ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ

56 / 82

Γ. ΜΠΑΜΠΕΤΑΣ 471
Γεγονότα που επιφέρουν την έξοδο του εταίρου Άρθρο 260
Γ. Δικαστική συμπαράσταση εταίρου
Τελευταίος, μνημονευόμενος στη διάταξη, νόμιμος λόγος αυτοδίκαιης εξόδου του εταίρου
είναι η υποβολή του σε δικαστική συμπαράσταση47 . Γνώση της συμπαράστασης από εταί-
ρους ή/και τρίτους δεν απαιτείται48 .
Κατά τη μάλλον κρατούσα άποψη, η έξοδος επέρχεται με τη τελεσιδικία της απόφασης49.
Ωστόσο, η άποψη αυτή δεν μπορεί να γίνει δεκτή, αφού προσκρούει στην 1681 εδ. α΄ ΑΚ.
Συνεπώς, δεν απαιτείται τελεσιδικία50. Η στέρηση της δικαιοπρακτικής ικανότητας τελεί υπό
τη διαλυτική αίρεση της τελεσίδικης απόρριψης της αίτησης51 . Στην περίπτωση αυτή, ανακτά-
ται αυτοδικαίως η εταιρική ιδιότητα (202 ΑΚ).
Αναφορικώς με το αντιτάξιμο της εξόδου εναντίον των καλόπιστων τρίτων, απολύτως κρα-
τούσα, όπως και στις περιπτώσεις αφάνειας και πτώχευσης, είναι η άποψη ότι απαιτείται δη-
μοσίευση της απόφασης στο .52 . Κατά τα εκτεθέντα, η κρατούσα άποψη συμβιβάζεται
με την erga omnes και άμεση διαπλαστική ισχύ των αποφάσεων εκουσίας δικαιοδοσίας (=
«διαλαμβάνεται» η δικαστική συμπαράσταση, όχι η έξοδος)53.
Υποστηρίζεται ότι, λόγω της αδιάστικτης διατύπωσης της διάταξης, η εταιρία λύεται, ανεξαρ-
τήτως αν η δικαστική συμπαράσταση είναι στερητική ή επικουρική54. Παρατηρείται, όμως,
ότι, κατά τελολογική συστολή της, τα ανωτέρω ισχύουν, εφ’ όσον η δικαστική συμπαράστα-
ση είναι πλήρης, ή μερική, καταλαμβάνουσα, όμως, τις δικαιοπραξίες που είναι απαραίτητες
για τη λειτουργία της εταιρίας55 .
Η εύστοχη διάκριση δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση της δικαστικής συμπαράστασης του
ομόρρυθμου εταίρου. Αυτός είναι έμπορος56· η ικανότητα κτήσης εμπορικής ιδιότητας συ-
μπίπτει με την πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα, λήγει δε η εμπορική ιδιότητα με την απώ-
λειά της57. Επομένως, εξέρχεται ο ομόρρυθμος εταίρος όποια και αν είναι η μορφή της δικα-
στικής συμπαράστασης (στερητική [πλήρης ή μερική], επικουρική [πλήρης ή μερική], συνδυ-
γκαστικού δικαίου χαρακτήρα της 260 παρ. 1. Τυχόν βλάβη των συμφερόντων των πτωχευτικών πιστω-
τών, συνιστά, στο μέτρο της αντίληψής μας, σπουδαίο λόγο που δικαιολογεί την εκ μέρους του συνδίκου
άσκηση του δικαιώματος εξόδου κατά τη 261 παρ. 1.
47. Εξ αντιδιαστολής συνάγεται ότι η δικαιοπρακτική ανικανότητα, η προσωρινή στέρηση του λογικού δεν
επιφέρουν έξοδο, εκτός αν αναχθούν σε καταστατικούς λόγους εξόδου. Βλ. Αντωνόπουλο, ό.π., σ. 242.
Βεβαίως, μπορούν να συνιστούν σπουδαίο λόγο για τη δικαστική λύση της εταιρίας. Βλ. ανωτέρω, άρθρ.
259, αριθμ. 151.
48. Βλ. Αντωνόπουλο, ό.π., σ. 242·Σελέκο , ό.π., §10., αριθμ. 94.
49. Βλ. Αντωνόπουλο, ό.π., σ. 242· Σελέκο, ό.π., §10., αριθμ. 94.
50. Βλ. Βαθρακοκοίλη, ΕρΝομΑΚ, 775, αριθμ. 4.
51. Βλ. Γεωργιάδου, Προστατευτικοί θεσμοί, άρθρ. 1681, αριθμ. 3· Κακατσάκη, σε Γεωργιάδη ΣΕΑΚ, 1681,
αριθμ. 2.
52. Βλ. Ρόκα, ό.π., σ. 147· Αντωνόπουλο, ό.π., σ. 242· Σελέκο, ό.π., §10., αριθμ. 94· Γιοβαννόπουλο, ό.π.,
775, αριθμ. 2.
53. Βλ. ανωτέρω, αριθμ. 9.
54. Βλ. Σελέκο, ό.π., §10., αριθμ. 94· Γεωργιάδου, ΧρΙΔ 2001,587.
55. Βλ. Γιοβαννόπουλο, ό.π., 775, αριθμ. 2.
56. Βλ. αντί άλλων, Περάκη, Γενικό μέρος, σ. 244, με περαιτέρω παραπομπές.
57. Βλ. αντί άλλων, Περάκη, ό.π., σ. 264-265, 291.
16
17
18
19
20