Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΕΝΟΣ ΕΡΓΟΥ

Η “IDEA/EXPRESSION DICHOTOMY” στην Ελλάδα 175

Τουναντίον στην ελληνική έννομη τάξη, η προβληματική της προστασίας

των «ιδεών» έχει τύχει σαφώς μικρότερης προσοχής από την θεωρία και

την νομολογία, περιοριζομένη σε μία απλώς κοινή παραδοχή ότι οι «ιδέες»

μπορούν να προστατευθούν μέσω του Αστικού Κώδικος, όπως φερ’ ειπείν

μέσων των διατάξεων περί αδικοπραξιών (ΑΚ 914 επ.) ή περί προστασίας

της προσωπικότητος (ΑΚ 57), ή μέσω της νομοθεσίας περί αθεμίτου αντα-

γωνισμού (N. 146/1914)

402

Τέλος, ειδικοτέρας προσοχής χρήζει η θέση των διαφωνούντων με την

“idea/expression dichotomy” ειδικώς ως προς τα παράγωγα έργα

(derivative works). Πιο συγκεκριμένα, όπως έχει ήδη ανωτέρω λεχθεί,

υποστηρίχθηκε ότι η κατά κοινή ομολογία προσβολή των δικαιωμάτων του

δημιουργού στην περίπτωση αυθαιρέτου μεταφράσεως, διασκευής, προ-

σαρμογής, ή άλλης μετατροπής ενός έργου καταλύει την “idea/expression

dichotomy”, γιατί στις ανωτέρω περιπτώσεις το παράγωγο έργο προσ-

λαμβάνει, ούτως ή άλλως, μορφή διαφορετική από του αρχικού

403

. Συνα-

φώς δε, κατεκρίθη και η υποστηριχθείσα από την κρατούσα θεωρία

404

δι-

άκριση της μορφής σε «εξωτερική» και «εσωτερική», προκειμένου να κα-

λυφθεί η ως άνω εξόφθαλμη αδυναμία της “idea/expression dichotomy”.

Κατά την γνώμη του γράφοντος, ως προς το ανωτέρω ζήτημα οφείλονται

ορισμένες αποσαφηνίσεις. Κατ’ αρχήν, σε καθαρά πρακτικό επίπεδο, ου-

δόλως αφίεται οιοδήποτε αντικειμενικό περιθώριο ερμηνείας ή εφαρμογής

της “idea/expression dichotomy”, γιατί η νομοθετική βούληση τόσο του

Κογκρέσου κατά την § 106 (2) της Copyright Act (1976), όσο και του ημε-

δαπού νομοθέτη κατά τα α. 2 § 2 και α. 3 περ. γ) του Ν. 2121/1993 επιλύ-

ουν ευθέως και ρητώς το ζήτημα, τόσο της αυτοτελούς προστασίας αυτών

καθαυτά των παραγώγων έργων, όσο και της αυτοτελούς περιουσιακής

εξουσίας του δημιουργού του αρχικού έργου να επιτρέπει ή να απαγορεύει

την μετάφραση, διασκευή, προσαρμογή ή οιαδήποτε άλλη μετατροπή του

έργου του. Με άλλα λόγια, ενόψει της ανωτέρω ρητής και αυτοτελούς

αναγνωρίσεως του σχετικού περιουσιακού δικαιώματος του δημιουργού

Kevin, Bilski and the Ambiguity of “An Unpatentable Abstract Idea”, Lewis and

Clark Law Review, Vol. 15, σελ. 37.

402. Βλ. σχετικώς Καλλινίκου, ό.π., σελ. 32, Μάνθο, ό.π., σελ. 109-110, Μαρίνο, TV

format: προστασία κατά ην πνευματική ιδιοκτησία και τον αθέμιτο ανταγωνισμό

(γνωμ.), ό.π., σελ. 166-168, και Σταματούδη, παρατηρήσεις στην ΕφΑθ 80/2008,

ό.π., σελ. 742.

403. Βλ. σχετικώς Μελά, ό.π., σελ. 30-33, και Κουμάντο, ό.π., σελ. 114-115.

404. Βλ. σχετικώς Κοτσίρη, ό.π., σελ. 68, Γαρουφαλιά, ό.π., σελ. 28-29, και Τζωρ-

τζάκη, ό.π., σελ. 594.