ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ

57 / 82

472 Γ. ΜΠΑΜΠΕΤΑΣ
Άρθρο 260 ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ
ασμός αυτών), στην οποία υποβάλλεται. Άλλως έχει το πράγμα στην περίπτωση του ετερόρ-
ρυθμου εταίρου. Εις αυτήν, εφαρμόζεται απροβλημάτιστα η εκτεθείσα διάκριση: τούτος, ως
γνωστόν, δεν είναι έμπορος58 . Εντεύθεν, αν είναι πλήρης [στερητική ή επικουρική], εξέρχεται
της εταιρίας· αν είναι μερική [στερητική η επικουρική] χωρεί τελολογική συστολή της διάτα-
ξης και δεν εξέρχεται, εφ’ όσον η δικαστική συμπαράσταση δεν πλήττει λ.χ. την άσκηση του
δικαιώματος ψήφου για την τροποποίηση του καταστατικού.
Κατά τα λοιπά, η αξία της εταιρικής συμμετοχής αποδίδεται στον εξελθόντα εταίρο (264 παρ.
2), η δε τελευταία προσαυξάνει συμμέτρως τις εταιρικές συμμετοχές των λοιπών εταίρων59.
Η διάκριση μεταξύ ομόρρυθμου και ετερόρρυθμου εταίρου αντανακλά, εν μέρει, και στο ζή-
τημα του επιτρεπτού καταστατικών ρητρών, που, στις ανωτέρω περιπτώσεις, είτε αποκλείουν
την εφαρμογή της διάταξης (= σε περίπτωση δικαστικής συμπαράστασης δεν εφαρμόζεται η
260), είτε προβλέπουν ότι ο συμπαραστατούμενος παραμένει εταίρος, αλλά εκπροσωπείται
από τον δικαστικό συμπαραστάτη του. Η πρώτη ρήτρα είναι μη επιτρεπτή εις ό,τι αφορά τον
ομόρρυθμο εταίρο, διότι είναι ανίκανος προς άσκηση εμπορίας60. Όμοια ισχύουν και για τον
ετερόρρυθμο, αφού είναι ανίκανος προς δικαιοπραξία61 . Η δεύτερη είναι επιτρεπτή εις ό,τι
αφορά τον ετερόρρυθμο62 εταίρο και ανεπίτρεπτη εις ό,τι αφορά τον ομόρρυθμο, λόγω του
προστατευτικού χαρακτήρα της διάταξης63.
ΙΙΙ. Καταστατικοί λόγοι εξόδου
Η 260 παρ. 2 καταλείπει στους εταίρους ευρύ πεδίο καταστατικής διαμόρφωσης λόγων εξό-
δου. Ως γενικές αρχές για την ερμηνεία της εκτίθενται τα εξής: Η διάταξη αναφέρεται σε «γε-
γονότα»64 . Όπως οι νόμιμοι λόγοι εξόδου, έτσι και οι καταστατικοί, επιφέρουν αυτοδίκαιη
έξοδο65. Για να επέλθει ωστόσο τούτη, ο καταστατικός λόγος πρέπει να είναι αρκούντως ορι-
σμένος, ώστε να δύναται αντικειμενικώς να διαπιστωθεί, αν συντρέχει ή όχι66 . Επομένως, κα-
τά τελολογική συστολή της διάταξης, εφαρμόζεται αυτή μόνον εάν τα γεγονότα περιγράφο-
νται σαφώς. Υπό αυτήν την έννοια, η 260 παρ. 2 είναι διάταξη απαγορευτική (174 ΑΚ) της
58. Βλ. αντί άλλων, Ρόκα, ό.π., σ. 20· Περάκη, ό.π., σ. 245.
59. Βλ. αντί άλλων, Αντωνόπουλο, ό.π., σ. 243.
60. Βλ. Αντωνόπουλο, ό.π., σ. 242· Αλεξανδρίδου, ό.π., 141.
61. Για το ζήτημα ότι ο ετερόρρυθμος εταίρος πρέπει να έχει απλώς ικανότητα προς δικαιοπραξία και όχι και
ικανότητα απόκτησης της εμπορικής ιδιότητας, βλ. αντί άλλων, Σουφλερό, Η ετερόρρυθμη εταιρία, σ. 31.
62. Πρβλ. συναφώς Σουφλερό , ό.π., σελ. 85.
63. Βλ. Σελέκο, ό.π., ό.π., §10., αριθμ. 93· Γιοβαννόπουλο, ό.π., 775, αριθμ. 6, άνευ διάκρισης μεταξύ ομορ-
ρύθμου και ετερορρύθμου. Βλ. όμως, Ψυχομάνη, Δίκαιο εμπορικών εταιριών, σ. 107, που δέχεται τη συ-
νέχιση της εταιρίας «…με τον δικαστικό συμπαραστάτη του ανικάνου ή περιορισμένα ικανού»· ομοίως
Αντωνόπουλο, ό.π., σ. 242: «το καταστατικό δεν μπορεί να προβλέψει συνέχιση της εταιρίας από μόνον
τον υπό δικαστική συμπαράσταση, χωρίς τη σύμπραξη του δικαστικού συμπαραστάτη».
64. Kατ’ επιτυχή απόκλιση από το πρότυπο της, ήτοι την §131 Abs. 3 S. 3 HGB, στην οποία γίνεται λόγος για
περιπτώσεις (Fälle).
65. Η έξοδος αντιτάσσεται στους καλόπιστους τρίτους από την καταχώριση στο . του γεγονότος (δη-
λωτική δημοσιότητα).
66. Βλ. MüKoHGB/Schmidt, §131, Rn. 86.
21
22
23