47, 534, 181, ΕφΔωδ 306/2004 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 5518/2003 Ελ-
λΔνη 2004, ΕφΑθ 1115/2000 ΝΟΜΟΣ, ΠΠρΖακ 98/2009 ΕφΑΔ 2012, 497, ΠΠρΚερκ
157/2000 ΙονΕπιθΔ 2001, 98, ωστόσο κατ’ άλλη άποψη ο υπολογισμός της εν λόγω αξίας
6
7