47 / 90
Σκοποί και έννοιες του δικαίου της ανώνυμης εταιρίας
3
ων των εταίρων στον ΑΚ 762-764 μεταξύ τους και προς τους τρίτους εκφρά-
ζουν προϊσχύσαν ρωμαϊκό δίκαιο
8
. Αυτά πρέπει να συνδυαστούν με την “τριτε-
νέργεια της εταιρικής σχέσης” στις εξωτερικές εταιρίες
9
. Η απεμπλοκή (χωρι-
σμός) της προσωπικής ευθύνης των εταίρων από την ευθύνη της εταιρίας επι-
τυγχάνεται στο ισχύον εταιρικό δίκαιο με τη βοήθεια των ανάλογων βασικών
αρχών και θεσμών του ισχύοντος ιδιωτικού περιουσιακού δικαίου κατά τους
όρους του νόμου. Η χωρίς προσωπικότητα εταιρία απετέλεσε ανέκαθεν θεσμό,
στον οποίο πλείονα πρόσωπα αποχωρίζουν μέρος της ατομικής τους περιου-
σίας προς τον σκοπό σχηματισμού (“εταιρικής”) περιουσίας η οποία ανήκει σε
όλους από κοινού (βλ. ΑΚ 741, 748, 758)
10
.
Θεσμός χωρισμού της ευθύνης των περιουσιών είναι στο ισχύον εταιρικό δί-
καιο και ο σχηματισμός ιδιαίτερης (χωριστής) εταιρικής περιουσίας μέσω της
πρόβλεψης και του σχηματισμού εταιρικού (ή μετοχικού) κεφαλαίου
11
. Η εται-
ρική περιουσία αυτονομείται έναντι των εταίρων και τίθεται υπό τη διοίκηση
του ν.π. της εταιρίας. Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι η έννοια της περι-
ουσίας της εταιρίας είναι η γενική του κοινού δικαίου, η οποία αποκτά λει-
τουργική αυτοτέλεια. Αποτελεί μεν οικονομική ενότητα, η οποία συγκροτεί-
ται από πράγματα, δικαιώματα και άλλα οικονομικά αγαθά, όμως, ως νομι-
κό σύνολο, η (ενεργητική) περιουσία αποτελείται μόνο από δικαιώματα (εν-
νόμους σχέσεις)
12
. Από το άλλο μέρος, η αναζήτηση των καθιερωμένων ιδιαί-
τερων βασικών αρχών και της ουσίας των θεσμών του ισχύοντος δικαίου της
αε γίνεται απαραίτητη για την ορθότερη ερμηνεία και εφαρμογή των κανόνων
του, αφού σήμερα γίνεται γενικά δεκτό ότι κάθε κανόνας δικαίου περικλείει
πλείονες δυνατότητες μορφώσεων και η εκάστοτε κρινόμενη περίπτωση είναι
8. Βλ. επ’ αυτού ενδεικτικά
Ζέπο
, Ενοχ.δίκ., ειδικ., 1965, σελ. 479 με παραπομπές,
Πε-
τρόπουλο
, Ιστορία και εισηγήσεις του ρ.δ., 1955, σελ. 424 επ. Πρβλ. και
Boehmer
,
Einführung in das bürgerl. Recht, 2. Aufl., 1965, σελ. 245 επ., 256.
9. Βλ. γι’ αυτήν
Μάρκου
, ΕγχειρΕΔ, τ. 3 τεύχ. α΄, 2008, σελ. 11 επ., 99 επ., 127 επ., 159
επ., 200 επ. Βλ. και
Λιακόπουλο
, Από την αστική στην κεφαλαιουχική, 2000, σελ. 2.
10. Βλ. ενδεικτικά
Ν. Ρόκα
, Εμπορ. εταιρ., 7η, σελ. 52 επ.,
Μάρκου
, ΕγχειρΕΔ, τ.3,
τεύχ. Α΄, 2η, 2008, σελ. 47 επ., 51 επ. Για δε το γερμαν. δίκαιο βλ. ενδεικτικά
Enneccerus-Nipperdey
, Allgem. Teil, I.Band, 15. Aufl., § 132 σελ. 846 επ.,
Wiedemann
,
Gesellschaftsrecht, Band I, 1980, σελ. 196 επ., και, Band II, 2004, σελ. 358 επ.
11. Για τις έννομες συνέπειες, την έννοια της ιδιαίτερης περιουσίας (Sondervermögen)
και την αρχή του χωρισμού (Trennungsprinzip) βλ. ενδεικτικά και
Wiedemann
,
Gesellschaftsrecht, Band I, 1980, σελ. 196 επ. με περαιτέρω παραπομπές,
Wieacker
,
Zur Theorie der juristischen Person des Privatrechts in Kleine Juristische Schriften,
1988, σελ. 313 επ.,
Huber
, Vermögensanteil, Kapitalanteil und Gesellschaftsanteil
an Personalgesellschaften des Handelsrechts, 1970, σελ. 61 επ. Επίσης βλ.
Boehmer
,
Einführung in das bürgerl. Recht, 2. Aufl., 1965, σελ. 218.
12. Βλ. επ’ αυτού αντί άλλων
Enneccerus-Nipperdey
, Allgem. Teil, I.Band, 15. Aufl., § 131
Ι σελ. 841. Βλ. και
Παπαντωνίου
, ΓενΑρχΑΔ, 3η, σελ. 211,
Rüthers
, Allg.Teil des BGB,
9.Aufl., σελ. 87 επ.