ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ

Χ. ΜΑΣΤΡΟΚΩΣΤΑΣ

493

Εκούσια έξοδος εταίρου

Άρθρο 261

iii. Δικονομικά

Το δικαστήριο του άρθρου 259 § 2 κρίνει την ύπαρξη του σπουδαίου λόγου στο πλαίσιο ανα-

γνωριστικής ή καταψηφιστικής αγωγής για την αξίωση του εξερχομένου να του καταβληθεί η

αξία της εταιρικής του συμμετοχής (άρθρο 261 § 3 εδ. β΄). Η έγερση αγωγής με αίτημα μόνον

την αναγνώριση ή μη της συνδρομής σπουδαίου λόγου που να δικαιολογεί την έξοδο από την

εταιρία είναι απορριπτέα ως νόμω αβάσιμη, διότι η αναγνωριστική αγωγή έχει ως αντικείμενο

την αναγνώριση της ύπαρξης ή ανυπαρξίας έννομης σχέσης (ΚΠολΔ 70) και όχι τη βεβαίωση

και νομική αξιολόγηση πραγματικών γεγονότων ή καταστάσεων

. Είναι όμως δυνατή η άσκη-

ση αγωγής αναγνώρισης της ύπαρξης του δικαιώματος εξόδου, όταν αμφισβητείται η συν-

δρομή των προϋποθέσεων που ορίζει η εταιρική σύμβαση για την άσκησή του

Είναι δυνατόν το καταστατικό να περιέχει ρήτρα διαιτησίας για τις διαφορές από την άσκη-

ση του δικαιώματος εξόδου, διότι πρόκειται για ιδιωτική διαφορά για την οποία συντρέχουν

οι προϋποθέσεις της ΚΠολΔ 867. Είναι επίσης δυνατόν για τις διαφορές αυτές να γίνει προ-

σφυγή στη δικαστική μεσολάβηση ( ΚΠολΔ 214Β, 214Γ) ή την εκούσια διαμεσολάβηση του ν.

3898/2010.

Στη διάταξη του άρθρου 261 § 3 εδ. β΄ δεν υπάρχει αναφορά στη διαδικασία εκδίκασης. Η

διάταξη αυτή πρέπει να ερμηνευθεί σε συνδυασμό με το άρθρο 264 § 2 εδ. β΄, που ορίζει ότι

σε περίπτωση διαφωνίας των εταίρων για το ύψος της αξίας συμμετοχής, αυτή ορίζεται από

το δικαστήριο «με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας». Επειδή η συνδρομή του σπου-

δαίου λόγου και το ύψος της αξίας της εταιρικής συμμετοχής μπορεί να αποτελούν αντικείμε-

νο μίας δίκης

, αυτή διεξάγεται με την εκούσια δικαιοδοσία.

Το βάρος της επίκλησης και απόδειξης του σπουδαίου λόγου φέρει ο εξερχόμενος, διότι γι’

αυτόν ο σπουδαίος λόγος είναι θετικό γεγονός έξω από τη σφαίρα γνώσης της εταιρίας και

των άλλων εταίρων, οι οποίοι δεν μπορούν να αποδείξουν την ανυπαρξία του (αρνητικό γε-

γονός), παρά μόνον με ανταπόδειξη

Δ. Η ευθύνη του εξερχόμενου εταίρου για τα εταιρικά χρέη

Ο εξερχόμενος εταίρος ευθύνεται έναντι των εταιρικών δανειστών επί μία πενταετία μετά

τη δημοσίευση της εξόδου του στο

Γ.Ε.ΜΗ

για τα εταιρικά χρέη που γεννήθηκαν μέχρι τη

δημοσίευση της αποχώρησής του, είτε είναι ληξιπρόθεσμα είτε όχι (άρθρο 269 § § 1, 3 ν.

81. ΑΠ 681/2010 ΕΕμπΔ 2011,382 = ΕπισκΕΔ 2010,814· ΜΠρΑθ 5121/2013 ό.π.· ΜΠρΚαρδ 22/2014 ΔΕΕ

2014,682· ΜΠρΘεσ 25229/2013 ΕπισκΕΔ 2013,750.

82.

Αλμπανίδης Θ

., Η προβληματική της διμελούς εταιρίας (Προσωπικής και Ε.Π.Ε), ΔΕΕ 2005, σ. 1173.

83.

Αντωνόπουλος Β.

, ΔικΠροσΕταιρ, § 20.IV.Β, αρ. 12.

84.

Κιουπτσίδου-Στρατουδάκη Ε.

, ό.π.,

3.Β.ΙΙ

, σ. 203. Έτσι οι ΑΠ 536/2002 ΔΕΕ 2003,170, σημ.

Μιχαλόπουλου Γ.

(σ. 172)· ΕφΑθ 1715/2005 ΕλλΔνη 2005,1726· ΕφΑθ 9131/2005 ΝΟΜΟΣ· ΕφΑθ

260/2014 ΕλλΔνη 2014,875, για τον σπουδαίο λόγο καταγγελίας της εταιρίας κατά την ΑΚ 766 και γενικά

Μανιώτης Δ.,

Αστικό Δικονομικό Δίκαιο, 2017, αρ. 253. Αντίθετα ο

Ψαρουδάκης Γ.,

Ζητήματα της απο-

δέσμευσης, ό.π., σ. 273, με επιχείρημα ότι το β΄ έδάφιο του άρθρου 261 είναι πιο εξειδικευμένος κανό-

νας από το εδ. α΄ και δηλώνει την αντίληψη του νομοθέτη για το ζήτημα.