ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Η OΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜOΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ

211

φελών ιδρυμάτων σε NΠΔΔ, αρχικά το ΣτE είχε δεχθεί ότι η μετατροπή δεν αντίκει-

ται στη συνταγματική κατοχύρωση των ιδρυμάτων

487

, στη συνέχεια είχε ακολουθή-

σει την εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη

488

και τελικώς είχε επικρατήσει η ενδιάμεση,

σύμφωνα με την οποία η μετατροπή είναι έγκυρη, εφόσον πληροί δύο προϋποθέ-

σεις: Nα μην απαγορεύεται τούτο ρητά από τη διαθήκη ή τη δωρεά και να μη μετα-

βάλλεται η βούληση του διαθέτη ως προς τους όρους λειτουργίας της διοίκησης του

μετατρεπόμενου σε NΠΔΔ ιδρύματος

489

. Πάντως η μετατροπή, ανεξάρτητα από τη

νομική εγκυρότητά της, δεν είναι άμοιρη προβλημάτων, ιδίως λόγω του παραμερι-

σμού των διατάξεων του ΑK και την εφαρμογή ενός μεικτού καθεστώτος.

H παραπάνω νομολογία του ΣτE μεταστράφηκε με την απόφαση της Oλομέ-

λειας 400/1986, με την οποία κρίθηκε συνταγματική η προβλεπόμενη από τον Ν

1397/1983 υποχρεωτική ένταξη στο EΣΥ των κοινωφελών ιδρυμάτων που είχαν

συσταθεί με διάταξη τελευταίας βουλήσεως ή με δωρεά εν ζωή

490

. Αντίθετα με όσα

στο παρελθόν γίνονταν δεκτά, το δικαστήριο έκρινε ότι:

Το άρθρο 109 του Συντάγ-

ματος προστατεύει όχι μόνο τον σκοπό, αλλά και τις διατάξεις της συστατικής πρά-

ξεως των κοινωφελών ιδρυμάτων. Τα κοινωφελή όμως ιδρύματα δεν εξαιρούνται

από την εφαρμογή γενικότερων νομοθετικών μέτρων που αποβλέπουν στην εξυ-

πηρέτηση του γενικότερου δημοσίου συμφέροντος, όταν μάλιστα για τη θέσπιση

των μέτρων αυτών προνοεί το Σύνταγμα. Το αντίθετο θα δημιουργούσε ανεπίτρε-

πτο προνόμιο υπέρ των κοινωφελών ιδρυμάτων, πράγμα που υπερακοντίζει τη

βούληση του νομοθέτη

. Η απόφαση δέχεται επίσης ότι:

Το άρθρο 21, παρ. 3 του

σεις 2152/1979, 1324/1982, ΘΕ ΣτE 1982, 602, 112/1983, ΝοΒ 1983, 1259, κρίνουν ότι απα-

γορεύεται με διοικητική ή νομοθετική πράξη η αλλοίωση των όρων διαθήκης ή δωρεάς

που αναφέρονται στη διοίκηση ή τη διαχείριση της καταληφθείσας περιουσίας, καθώς και

στον τρόπο εκλογής των διαχειριστών. Oι αποφάσεις ΣτE 401/1967, 95/1959 που δεν έχουν

δημοσιευθεί κρίνουν ότι με νόμο μπορεί να καθορισθεί ο αριθμός του ιατρικού προσω-

πικού αναλόγως με τον αριθμό των κρεβατιών που διατίθενται. Με το ίδιο σκεπτικό η ΣτE

94/1959, που δεν έχει δημοσιευθεί, δέχεται τον καθορισμό τιμολογίου νοσηλίου στα κοι-

νωφελή ιδρύματα παρά την αντίθετη βούληση του διαθέτη. Τα μέτρα αυτά αποβλέπουν

στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και της δημόσιας τάξεως.

487. Bλ. ΣτE 356 και 359/1953 που δεν έχουν δημοσιευθεί.

488. Bλ. ΣτE 317/1944, 2059 και 2061/1961 που δεν έχουν δημοσιευθεί.

489. ΣτE 1310/1983, Δελτίο ΣτE 1983, σ. 10.

490. ΣτE Oλ 400/1976, ΝοΒ 1986, 939. Το θέμα προέκυψε όταν το Νοσοκομείο «Άγιος Σάβ-

βας» και το κοινωφελές ίδρυμα «Αντικαρκινικό Ινστιτούτο» στο οποίο ανήκει το εν λόγω

νοσοκομείο ζήτησαν την ακύρωση των Κοινών Αποφάσεων των Υπουργών Προεδρίας της

Κυβερνήσεως, Υγείας και Πρόνοιας, με τις οποίες συστάθηκαν θέσεις ιατρών του EΣΥ και

κατανεμήθηκαν στα νοσοκομεία, μεταξύ των οποίων και στον «Άγιο Σάββα». Το ΣτE απέρ-

ριψε την αίτηση ακυρώσεως και δέχθηκε ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις είναι συνταγ-

ματικές, επειδή οι διατάξεις του Ν 1397/1983, στις οποίες έχουν έρεισμα, εξυπηρετούν το

γενικότερο δημόσιο συμφέρον της παροχής στους πολίτες υγείας υψηλού επιπέδου, για το

οποίο μάλιστα προνόησε ο ίδιος ο συνταγματικός νομοθέτης στο άρθρο 21, παρ. 3.