ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

Ι. ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ

τήματος γίνει μετά την άσκηση της αγωγής, κρίσιμο για τον καθορισμό της καθ’

ύλην αρμοδιότητας είναι το ποσό που απομένει μετά τον περιορισμό

. Λαμβάνε-

ται δηλαδή υπόψιν ο περιορισμός του αιτήματος της αγωγής, ο οποίος θεωρείται

ως μερική παραίτηση από το δικόγραφο και η αγωγή θεωρείται ότι δεν ασκήθη-

κε ως προς το μέρος αυτό (άρθρο 295 παρ. 1 ΚΠολΔ). Η ρύθμιση του άρθρου

221 παρ. 1β΄ ΚΠολΔ εμποδίζει τη μεταβολή της αρμοδιότητας του δικάζοντος δι-

καστηρίου και στην περίπτωση νομοθετικής μεταβολής, εκτός εάν ο νεότερος νό-

μος ρητώς ορίζει το αντίθετο, δοθέντος ότι το άρθρο 221 παρ. 1β΄ ΚΠολΔ δεν έχει

αυξημένη τυπική δύναμη

γ. Καθορισμός της καθ’ ύλην αρμοδιότητας επί σωρεύσεως

απαιτήσεων και ομοδικίας

i) Αντικειμενική σώρευση απαιτήσεων

Γενικά.

Περισσότερες απαιτήσεις σωρευόμενες στο ίδιο αγωγικό δικόγραφο συ-

νυπολογίζονται, ακόμα και αν οι αξιώσεις στις οποίες στηρίζονται δεν είναι συνα-

φείς ή προέρχονται από διαφορετική έννομη σχέση ή αιτία ή κάποια από τα αιτή-

ματα εκδικάζονται κατά τις διατάξεις για τις μικροδιαφορές

. Σύμφωνα με το άρ-

θρο 218 ΚΠολΔ μεταξύ των προϋποθέσεων σωρεύσεως των απαιτήσεων είναι

το να υπάγονται στο σύνολό τους λόγω ποσού στο δικαστήριο όπου εισάγονται

(218 παρ. 1β΄ ΚΠολΔ) και το να υπάγονται στην τοπική αρμοδιότητα του ίδιου δι-

καστηρίου (218 παρ. 1γ΄ ΚΠολΔ). Όταν ασκούνται παράλληλα περισσότερες αυ-

τοτελείς αξιώσεις του ίδιου ενάγοντος κατά του ίδιου εναγομένου, κατ’ άρθρο

218 ΚΠολΔ, το δικαστήριο εξετάζει: α) αν κάθε μία από τις σωρευόμενες αξιώσεις

μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα και β) αν δεν εμπίπτει στις περιπτώσεις της εξαι-

ρετικής υλικής αρμοδιότητας του Ειρηνοδικείου (άρθρο 15 ΚΠολΔ) και του Μο-

νομελούς Πρωτοδικείου (άρθρα 16 και 17 ΚΠολΔ).

Σε περίπτωση που σωρεύονται δύο αξιώσεις, από τις οποίες η μία είναι μη απο-

τιμητή σε χρήμα ή υπάγεται στην εξαιρετική αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου ή

του Μονομελούς Πρωτοδικείου, το δικαστήριο εξετάζει την αρμοδιότητά του αυ-

τοτελώς ως προς κάθε αξίωση

, διατάσσει το χωρισμό, κατ’ άρθρο 218 παρ. 2

ΚΠολΔ, και κρατεί προς εκδίκαση την υπόθεση που υπάγεται στη δική του αρ-

35.

Κ. Μπέης

, Πολιτική Δικονομία, τ. 1, σελ. 164,

Κ. Κεραμεύς

, Αστικό Δικονομικό Δίκαιο, Γε-

νικό μέρος, 1986, σελ. 25, υπέρ της άποψης αυτής βλ. και

Μ. Μαργαρίτη

, Ερμηνεία Κώδι-

κα Πολιτικής Δικονομίας, 2012, σελ. 35.

36. ΕφΛαρ 160/2015 ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ 626/1997 Αρμ 52, 94.

37.

Ν. Νίκας

, Πολιτική Δικονομία, τ. 1, σελ. 159, ΑΠ 802/1974 ΝοΒ 1975, 334, ΕφΛαρ

20/2012 ΝΟΜΟΣ.

38. ΕφΑθ 922/2008 ΕφΑΔ 2, 196 με παρατ.

Κ. Χασιώτη

, ΠΠρΘεσ 18605/2003 Αρμ 2004,

579, ΠΠρΑθ 5890/1994 ΕλλΔνη 36, 432, ΜΠρΑθ 793/2014 ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΑθ 706/2010

ΝΟΜΟΣ.