ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

σμεύεται από τους κανόνες της τακτικής αποδεικτικής διαδικασίας

. Κατά συνέ-

πεια το δικαστήριο είναι ελεύθερο και να επιλέξει τα αποδεικτικά μέσα, με τη δυ-

νατότητα χρησιμοποίησης και άλλων εκτός από αυτά που ο νόμος (άρθρο 339

ΚΠολΔ) ορίζει ή να αρκεσθεί στην εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών που

τίθενται υπό την κρίση του, βασιζόμενο κατ’ αρχήν στην αποτίμηση του ενάγο-

ντος, η οποία αν αμφισβητηθεί κρίνεται ελευθέρως από το δικαστήριο, το οποίο

μπορεί να στηριχθεί στους εκατέρωθεν ισχυρισμούς των διαδίκων

. Μετά το

Ν 2915/2001, δεν εκδίδεται προδικαστική απόφαση, ώστε να εφαρμοστεί κατά

γράμμα η διάταξη του άρθρου 8 ΚΠολΔ. Υπάρχει πάντως περίπτωση να διατα-

χθεί επανάληψη της συζήτησης σε οριακές περιπτώσεις

Χρονικό σημείο κατά το οποίο υπολογίζεται η αξία του αντικειμένου της δι-

αφοράς.

Το χρονικό σημείο κατά το οποίο λαμβάνεται υπόψη η αξία του αντι-

κειμένου της διαφοράς είναι ο χρόνος της ασκήσεως της αγωγής (βλ. άρθρο 10

ΚΠολΔ)

. Έχει κριθεί ότι ως χρόνος ασκήσεως της αγωγής στην περίπτωση αυ-

τή νοείται εκείνος της καταθέσεως του δικογράφου στη γραμματεία του δικαστη-

ρίου όπου αυτή απευθύνεται και όχι ο χρόνος της επιδόσεως στον εναγόμενο

Από τη συντέλεση, δηλαδή, του γεγονότος της κατάθεσης της αγωγής επέρχεται

το αμετάβλητο της αρμοδιότητάς του, υπό την αίρεση όμως της κοινοποιήσεως

αντιγράφου της αγωγής στον εναγόμενο

Περιορισμός του αιτήματος της αγωγής.

Μετά την άσκηση της αγωγής, ο πε-

ριορισμός του αιτήματός της, ο οποίος, σύμφωνα με το εδ. 2 του άρθρου 223

ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 άρθρο δεύτερο παρ. 2 του Ν

4335/2015, μπορεί να γίνει με τις προτάσεις ή με δήλωση στα πρακτικά εωσό-

του περατωθεί η δίκη στον πρώτο βαθμό, δεν επιδρά στην καθ’ ύλην αρμοδιό-

τητα του δικαστηρίου, το οποίο εξακολουθεί να είναι αρμόδιο και μετά από αυ-

τόν, έστω και αν η διαφορά υπάγεται πλέον στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του κα-

τωτέρου δικαστηρίου

. Ωστόσο έχει υποστηριχθεί ότι αν ο περιορισμός του αι-

28. ΕφΘεσ 1554/2011 ΕλλΔνη 2012, 488.

29. ΑΠ 1151/2010 ΕλλΔνη 2011, 999, ΕφΘεσ 1554/2011 ΕλλΔνη 2012, 488.

30.

Μ. Μαργαρίτη

, Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, 2012, σελ. 31, ΕφΑθ 2067/2005

ΕλλΔνη 2006, 47.

31. ΑΠ 1151/2010 ΕλλΔνη 2011, 999, ΕφΘεσ 1554/2011 ΕλλΔνη 2012, 488, ΜΠρΘεσ

22857/1995 Αρμ 50, 225, ΕφΘεσ 3863/1990 ΕλλΔνη 32, 1346.

32.

Ν. Νίκα

, Πολιτική Δικονομία, τ. 1 σελ. 163, ΕφΠειρ 463/1997 ΕλλΔνη 38, 1863, ΕφΑθ

2396/1989 ΕλλΔνη 31, 874· πρβλ. και ΕφΑθ 1090/1973 ΝοΒ 22, 1409.

33. ΕφΛαρ 160/2015 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 2217/1977 Αρμ 1977, 713, ΠΠρΒερ 37/2000 Αρμ 2000,

1261. Έχει υποστηριχθεί ότι την αρμοδιότητα του δικαστηρίου ορίζει ο νόμος ο ισχύων

κατά το χρόνο εισαγωγής της υπόθεσης ενώπιον αυτού, ως τέτοιου νοουμένου της εγ-

γραφής της στο πινάκιο (ΕφΘεσ 626/1997 Αρμ 52, 94, ΕφΑθ 1009/1973 ΝοΒ 22, 1409).

34. ΕφΛαρ 218/2001 ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ 708/1992 Αρμ 46, 216, ΕφΠατρ 20/1989 ΑχΝομ 6, 35,

ΕφΑθ 857/1976 ΝΔ 32, 235, ΕφΑθ 8277/1974 ΝοΒ 23, 198.