Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ

Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ

Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί η συνεργασία ενός σχολείου με πανεπιστή-

μιο στην California των ΗΠΑ, όπου εκπαιδευμένοι φοιτητές λειτούργησαν ως

μέντορες στην εκπαίδευση των μαθητών του σχολείου

184

. Ο Association for

Conflict Resolution αναφέρει ότι οι εκπαιδευτές θα πρέπει να μπορούν να συ-

νεργάζονται αποτελεσματικά με τους μαθητές, να είναι ικανοί διαμεσολαβητές,

να διδάσκουν τη διαδικασία της διαμεσολάβησης και όλες τις δεξιότητες της

διαμεσολάβησης συνομηλίκων, να αναγνωρίζουν τις προκαταλήψεις και τη

μεροληπτική συμπεριφορά, να γνωρίζουν στρατηγικές για τους διαμεσολαβη-

τές ώστε να μειώνονται οι προσωπικές τους προκαταλήψεις και στερεότυπα,

να διδάσκουν τους διαμεσολαβητές τρόπους συζήτησης και διαχείρισης θε-

μάτων ανισότητας και διαφορετικότητας και τρόπους μείωσης των αρνητικών

επιδράσεων των προκαταλήψεων κατά τη διάρκεια της διαμεσολάβησης, και

τέλος, να διευκολύνουν του μαθητές χρησιμοποιώντας ποικίλες μεθόδους και

τεχνικές βιωματικής μάθησης κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης

185

5.5.2. Μοντέλα σχολικής διαμεσολάβησης

Οι Johnson και Johnson αναφέρουν σε άρθρο τους ότι υπάρχουν τουλάχιστον

τρεις τρόποι ταξινόμησης των προγραμμάτων επίλυσης των συγκρούσεων και

διαμεσολάβησης συνομηλίκων στα σχολεία

186

. Πρώτος τρόπος είναι ο διαχω-

ρισμός των προγραμμάτων βάσει της ολιστικής προσέγγισης (total student

body approach) ή της προσέγγισης cadre, οι οποίες θα αναλυθούν στη συνέ-

χεια. Δεύτερος τρόπος ταξινόμησης που αναφέρουν είναι αυτός των Levy (το

1989) και του Maxwell (το 1989) οι οποίοι διέκριναν τα προγράμματα σε α)

προγράμματα curriculum που διδάσκουν τους μαθητές εναλλακτικούς τρό-

πους επίλυσης των συγκρούσεων έχοντας προληπτικό χαρακτήρα στη βία και

β) τα προγράμματα διαμεσολάβησης. Ο τρίτος τρόπος είναι του Opotow (το

1991) ο οποίος διαχώρισε τα προγράμματα επίλυσης συγκρούσεων και σχο-

λικής διαμεσολάβησης σε (α) προσεγγίσεις δεξιοτήτων στις οποίες οι μαθητές

μαθαίνουν διαπροσωπικές δεξιότητες, (β) ακαδημαϊκού τύπου προσεγγίσεις

στις οποίες μαθαίνουν θεωρίες και γνωστικές δεξιότητες και (γ) προσεγγίσεις

184.

Cassinerio, Ch. & Lane-Garon, P.S.,

”Changing School Climate One Mediator at a Time:

Year-One Analysis of a School-based Mediation Program“. Conflict Resolution Quarterly,

vol. 23(4), pp. 447-460, 2006·

Lane-Garon, P.S. and Richardson, T.,

Mediator Mentors:

Improving School Climate, Nurturing Student Disposition. Conflict Resolution Quarterly,

vol. 21, no. 1, pp. 47-67, 2003.

185. Association for Conflict Resolution, ό.π., 2007.

186.

Johnson, D.W. and Johnson, R.T.

Conflict Resolution and Peer Mediation Programs in

Elementary and Secondary Schools: A Review of the Research. Review of Educational

Research, Vol. 66(4), pp. 459-506, 1996.