18 / 26
16
ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ
τας διαθήκης
10
, οι διαφορές που προκύπτουν από την προσβολή του δικαιώμα-
τος της προσωπικότητας, όπως είναι η αξίωση για άρση της προσβολής και για
παράλειψη αυτής στο μέλλον, εκτός από τις περιπτώσεις που έχουν ειδικά υπα-
χθεί στην καθ’ ύλη αρμοδιότητα άλλου δικαστηρίου
11
, η αγωγή ακύρωσης απο-
φάσεως γενικής συνελεύσεως ανώνυμης εταιρίας
12
.
β. Καθορισμός της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς
Κριτήριο για την καθ’ ύλην αρμοδιότητα, η αξία του αντικειμένου της διαφο-
ράς.
Από τις διατάξεις των άρθρων 7, 8, 9, 10, 11, 14 και 18 του ΚΠολΔ, συνάγε-
ται ότι η καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου για εκδίκαση ορισμένης υπό-
θεσης καθορίζεται από την αξία του αντικειμένου της διαφοράς
13
. Ως αντικείμενο
της διαφοράς νοείται όχι μόνο αυτό που αναφέρεται στο αιτητικό της αγωγής, αλ-
λά και αυτό που συνάγεται ως αίτημα από το ιστορικό αυτής
14
. Επί εσφαλμένου,
συνεπώς, ποσού του αιτητικού της αγωγής, ο προσδιορισμός γίνεται με βάση τα
αθροιζόμενα κονδύλια του ιστορικού της
15
.
Εκτίμηση της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς.
Για την εκτίμηση της αξίας
του αντικειμένου της διαφοράς λαμβάνεται υπόψη το αίτημα της αγωγής χωρίς
να συνυπολογίζονται σε αυτό οι παρεπόμενες απαιτήσεις για καρπούς, τόκους
και έξοδα
16
(άρθρο 9 εδ. α΄ και β΄ ΚΠολΔ). Ως τόκοι νοούνται οι τόκοι υπερη-
μερίας, αλλά και οι συμβατικοί, όπως και οι νόμιμοι
17
. Δεν ενδιαφέρει αν οι πα-
ρεπόμενες απαιτήσεις προσδιορίζονται αριθμητικά ή ζητούνται αόριστα
18
ή και
αν γεννήθηκαν πριν ή μετά την επίδοση της αγωγής
19
. Υπολογίζονται δε αυτοί
γίνεται βάσει της αξίας του πράγματος (άρθρο 11 αρ. 1 ΚΠολΔ), ενώ κατ’ άλλη βάσει του
ποσού κατά το οποίο μειώθηκε η αξία του πράγματος συνεπεία της διατάραξης (βάσει του
άρθρου 11 αρ. 3 ΚΠολΔ, κατ’ ανάλογη εφαρμογή),
Απ. Γεωργιάδης
, Εμπράγματο δίκαιο Ι,
1991, σελ. 629.
10. ΠΠρΑθ 3691/2015 ΕλλΔνη 2016, 516.
11. ΕφΘεσ 671/2015 Αρμ 2015, 1347, ΕφΑθ 1711/1991 Δ 1991, 912, ΕφΘεσ 156/2006 Επι-
σκΕΔ 2006, 528, ΜΠρΘεσ 1427/2014 Αρμ 2014, 597, ΕιρΜουζ 7/2002 ΑρχΝ 2005, 513.
12. ΜΠρΑθ 356/2009 ΕΕμπΔ 2010, 622.
13. ΑΠ 1151/2010 ΕλλΔνη 2011, 999, ΕφΘεσ 1554/2011 ΕλλΔνη 2012, 488.
14. ΜΠρΑθ 245/2015 ΔΕΝ 2015, 1525, ΕιρΒολ 194/2012 Αρμ 2016, 126, ΜΠρΙωαν 80/2011
ΔΕΕ 2011, 836,
Κ. Κεραμεύς
, Αστικό Δικονομικό Δίκαιο, Γενικό μέρος, 1986, σελ. 23.
15.
Ν. Νίκας
, Εγχειρίδιο Πολιτικής Δικονομίας, 2016, σελ. 87, ΜΠρΑθ 4047/1991 Αρμ 1992,
39.
16. ΕφΙωαν 134/2008 ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΚεφαλ (ΑΣΦ) 144/2012 ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΠατρ 512/2007
ΕΣυγκΔ 2008, 398,
Κ. Κεραμεύς
, Αστικό Δικονομικό Δίκαιο, Γενικό μέρος, 1986, σελ. 23.
17. ΕφΑθ 2312/1991 ΕλλΔνη 33, 861.
18.
Μ. Μαργαρίτης
, Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, 2012, σελ. 33, ΜΠρΣερ
161/2005 Αρμ 2006, 1752, ΕφΑθ 1566/1975 ΑρχΝ 1975, 433.
19.
Ν. Νίκας
σε Κ. Κεραμέα/Δ. Κονδύλη/Ν. Νίκα, Ερμηνεία του Κώδικα Πολιτικής δικονομίας
τ. 1 σελ. 38, ΕφΑθ 1566/1975 ΑρχΝ 1975, 433.
8
9