ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ & ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΑΕ

Σύγχρονη θεώρηση του δικαίου της ΑΕ

μία από αυτές (βλ. π.κ. ιδίως υπό §§ 2 και 3). Έτσι π.χ. η κατανόηση και η ερ-

μηνεία/ εφαρμογή του κανόνα του άρθρ. 1 § 1

γίνονται αδύνατες χωρίς την

αναδρομή στην αναφερθείσα θεμελιώδη αρχή του ισχύοντος ιδιωτικού εταιρι-

κού δικαίου, για την απεριόριστη ευθύνη του εταίρου από την κτήση της εται-

ρικής ιδιότητας, και στους υπάρχοντες θεσμούς του ισχύοντος ιδιωτικού πε-

ριουσιακού δικαίου για τη δυνατότητα περιορισμού της ευθύνης του (βλ. π.κ.

ιδίως υπό §§ 7 και 14)

Όπως εκτίθεται στη συνέχεια, ο σχηματισμός (χωριστής) εταιρικής περιουσίας

της αε, που λαμβάνει χώρα συγχρόνως με την κατάρτιση της ιδρυτικής πρά-

ξης, αποβλέπει πρωτίστως στον περιορισμό της ευθύνης των εταίρων από τη

συμμετοχή τους στην εταιρία. Ο εν λόγω σχηματισμός, αυτός καθ’ εαυτόν, δεν

επηρεάζει τη δέσμευση των εταίρων στην εταιρική σύμβαση προς συλλογική

επιδίωξη του κοινού (εταιρικού) σκοπού, ούτε την πρόθεση εταιρικής συνερ-

γασίας ή την υποχρέωση εταιρικής πίστης (ΑΚ 741, 747)

. Η εταιρία, αστική

ή εμπορική, έχει ως αφετηρία τον νομικό δεσμό μεταξύ των ιδρυτών της. Το

συμβατικό όμως αυτό στοιχείο υπερβαίνει, κατά τους όρους του νόμου, τις αρ-

χές της απεριόριστης ευθύνης των εταίρων και της σχετικότητας των ενοχών

και μπορεί να δεσμεύει και τρίτους από τις διατάξεις του καταστατικού. Έτσι,

το καταστατικό της εταιρίας δεν περιέχει μόνο υποχρεώσεις και δικαιώματα

κατά τους όρους του γενικού ενοχικού δικαίου αλλά και δεσμεύσεις για τους

τρίτους στο πλαίσιο της αρχής της αυτονομίας της ιδιωτικής βούλησης των

εταίρων και των διατάξεων του αναγκαστικού δικαίου (βλ. άρθρα 7α επ.)

13. Άρθρα χωρίς μνεία του νόμου, στον οποίο αναφέρονται, είναι του κωδ.ν. 2190/20 όπως

ισχύει.Οι

κανόνες του νόμου αυτού είναι ειδικοί (leges speciales) όχι κανόνες εξαιρετι-

κοί (leges singulares), πράγμα που έχει μεγάλη ερμηνευτική αξία. Βλ.

Μάρκου

, Η ιεράρ-

χηση των πηγών του εμπορικού δικαίου, ΕλλΔνη 2004, 18 επ.,

Λιτζερόπουλο

, Εισηγή-

σεις ρωμαϊκού δικαίου, 1943, ανατ. 2000, σελ. 125 επ.

14. Η αίτηση αναστολής εκτελέσεως της διαπιστωτικής πράξης του προέδρου και διευθύνο-

ντος συμβούλου της καθής αε-θυγατρικής της ΔΕΗ ΑΕ, περί θέσεως σε αργία της αιτού-

σας υπαλλήλου σε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, έχει χαρακτήρα διαφοράς ιδιω-

τικού δικαίου για την επίλυση της οποίας δικαιοδοτούν τα πολιτικά δικαστήρια. ΔΕφΑθ

89/2015, ΝΟΜΟΣ. Βλ. και ΑΠ 887/2014, ΝΟΜΟΣ.

15. Βλ. και

Ρούσση

, Καθήκον πίστης και αστική ευθύνη δανειστή στο ενέχυρο τίτλων, ΧρΙΔ

2015, 730,

Ελευθεριάδη

, Η προστασία των δανειστών κεφαλαιουχικής εταιρίας ως πρό-

βλημα ευθύνης των εταίρων, 2012, σελ. 249 επ.

16. Βλ. και

Λιακόπουλο

, Από την αστική στην κεφαλαιουχική, 2000, σελ. 1 επ. Γενικά για

την μετάβαση του ισχύοντος ιδιωτικού εταιρικού δικαίου από τις προσωπικές στις κε-

φαλαιουχικές εταιρίες βλ. κυρίως

Coing

, Europäisches Privatrecht 1500 bis 1800, Band

I, 1985, σελ. 523 επ. με πολλές βιβλιογραφικές αναφορές. Καθοριστική στην παραπάνω

εξέλιξη του ιδιωτικού ευρωπαϊκού δικαίου ήταν η συμβολή της νομοθετικής κίνησης του

19. αιώνα. Βλ. επ’ αυτού τον ίδιο (Coing), Europäisches Privatrecht 1800 bis 1914, Band

II, 1989, σελ. 95 επ. με πολλές βιβλιογραφικές αναφορές.