ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ

Ευρωπαϊκή Ένωση και Εκπαιδευτική Πολιτική

ξιότητα και εμπειρία, που μπορεί κανείς να αποκτήσει εκτός οργανωμένης

εκπαίδευσης.

Με τον όρο“εκπαίδευση”

νοείται η παρεχόμενη στο επίσημο νομοθετημένο

σχολείο όλων των βαθμίδων παιδεία. Με τον όρο “σχολείο”

νοείται χώρος

ειδικά διαρρυθμισμένος, επιπλωμένος, οργανωμένος και με ειδικό προσω-

πικό στελεχωμένος, ώστε να είναι δυνατή η άνετη παραμονή εκείνων που

προσκαλούνται για να παρακολουθήσουν τα προβλεπόμενα μαθήματα προς

απόκτηση γνώσεων, δεξιοτήτων και ευαισθητοποίησης περί αξιών ζωής και

κοινωνίας (Βώρος, 1991).

όρος παιδεία έχει έννοια πλατύτερη της εκπαίδευσης, σαν καταστάλαγμα όλης της κοινω-

νικής διαδικασίας της αγωγής, αυτό που προκύπτει σαν διαμορφωμένη και σε δυναμική λει-

τουργία κοινωνική προσωπικότητα. Είναι ο πλούτος των ιδεών, οι συναισθηματικοί δεσμοί

κι οι βιοθεωρητικές αντιλήψεις, που οδηγούν τους ανθρώπους στη συνεχή ανασυγκρότηση

της εμπειρίας τους και την αξιολόγηση της σημασίας της, με συνέπεια τη δυναμική και ι-

διαίτερη μορφοποίησή τους (Πολυχρονόπουλος, 1992). Η αστική παιδαγωγική αντίληψη

σταματάει στο σημείο αυτό, δηλαδή μιλάει αόριστα για δραστηριοποίηση του ατόμου, έχο-

ντας για ιδανικό της την ατομικότητα. Η σοσιαλιστική παιδαγωγική αντίληψη προχωράει

και αναδεικνύει την παιδεία ως στάση ζωής, δύναμη επικοινωνίας και συμβίωσης, βάσει

των κοσμοθεωρητικών απόψεων, που δεν αφορούν στενά και μόνο το άτομο, αλλά την

κοινωνική υπόσταση και ευθύνη του ανθρώπου (Μωραΐτης, 1999, σελ. 143).

4. “Εκπαίδευση” : Από τη σύνθεση της αρχαίας ελληνικής πρόθεσης εκ και του ρήματος παι-

δεύω (=ανατρέφω τα παιδιά) > εκπαιδεύω =ανατρέφω από παιδική ηλικία > εκπαίδευση.

Χρησιμεύει εναλλακτικά για την κλίμακα εννοιών που αποδίδονται στα γαλλικά και αγγλικά

με τις λέξεις “education, enseignement...” Ο όρος “Εκπαίδευση”, γενικά, δηλώνει τη διαδικα-

σία της μετάδοσης και αφομοίωσης των γνώσεων, των μεθόδων και των συνηθειών, που

αποτελούν το βασικό μέσο προετοιμασίας για τη ζωή και την άσκηση της κοινωνικής εργα-

σίας. Η εκπαίδευση υπηρετεί τους κοινωνικούς σκοπούς της αγωγής και της μόρφωσης: τι

άνθρωπο θέλει να διαμορφώσει και να διαπαιδαγωγήσει η κοινωνία. Είναι μια διαδικασία,

που καθορίζεται από το επίπεδο της κοινωνικής ζωής, όχι μόνο των παραγωγικών δυνάμε-

ων αλλά και των κοινωνικών σχέσεων κι από τότε που θεσμοθετήθηκε μέσα στις οργανω-

μένες κοινωνίες έχει προφανή ταξικό χαρακτήρα (Γλυνός, 1927).

5. “Σχολείο”: Ίδρυμα σχεδιασμένο να επιτρέπει και ενθαρρύνει τους μαθητές να μαθαίνουν,

με την καθοδήγηση δασκάλων. Η λέξη σχολείο, από την οποία παράγεται και η αντίστοιχη

αγγλική school, είναι ελληνική και προέρχεται από τη λέξη σχόλη που σημαίνει απραξία ή

χρόνος ανάπαυσης ή διαθέσιμος χρόνος ή αργία, πχ «κατά το χρόνο της σχόλης μου, βλέπω

τηλεόραση».