ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

226 Αξιώσεις από ναυαγιαίρεση και πλειστηριασμός πλοίου

Επίσης, οι υποχρεώσεις από ναυαγιαίρεση εμπίπτουν στον κύκλο των υπο-

χρεώσεων από τις οποίες ο πλοιοκτήτης μπορεί να απαλλαγεί με την παρα-

χώρηση του πλοίου και του ναύλου (άρθρ. 85). Αυτό συνάγεται από την προϊ-

στορία της διατάξεως (άρθρ. 278 παρ. 3 ΕμπΝ) αλλά και τη συνδυασμένη ανά-

γνωση των διατάξεων των άρθρ. 85 και 86 ΚΙΝΔ που επιβάλλει το εξ’ αντιδι-

αστολής επιχείρημα

. Κατά τη διάταξη του άρθρου 86 η ευχέρεια απαλλαγής

από τις υποχρεώσεις λόγω ναυαγιαιρέσεως δεν υφίσταται για την εναλλακτι-

κή δυνατότητα της προσφοράς ορισμένου ποσού που αντιστοιχεί στην αξία

του πλοίου κατά την αρχή του πλού. Συναφής είναι και η διάταξη του άρθρ.

89 που προβλέπει ρητά κατά το παράδειγμα του Εμπορικού Νόμου (άρθρ. 284)

την κάλυψη από την παραχώρηση του πλοίου και του ναύλου των υποχρεώ-

σεων για την ανέλκυση του πλοίου τις οποίες περιορίζει στις δαπάνες. Ο νομο-

θέτης εκκινεί ενδεχόμενα από την παραδοχή ότι η ανέλκυση θα γίνει με πρω-

τοβουλία και δαπάνες της λιμενικής αρχής και δεν θα οφείλεται αμοιβή

. Για

την ταυτότητα του νομικού λόγου η ίδια λύση επιβάλλεται για την τυχόν προ-

βλεπόμενη αμοιβή για την ανέλκυση

. Ακόμη, κατά την αιτιολογική έκθεση

του ΚΙΝΔ στην εξουσία συντηρήσεως και διαφυλάξεως του παραχωρούμενου

πλοίου με την οποία περιβάλλεται ο εκκαθαριστής κατά το άρθρο 94 αναμφι-

βόλως εμπίπτει και η ανέλκυση του πλοίου

. Η ανέλκυση αποτελεί περίπτω-

ση ναυαγιαιρέσεως.

Προκύπτει επομένως ότι η ναυαγιαίρεση δεν είναι άγνωστη ως θεσμός στον

ΚΙΝΔ. Προβλέπεται στις βασικές ενότητες για τα ναυτικά προνόμια και την ευ-

θύνη του πλοιοκτήτη. Ανευρίσκεται επίσης η ανέλκυση του ναυαγίου που απο-

τελεί υποπερίπτωση της ναυαγιαιρέσεως, την οποία τμήμα της θεωρίας προ-

φανώς υπό την επήρεια της συνήθους εννοίας της λέξεως αποδίδει ως κατά

κυριολεξία ναυαγιαίρεση

Η ισχύουσα ρύθμιση του ΚΙΝΔ για τη ναυαγιαίρεση και ειδικά σε σχέση με

το ναυτικό προνόμιο εν μέρει κινήθηκε στη νομοτεχνική του Εμπορικού Νόμου.

Ειδικότερα, ο Εμπορικός Νόμος στην αρχική εκδοχή του καίτοι προέβλεπε ένα

πλήθος ναυτικών προνομίων (άρθρ. 191) δεν γνώριζε ναυτικό προνόμιο για τη

ναυαγιαίρεση. Είχε ένα διαφορετικό περιεχόμενο το προνόμιο για τα ναυαγω-

γικά που αφορούσε την πλοηγία. Η θεωρία δεχόταν ότι η κατάταξη των προ-

30. Βλ. Κ. Ρόκα, Ναυτικόν Δίκαιον, 1971, σελ. 176.

31. Βλ. για μια παρεμφερή περίπτωση Αντάπαση, Απαιτήσεις απολαύουσαι ναυτικών

προνομίων, 1976, σελ. 212 και ιδίως υποσ. 20.

32. Βλ. για το θέμα Ν. Κωνσταντινίδη, ΠειρΝ 1998, 259 (269 επομ.).

33. Βλ. την ΕισΕκθ όπως παρατίθεται στον Αντάπαση, Κώδιξ Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου,

1999, σελ. 228.

34. Αντάπασης, ό.π., σελ. 213.Επίσης Παπαπολίτης, ό.π., σελ. 67-68 («διάσωση

πραγματικών ναυαγίων»).