ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Γεώργιος Ορφανίδης 225

γής ως περίπτωση ναυαγιαιρέσεως και αντιθέτως

. Είναι παράλληλα ο τρό-

πος κατανοήσεως των εννοιών που πάντως δεν μπορεί να επιχειρηθεί χωρίς

αναφορά στο θετικό δίκαιο

, κάτι το οποίο δε συμβαίνει πάντα. Η περίπτωση

του εγκαταλελειμμένου υπό του πληρώματος πλοίου αποτελεί ένα χαρακτη-

ριστικό παράδειγμα. Επιπροσθέτως η μη ενιαία ορολογία δεν συμβάλλει στην

δημιουργία μιας σαφούς νομικής καταστάσεως. Υπό το καθεστώς του Εμπο-

ρικού Νόμου ο όρος «διάσωση» χρησιμοποιόταν από τη θεωρία εναλλακτικά

προς την ναυαγιαίρεση

. Είχαν το ίδιο περιεχόμενο. Στον ΚΙΝΔ ο όρος «διά-

σωση» χρησιμοποιείται σε σχέση με ορισμένες διατάξεις ως μια τρίτη έννοια,

συνυπάρχουσα με την επιθαλάσσια αρωγή και την ναυαγιαίρεση (άρθρ. 205,

206), ενώ δεν ισχύει το ίδιο σε σχέση με τη διάταξη του άρθρ. 86 ως προς την

οποία μάλιστα η τελολογία θα επέβαλε την ένταξη και της διασώσεως στο κα-

νονιστικό εύρος αυτής

Είναι αυτονόητο και συγχρόνως ευτυχής διαπίστωση ότι η επιθαλάσσια αρωγή

γνωρίζει μεγαλύτερη πρακτική σημασία σε σχέση με την ναυαγιαίρεση. Αντι-

μετωπίζεται εκτενέστερα από το νομοθέτη, αποτέλεσε το βασικό ή το αποκλει-

στικό περιεχόμενο των Διεθνών Συμβάσεων του 1910 και του 1989. Διαμορ-

φώθηκε σχετικώς πυκνή νομολογία ενώ συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της θε-

ωρίας

ΙΙ. Η ναυαγιαίρεση στον ΚΙΝΔ

Όπως τονίσθηκε εισαγωγικώς (Ι2), η ναυαγιαίρεση εισήχθη στον ΚΙΝΔ μέσω

μεμονωμένων ρυθμίσεων και όχι μέσω μιας γενικότερης ρυθμίσεως του θε-

σμού, όπως απαντούσε στο ν. ThB/1853 ή έστω στο ν. ΓΨΙΖ/1910 Οι απαιτή-

σεις για έξοδα και αμοιβές λόγω ναυαγιαιρέσεως είναι προνομιούχες επί του

πλοίου και του ναύλου. Συνοδεύονται από ναυτικό προνόμιο γ΄ τάξεως (άρθρ.

205). Ως προς αυτές διασπάται ο κανόνας της συμμέτρου ικανοποιήσεως σε

περίπτωση υπάρξεως περισσοτέρων. Οι μεταγενέστερες απαιτήσεις προηγού-

νται των προγενεστέρων (άρθρ. 206).

25. Βλ. ήδη για την πτυχή αυτή της διακρίσεως Αναστασιάδη, ό.π., σελ. 410.

26. Βλ. π.χ. Κοροτζή, ό.π., σελ. 32-34 για την έννοια της ναυαγιαιρέσεως στο ν.ThB/1856 και

στα ηπειρωτικά δίκαια, όπως αποδίδεται εκεί το περιεχόμενο τους ή για το περιεχόμενο

και τη συνύπαρξη του ν. ThB/1856 με το ν. ΓΨΙΖ/1910 και τη Διεθνή Σύμβαση του 1910.

Ο ν. ThB είχε ένα ευρύτερο περιεχόμενο σε σχέση με αυτό της Διεθνούς Συμβάσεως ενώ

συνυπήρχε λόγω επί μέρους διαφορετικών προβλέψεων με τις ρυθμίσεις του Εμπορικού

Νόμου και της Διεθνούς Συμβάσεως (βλ. και ΕφΑθ 723/1924 Θ ΛΣΤ΄, 410-411).

27. Βλ. Αναστασιάδη, ό.π., σελ. 410. Κοροτζή ό.π., σελ 32 παρ. 30 («ναυαγιαίρεση ή

διάσωση»).

28. Βλ. τη σχετική ερμηνευτική προσπάθεια του Παπαπολίτη, ό.π., σελ. 54 επομ., 71.

29. Βλ. ενδεικτικά Αντάπαση, ό.π. Κοροτζή, ό.π., Τσάγκαρι Θ ΞΓ, 129 επομ. ·Λ. Αθανασίου,

Τιμητικός Τόμος Αντ.Αντάπαση, 2013, 1 επομ.