ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

220 Αξιώσεις από ναυαγιαίρεση και πλειστηριασμός πλοίου

λελειμμένο από το πλήρωμα πλοίο στην ανοικτή θάλασσα, τα αποκαλούμενα

λείψανα του πλοίου, το φορτίο (άρθρ. 1, 35, 41). Ρύθμιζε παράλληλα την πε-

ρίπτωση του υπό των κυμάτων εξωκείλαντος στις ακτές (όχθες)

πλοίου και

φορτίου.

Τον όρο «ναυαγιαίρεση» χρησιμοποιεί στη συνέχεια ο ν. ΓΨΙΖ/1910 που αντι-

κατέστησε πλήρως το δεύτερο βιβλίο του Εμπορικού Νόμου για το ναυτικό δί-

καιο και επέφερε ευρείας εκτάσεως αλλαγές

. Δεν αφίσταται του έως τότε

υφιστάμενου τρόπου κατανοήσεως του ναυαγίου (άρθρ. 448 ΕμπΝ). Ρύθμι-

σε επίσης θέματα αμοιβής για τη ναυαγιαίρεση («σώστρα») (άρθρ. 448-450

ΕμπΝ), ενώ οι απαιτήσεις από ναυαγιαίρεση εξοπλίζονται με ναυτικό προνό-

μιο τρίτης τάξεως (άρθρ. 239 γ ΕμπΝ). Ναυάγιο είναι και το εγκαταλελειμμένο

από το πλήρωμα πλοίο, τα συστατικά και παραρτήματά του («λείψανα»), το

φορτίο. Δεν υφίσταται ωστόσο κι εδώ νομοθετικός ορισμός ναυαγίου. Οι δύο

ρυθμίσεις συνυπήρχαν στο βαθμό που ο ν. ΓΨΙΖ/1910 δεν είχε καταργήσει ως

αντιβαίνουσες σ΄αυτό διατάξεις του ν. ThB/1856

Το ίδιο έτος, 1910, υπογράφεται η Σύμβαση Βρυξελλών «περί ενοποιήσεως

κανόνων τινών περί θαλάσσιας αρωγής και ναυαγιαιρέσεως». Κυρώνεται με

το ν. ΓΩΠΣΤ΄(3886/1911). Θαλάσσια αρωγή και ναυαγιαίρεση ως υπηρεσίες

αντιμετωπίζονται ενιαίως (άρθρ. 1), «άνευ διακρίσεως των υδάτων, ένθα αύ-

ται παρασχέθηκαν». Αν ήθελαν αποφέρει ωφέλιμο αποτέλεσμα, τότε παρεί-

χαν δικαίωμα δίκαιης αμοιβής (άρθρ. 2)

. Επίσης, η Διεθνής Σύμβαση των Βρυ-

ξελλών της 10 Απριλίου 1926

στα προνόμια πρώτης τάξεως που προηγούνται

της υποθήκης περιλαμβάνει τις απαιτήσεις για διάσωση και αρωγή, χωρίς να

αναφέρεται πάντως σε ναυαγιαίρεση. Παρείχε όμως η Σύμβαση τη δυνατότη-

τα στις λιμενικές αρχές εκποιήσεως ναυαγίου προς ικανοποίηση απαιτήσεων

προερχομένων από ανέλκυση ναυαγίου

Ο Κώδικας Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου (ΚΙΝΔ) δεν περιέχει ορισμό περί ναυ-

αγίου, γνωρίζει όμως την έννοια της ναυαγιαιρέσεως όπως και της ανελκύ-

5. Βλ. την ιστορική αναδρομή στον Αντάπαση, Θαλάσσια αρωγή και διάσωση, 1992, σελ.

70. Επίσης, Παπαπολίτη, Επιθαλάσσιος αρωγή και διάσωσις, 1963, σελ. 54 επομ.

6. Βλ. την Αιτιολογική Έκθεση («Δικαιολογητική», όπως αποκαλείται) στο Διγενόπουλο,

Εμπορική Νομοθεσία, μέρος δεύτερο (Παράρτημα) 1931, σελ. 3 επομ.

7. Έτσι κατά βάση και Αντάπασης, ό.π., σελ. 84 επομ.

8. Βλ. για τη Σύμβαση του 1910 Ιω. Κοροτζή, Το δίκαιο της επιθαλάσσιας αρωγής κατά τον

ΚΙΝΔ και τη Σύμβαση των Βρυξελλών του 1910, 1988, passim. Αντ. Αντάπαση, Θαλάσσια

αρωγή και διάσωση Ι, 1982, σελ. 95 επομ.

9. Βλ. την ωραία παρουσίαση του Αντάπαση, Απαιτήσεις απολαύουσαι ναυτικών προνομί-

ων, 1976, σελ. 40 επ.

10. Αντάπασης, ό.π., σελ. 45.