ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ

55 / 82

470 Γ. ΜΠΑΜΠΕΤΑΣ
Άρθρο 260 ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ
μα υπεβλήθη από τον οφειλέτη (άρθρ. 57 παρ. 2 εδ. β΄ ΠτΚ), αλλά και από τρίτο έχοντα έν-
νομο συμφέρον, εφ’ όσον, στην τελευταία περίπτωση, προσδώσει το δικαστήριο αναδρομι-
κή ισχύ στην απόφασή του (άρθρ. 57 παρ. 2 εδ. γ΄ ΠτΚ)36 . Αμφισβητούμενο είναι το ζήτημα
της αναδρομικής ή μη ανατροπής της εξόδου37. Πάντως, όποια άποψη και αν γίνει δεκτή, δεν
αμφισβητείται ότι οι πράξεις του συνδίκου παραμένουν ισχυρές38. Αν γίνει δεκτή η άποψη
περί μη αναδρομικής ανατροπής της εξόδου, η εξαφάνιση της απόφασης που κηρύσσει την
πτώχευση, ομοίως και η ανάκλησή της, εξομοιώνονται με τη νομική κατάσταση της εμφάνι-
σης του αφάντου. Αληθώς, η ρύθμιση της 50 ΑΚ ratio έχει τη μη αναδρομική άρση της αφά-
νειας39 , συνθήκη που δεν συντρέχει εν προκειμένω. Εξ ετέρου, η νομοθετική πρόβλεψη πε-
ρί ισχύος των πράξεων του συνδίκου συνιστά εξαίρεση από τον κανόνα της αναδρομικότη-
τας40. Επομένως, ορθότερη είναι η αναδρομική ανατροπή της εξόδου41. Αντίθετο επιχείρημα
δεν αντλείται εκ της 266, αφού αφορά τούτη στη δικαστική επικύρωση του σχεδίου αναδιορ-
γάνωσης και την πτωχευτική αποκατάσταση. Αντιθέτως, εφαρμόζεται αναλόγως, σε περίπτω-
ση περάτωσης της πτώχευσης του εταίρου για τους προβλεπόμενους σε αυτή λόγους, οπότε,
εφ’ όσον συναινούν όλοι οι εταίροι, επέρχεται αναβίωση42 της εταιρικής ιδιότητας43.
Δεδομένου, τέλος, ότι υπό το κράτος του ΠτΚ, η πτώχευση δεν στερεί τον εταίρο «του ασκείν
το εμπορικό επάγγελμα»44, η έξοδος λόγω πτώχευσης δεν συνιστά αναγκαστικό δίκαιο 45.
Έγκυρη, έτσι, είναι ρήτρα του καταστατικού που προβλέπει ότι δεν χωρεί έξοδος, αλλά συνε-
χίζεται η εταιρία με τον πτωχό, εκπροσωπούμενο από τον σύνδικο46.
36. Βλ. ενδεικτικώς Ψυχομάνη, ό.π., σ. 198· Κοτσίρη, ό.π., σ. 238.
37. Υπέρ: Αντωνόπουλος, ό.π., σ. 244, υποσημ. 67· γενικότερα, Κοτσίρη, ό.π., σ. 234: «… τα πράγματα επα-
νέρχονται στην κατάσταση που ήταν πριν κηρυχθεί η πτώχευση». Κατά: Λιακόπουλος, ό.π., 775, αριθμ.
3· Σελέκος, ό.π., §10., αριθμ. 101. Αμφίβολο θεωρούν το ζήτημα οι Περάκης , Πτωχευτικό Δίκαιο, σ. 282·
Γιοβαννόπουλος, ό.π., 776, αριθμ. 4. Επισημαίνεται ότι άπαντες οι συγγραφείς αναφέρονται στη λύση
της εταιρίας, λόγω πτώχευσης.
38. Κατ’ άρθρ. 57 παρ. 3 ΠτΚ, εις ό,τι αφορά την ανάκληση, βλ. Περάκη, ό.π., σ. 106, 108· Ψυχομάνη, ό.π.,
σ. 198· Κοτσίρη, ό.π., σ. 238· και λόγω της 779 ΚΠολΔ εις ό,τι αφορά την εξαφάνιση της απόφασης, λό-
γω άσκησης ενδίκων μέσων, βλ. Ψυχομάνη, ό.π., σ. 191· κατ’ αποτέλεσμα Κοτσίρη, ό.π., σ. 234-235. Βλ.
όμως και Περάκη, ό.π., σ. 106, που δέχεται ανάλογη εφαρμογή της 57 παρ. 3 ΠτΚ.
39. Βλ. Φουντεδάκη, στον ΑΚ Γεωργιάδη/Σταθόπουλου, άρθρο 50, αριθμ. 1.
40. Βλ. Κοτσίρη, ό.π., σ. 239· Ψυχομάνη , ό.π., σ. 198.
41. Βλ. Staub/Schäfer, HGB, §131, Rn. 90, κατά παραπομπή εκ MüKoHGB/Schmidt, §131, Rn. 72, υποσημ.
193, όπου γίνεται λόγος περί γνήσιας αναδρομής. Contra MüKoHGB/ Schmidt, §131, Rn. 72, κατά τον
οποίο: «… so ist der Gesellschafter so zu stellen, als wäre er niemals ausgeschieden ».
42. Αυτή είναι η έννοια της συνέχισης, βλ. Ρόκα, ό.π., σ. 157.
43. Η καταχώριση της περί αναβίωσης πράξης στο είναι συστατική. Διότι πρόκειται για καταστατι-
κή μεταβολή, προκαλούμενη με πράξη των εταίρων. Βλ. Ρόκα, ό.π., σ. 156· Καραγκουνίδη , εις ΔικΠΕ, §4.,
αριθμ. 100.
44. Βλ. Περάκη, ό.π., σ. 144· Ψυχομάνη , ό.π., σ. 201· Κοτσίρη, ό.π., σ. 249-250.
45. Βλ. MüKoHGB/Schmidt, §131, Rn. 57· contra Κιουπτσίδου – Στρατουδάκη, Αρμ. 2014,201· Göcke, NZG
2009,212.
46. Βλ. όμως Αλεξανδρίδου, ό.π., σ. 141· Γιοβαννόπουλο, ό.π., 775, αριθμ. 6, που τάσσονται υπέρ του ανε-
πίτρεπτου της εν θέματι συμφωνίας. Η εύστοχη παρατήρηση Ρόκα, ό.π., σ. 101, κατά την οποία η ρή-
τρα είναι άκυρη, διότι θίγει τα συμφέροντα των πτωχευτικών πιστωτών που δεν έχουν άλλο τρόπο ρευ-
στοποίησης της αξίας της εταιρικής συμμετοχής, ώστε η 775 ΑΚ να είναι αναγκαστικού δικαίου, βλ. και
Κωστόπουλο, Η ίδρυση και οι δομικές μεταβολές της ομόρρυθμης και της ετερόρρυθμης εταιρείας – Η
μονοπρόσωπη εμπορική εταιρία, σ. 204, δεν πορίζει, κατά την άποψή μας, επιχείρημα υπέρ του ανα-
15