31 / 42
Η “IDEA/EXPRESSION DICHOTOMY” στην Ελλάδα 167
ση
». Επίσης, άσκοπη φαίνεται η διάκριση των «ιδεών» σε «
καθαρές
» και
«
απλές
», αφού εν πάση περιπτώσει, εκείνο το οποίο ενδιαφέρει είναι τα
πρωτότυπα στοιχεία της μορφής και όχι οι «ιδέες». Ενδιαφέρον, πάντως,
παρουσιάζει το γεγονός της επικλήσεως υπό της ανωτέρω απόψεως των
αμερικανικών “abstraction test” και “abstraction-filtration-comparison
test”, προφανώς προς επίρρωση της παρατήρησης ότι «
υπάρχουν διαφο-
ρετικές διαβαθμίσεις ή επίπεδα αφαίρεσης/συγκεκριμενοποίησης της ιδέ-
ας
». Συναφώς, και προς αποφυγή περιττών επαναλήψεων, δεν πρέπει να
λησμονούνται οι προπεριγραφείσες αλγεινές εμπειρίες της αμερικανικής
νομολογίας κατά την εφαρμογή των ανωτέρω τεστ, όπως αυτές ανελύθη-
σαν στις οικείες παραγράφους ανωτέρω.
Στον αντίποδα όλων των ανωτέρω απόψεων, οι σοβαρότατες και ανία-
τες αδυναμίες της “idea/expression dichotomy” εντοπίσθηκαν και επιση-
μάνθηκαν μεμονωμένως και προ του Ν. 2121/1993. Πιο συγκεκριμένα, ο
Βίκτωρ Μελάς
385
είχε ήδη από το 1963 τονίσει προσφυέστατα ότι για την
πνευματική ιδιοκτησία η ανεύρεση και ο καθορισμός των διαφόρων στα-
δίων της δημιουργίας είναι αδιάφορα, και είχε κατηγορήσει ευθύβολα την
“idea/expression dichotomy” ότι προκαλεί σύγχυση ως προς τα όρια με-
ταξύ των νομικώς αδιάφορων σταδίων της δημιουργίας και δημιουργήμα-
τος, αυτού καθαυτό, ήτοι του αποτελούντος το αντικείμενο της δημιουρ-
γίας έργου, το οποίο και μόνον, στην συγκεκριμένη του υπόσταση στον
εξωτερικό κόσμο, ενδιαφέρει τον νομοθέτη και τον ερμηνευτή του δικαί-
ου
386
. Προσέτι, με καθαρή ματιά είχε υποστηρίξει ότι η “idea/expression
dichotomy” αποπροσανατολίζει από το κύριο μέλημα που είναι η ανεύρε-
ση των δημιουργικών στοιχείων ενός έργου, με αποτέλεσμα η εφαρμογή
της ανωτέρω διχοτόμησης να άγει είτε σε αδιέξοδα, όπως είναι η αδυνα-
μία ασφαλούς οριοθετήσεως της εννοίας των όρων «ιδέας» και «μορφής»
σε όλες τις κατηγορίες των έργων, είτε σε αντιφάσεις, όπως στην ύπαρξη
πρωτοτύπων ιδεών και στην ανάγκη προστασίας και αυτών, στην δυνατό-
τητα προσβολής των δικαιωμάτων του δημιουργού δι’ απομιμήσεως των
ιδεών που εκφράζονται μέσω ενός έργου, καθώς και στις περιπτώσεις της
μεταφοράς ενός έργου σε άλλο καλλιτεχνικό είδος, κατά την οποία γίνεται
δεκτή η προσβολή, καίτοι το παράγωγο έργο δεν φέρει τα εξωτερικά χα-
ρακτηριστικά («εξωτερική» μορφή) του φερομένου ως προσβληθέντος έρ-
γου
387
. Τέλος, ο ανωτέρω συγγραφέας καταλήγει στο ορθό συμπέρασμα
385. Βλ. σχετικώς Μελά Θ. Βίκτορα, Το έργον του πνεύματος ως αντικείμενον της υπό
του νόμου παρεχομένης προστασίας, ΕΠΒΙ Β΄ 1963, σελ. 1-45.
386. Βλ. σχετικώς Μελά, ό.π., σελ. 20.
387. Βλ. σχετικώς Μελά, ό.π., σελ. 21-33.