ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

224 Αξιώσεις από ναυαγιαίρεση και πλειστηριασμός πλοίου

μια τέτοια αντιμετώπιση μπορεί να προκύψει ερμηνευτικά. Ο έβδομος τίτλος

του βιβλίου δευτέρου του Εμπορικού Νόμου έφερε την επικεφαλίδα «Περί των

εκ της επιθαλασσίας αρωγής και ναυαγιαιρέσεως απαιτήσεων» και προέβλε-

ψε σχετικώς διαφορετικές ρυθμίσεις (άρθρ. 443-450). Παράδειγμα μιας ενι-

αίας αντιμετωπίσεως αποτελούσε η ρύθμιση για την παραχώρηση του πλοίου

και του ναύλου από τον πλοιοκτήτη προς απαλλαγή από τις υποχρεώσεις του.

Η δυνατότητα αφορούσε και τα έξοδα και τις αποζημιώσεις που οφείλονταν

λόγω επιθαλάσσιας αρωγής ή ναυαγιαιρέσεως (άρθρ. 278 παρ. 3 ΕμπΝ). Ο

ΚΙΝΔ ρυθμίζει ιδιαιτέρως την επιθαλάσσια αρωγή (άρθρ. 245-255), πραγμα-

τεύεται όμως σε ορισμένα σημεία για την επιθαλάσσια αρωγή και ναυαγιαίρε-

ση (άρθρ. 86 παρ. 3). Γίνεται λόγος για αιτήσεις εξ’ επιθαλασσίου αρωγής ή

ναυαγιαιρέσεως. Είναι προφανές ότι ο διαζευκτικός σύνδεσμος δεν αναφέρε-

ται εδώ σε διαφορετική απλώς ορολογία, αλλά σε διαφορετικά νομικά μορ-

φώματα.

Η θεωρία εντόπισε τη διαφορά μεταξύ των δύο θεσμών προεχόντως στο στοι-

χείο ότι με την επιθαλάσσια αρωγή επιδιώκεται η πρόληψη επικείμενης κατα-

στροφής ενώ με την ναυαγιαίρεση η ανατροπή ή ο περιορισμός της εκτάσεως

των αποτελεσμάτων του δυστυχήματος

. Η ειδική θεωρία συσχέτισε την ναυ-

αγιαίρεση με τη διάσωση πλοίου κλπ. από την οριστική απώλεια και την επι-

θαλάσσια αρωγή με τη διάσωση κινδυνεύσαντος στη θάλασσα πλοίου

. Η νο-

μολογία ως επιθαλάσσια αρωγή αντιλαμβάνεται

την παροχή βοήθειας ή τη

διάσωση πλοίου ή άλλου περιουσιακού στοιχείου του πλοίου ή επί του πλοίου

που βρίσκεται σε κίνδυνο. Δεν έχει σημασία αν ο κίνδυνος είναι άμεσος ή επι-

κείμενος, αρκεί να είναι πολύ ενδεχόμενος και πιθανός και να δικαιολογεί την

παροχή βοήθειας

Από τις αναφορές αυτές προκύπτει ως κοινό στοιχείο η ανάγκη ύπαρξης ωφέ-

λιμου αποτελέσματος που είναι η διάσωση του κινδυνεύσαντος ή ναυαγήσα-

ντος πλοίου

Η διάκριση, συνδεόμενη με το εκάστοτε θετικό δίκαιο αλλά και με τη

διαπίστωση πραγματικών γεγονότων, δεν είναι πάντα ευχερής. Η διαφορετική

αμοιβή αποτελούσε ενίοτε ένα κίνητρο για εμφάνιση της επιθαλασσίου αρω-

20. Βλ. Αναστασιάδη, ό.π., σελ. 410· Τσάγκαρι, Θ ΞΓ, 129 (137).

21. Έτσι Παπαπολίτης, Επιθαλάσσιος αρωγή και διάσωσις, 1963, σελ. 71 (βλ. και άρθρ.

246 ΚΙΝΔ).

22. Βλ. αντιπροσωπευτικά ΕφΠειρ 906/2009 ΕΝΔ 38, 68 (69), 1172/2005 ΕΝΔ 34, 187.

23. Βλ. ήδη ΠΠειρ (Προεδρική) 439/1921 Θ ΛΒ, 588 (589). ΕφΠειρ 744/1983 ΕΝΔ 12, 13.

73/2008 ΠειρΝ 2009, 190 επομ.

24. Βλ. για το ωφέλιμο αποτέλεσμα ως προϋπόθεση αμοιβής για τη ναυαγιαίρεση

Αναστασιάδη, ό.π., σελ. 411 σημ. 3. Τσάγκαρι Θ ΞΓ, 129 (137)