50 / 90
6
Σύγχρονη θεώρηση του δικαίου της ΑΕ
ρων (βλ. ΑΚ 741, 784, άρθρα 249 επ. N 4072/2012)
20
. Πρόκειται για την ευθύ-
νη από την απόκτηση της εταιρικής ιδιότητας, η οποία διαφέρει από την (τυ-
χόν) ευθύνη των εταίρων από συμπεριφορές (πράξεις ή παραλείψεις) κατά τη
λειτουργία της εταιρίας, ιδίως εξαιτίας της παρά τον νόμον de facto ανάμειξής
τους στη διοίκηση των εταιρικών υποθέσεων (βλ. § 15)
21
. Για την πρώτη ευθύ-
νη γίνεται στο εταιρικό δίκαιο της αε καθοριστικός ο θεσμός του σχηματισμού
χωριστής περιουσίας/ του εταιρικού ή μετοχικού κεφαλαίου και η βάσει αυτού
διαμόρφωση του περιεχομένου της μετοχικής σχέσης. Η περιορισμένη ευθύ-
νη των εμφανώς εμπορευομένων είναι μεταγενέστερη και στο ισχύον σύστημα
εταιρικού δικαίου συνιστά την εξαίρεση. Προηγήθηκε η απεριόριστη (και εις
ολόκληρον) ευθύνη τους, η οποία στο σύστημα αυτό είναι ο κανόνας και χαρα-
κτηρίζει τις προσωπικές εμπορικές εταιρίες που είναι παλαιότερες
22
.
Το «εταιρικό» (ή «μετοχικό) κεφάλαιο» έχει καθοριστική σημασία για τον σχη-
ματισμό χωριστής περιουσίας και τη δομή/οργάνωση της αε όπως και για τη
διαμόρφωση του περιεχομένου των μετοχικών σχέσεων. Αποτελεί νομικό τε-
χνικό όρο με πλείονες σημασίες και διάφορους σκοπούς, νομικούς και μη, ιδί-
ως οικονομικούς. Παρά τις όποιες αποκλίσεις της στην εταιρική πράξη, η αε
αποτελεί εταιρία η οποία ιδρύεται με σύμβαση προς συλλογική επιδίωξη ορι-
σμένου κοινού σκοπού με κοινές εισφορές όλων των εταίρων (βλ. ΑΚ 741)
23
. Η
τελευταία διάταξη έχει από συστηματική άποψη γενική και καθολική σημασία
ακόμη και για τις εμπορικές κεφαλαιουχικές εταιρίες οι οποίες κατά την ορθό-
τερη άποψη αποτελούν κατά βάση εταιρίες υπό την έννοια της διάταξης αυτής
με δική τους προσωπικότητα
24
.
20. Βλ. και
Ελευθεριάδη
, Η προστασία των δανειστών κεφαλαιουχικής εταιρίας ως πρόβλη-
μα ευθύνης των εταίρων, 2012, σελ. 137 επ. Για την αστική και την εμπορική εταιρία
κοινής περιουσίας βλ. κυρίως
Γεωργακόπουλο
, ΕγχειρΕΔ, τόμ. 1 τεύχ. 2, β΄ έκδ., σελ.
103 επ., 163 επ. Παρά την έλλειψη σχετικής ειδικής διάταξης γίνεται ανέκαθεν δεκτό ότι
η αε κτάται ν.π. Βλ. ενδεικτικά
Καραβά
, Εγχειρ.Θεωρ. και πρακτικ. περί αε, 1930, σελ.
52 επ.
21. Η διοίκηση (των υποθέσεων) της εταιρίας αφορά τόσο τις σχέσεις προς τα έσω (“διαχεί-
ριση”) όσο και τις σχέσεις προς τα έξω (“εκπροσώπηση”). Βλ. επ’ αυτού
Μάρκου
, Το δσ
της αε, 2015, passim,
Ζέπο
, Ενοχ.δίκ., ειδικ., 1965, σελ. 481 επ.
22. Βλ. επ’ αυτού ενδεικτικά
Πασσιά
, Το δίκ. της αε, § 3,
Γεωργακόπουλο
, Το δίκ. των
εταιρ., ΙΙ, 1972, σελ. 1 επ.,
Μάρκου
, ΕγχειρΕΔ, τ. Ι, σελ. 265 επ. και τ. 3, τεύχ.α΄, σελ.
151 επ., 162 επ. Βλ. και το άρθρ. 1.
23. Ομοίως και στην αφανή εταιρία, στην οποία οι εισφορές των εταίρων αποτελούν το ελά-
χιστο όριο των προσπαθειών και των θυσιών τους για την επίτευξη ή την αποτυχία του
κοινού σκοπού. Τούτο έχει ως συνέπεια ότι το σύνολο των εισφορών λειτουργεί ως κε-
φάλαιο με την οικονομική αλλά και με την νομική έννοια του όρου. Πρόκειται για τη δι-
πλή λειτουργία των εισφορών ως μέσου χρηματοδότησης και ορίου ευθύνης των εταί-
ρων. Βλ. γι’ αυτά και
Γεωργακόπουλο
, ΕγχειρΕΔ, τόμ. 1 τεύχ. 2, β΄ έκδ., σελ. 65.
24. Η εφαρμογή των γενικών διατάξεων περί ν.π. του ΑΚ 61 επ. συμπλέει με τη διαπίστωση
αυτή. Βλ. επ’ αυτού διεξοδικά
Μάρκου
, Περί της εννοίας της εμπορικής εταιρίας, τ. τ.
Ν.