ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

υποδομές. Το πεδίο εφαρμογής της συνθήκης περιοριζόταν στον τομέα της

πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς και χρήση.

Η Συνθήκη της Ρώμης

, συνένωσε τις χώρες που συμμετείχαν σε μια κοινότη-

τα (ΕΟΚ) που στόχευε στην ολοκλήρωση, μέσω προώθησης των εμπορικών

συναλλαγών, με σκοπό την οικονομική ανάπτυξη.

Προς το τέλος της δεκαετίας του 1950 οι τάσεις και οι προτεραιότητες της

γηραιάς ηπείρου έχουν ήδη διαμορφωθεί. Τα κράτη-μέλη της ηπείρου ανέ-

δειξαν την πρόθεσή τους για υπερεθνική συνεργασία. Παράλληλα, έθεσαν ως

μείζονος σημασίας ζήτημα, αυτό της οικονομίας.

1.2.3. Η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (Ε.Ε.Π.)

Η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη

υπογράφηκε στο Λουξεμβούργο στις 17 Φε-

βρουαρίου 1986 από εννέα κράτη-μέλη και στις 28 Φεβρουαρίου από τη Δα-

9. Η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), τον Ιούλιο του 1952,

αποτελεί το πρώτο σημαντικό επίτευγμα της υπερεθνικής Ευρώπης. Για πρώτη φορά, τα

έξι κράτη μέλη αυτού του οργανισμού εκχώρησαν, αν και σε ένα αναμφισβήτητα περιορι-

σμένο τομέα, μέρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους υπέρ της Κοινότητας. Τα όρια της

πρώτης αυτής προσπάθειας ολοκλήρωσης έγιναν γρήγορα αισθητά με την αποτυχία της

Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας (ΕΑΚ), το 1954. Ενώ υπήρχε φόβος να μην τελεσφορή-

σει η προσπάθεια που αναλήφθηκε από την ΕΚΑΧ, η Διάσκεψη της Μεσσήνης, τον Ιούνιο

του 1955 επεδίωξε να δώσει νέα ώθηση στην ευρωπαϊκή διαδικασία. Ύστερα από αυτή τη

διάσκεψη, ακολούθησε σειρά συνεδριάσεων σε επίπεδο υπουργών ή εμπειρογνωμόνων.

Στις αρχές του έτους 1956, συγκροτήθηκε προπαρασκευαστική επιτροπή με αποστολή

την κατάρτιση έκθεσης σχετικής με τη δημιουργία κοινής ευρωπαϊκής αγοράς. Η επιτροπή

αυτή συνεδρίαζε στις Βρυξέλλες υπό την προεδρία του τότε Βέλγου υπουργού Εξωτερικών,

P. H. Spaak βλ. Υφαντόπουλος, 1999, σελ. 328.

10. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Μιλάνου, τον Ιούνιο του 1985, για τη σύ-

γκληση διακυβερνητικής Διάσκεψης με σκοπό τη συγκεκριμένη προώθηση της Ευρω-

παϊκής Ένωσης και με αντικείμενο, αφενός τη σύναψη συνθήκης «για κοινή εξωτερική

πολιτική και πολιτική ασφάλειας» και αφετέρου την αναθεώρηση της συνθήκης Ε.Ο.Κ. με

γνώμονα τη βελτίωση των διαδικασιών λήψης απόφασης του Συμβουλίου, την ενίσχυση

της εκτελεστικής εξουσίας της Επιτροπής, την αύξηση των εξουσιών του Ευρωπαϊκού

Κοινοβουλίου και την επέκταση των κοινοτικών πολιτικών σε νέα πεδία δραστηριοτή-

των, αποτελεί την κατάληξη προσπαθειών που εκκινούν ήδη από την εποχή της έκθεσης

Tindemans για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Δεκέμβριο του 1975. Οι προσπάθειες αυτές

συνεχίστηκαν με την «Ευρωπαϊκή Πράξη» των Genscher Colombo το 1981 και την «Πανη-

γυρική Διακήρυξη για την Ευρωπαϊκή Ένωση» της Στουτγάρδης τον Ιούνιο του 1983. Κο-

ρύφωση των προσπαθειών αυτών ήταν η εκπόνηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του

«Σχεδίου Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης» το Φεβρουάριο του 1984,

του οποίου οι φιλόδοξοι στόχοι περιορίστηκαν στην απόφαση των κρατών μελών, στο Ευ-

ρωπαϊκό Συμβούλιο του Φονταινμπλώ, τον Ιούνιο του 1984, να συσταθούν αφενός μία

hoc

θεσμική επιτροπή, γνωστή ως «Επιτροπή SPAAK II» ή «Επιτροπή Dooge», για τη μελέτη

των θεσμικών προβλημάτων της Κοινότητας και τη διατύπωση προτάσεων για τη βελτίω-