ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ

31 / 38

ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
123
ρία, ο διακριτικός τίτλος ξενοδοχείου σε ορισμένη γεωγραφική περιοχή801. Η περιορι-
σμένη προστασία όμως πρέπει να είναι η εξαίρεση. Όπως υποστηρίζεται και στη γερμα-
νική θεωρία, τα διακριτικά της επιχείρησης κατά κανόνα προστατεύονται σε ολόκληρη
τη χώρα802 . Μόνο αν υπάρχουν στοιχεία, τα οποία περιορίζουν την προστασία γεωγρα-
φικά, γίνεται δεκτή μόνο η τοπική προστασία. Κατά πόσο υπάρχει μία τέτοια περιορι-
σμένη προστασία εξαρτάται από τις σχετικές συναλλαγές.
Προϋπόθεση προστασίας και του τίτλου ενός έργου είναι η κυκλοφορία του έργου803.
Επομένως, ο τίτλος έργου προστατεύει τη γεωγραφική περιοχή, στην οποία υπάρχει η
προϋπόθεση της κυκλοφορίας. Αυτή είναι κατά κανόνα ολόκληρη η χώρα, ερμηνεία η
οποία υποστηρίζεται και στη γερμανική νομολογία804 . Ο τίτλος έργου προστατεύεται
μόνο σε περιορισμένη περιοχή της Ελλάδας, αν με βάση τα πραγματικά περιστατικά
δικαιολογείται ο περιορισμός αυτός. Ως εκ τούτου, προστατεύεται ο τίτλος μίας τοπι-
κής εφημερίδας, μόνο στην περιοχή στην οποία κυκλοφορεί.
2. Προτεραιότητα του δικαιώματος
Η σειρά της προστασίας των διακριτικών γνωρισμάτων σε σχέση με άλλες ενδείξεις,
καθορίζεται με βάση την αρχή της χρονικής προτεραιότητας805 . Το πιο ισχυρό δι-
καίωμα είναι αυτό, το οποίο είναι προγενέστερο. Επομένως, με βάση την ανωτέρω αρ-
χή, το διακριτικό γνώρισμα προστατεύεται, όταν είναι προγενέστερο από άλλες ενδεί-
ξεις. Περιεχόμενο της αρχής της χρονικής προτεραιότητας είναι ότι το προγενέστερο
δικαίωμα υπερισχύει του μεταγενέστερου.
Κρίσιμο για τη σύγκριση των δικαιωμάτων είναι το χρονικό σημείο, κατά το οποίο έχει
γεννηθεί το δικαίωμα806 . Σε αυτό το πλαίσιο, λαμβάνονται υπόψη οι διαφορετικές
προϋποθέσεις κτήσεως του δικαιώματος των διακριτικών γνωρισμάτων.
Η κτήση του δικαιώματος με βάση το άρθρο 13 του Ν. 146/1914 γίνεται ή με την απλή
χρήση τους στις συναλλαγές ή με την επικράτησή τους στις συναλλαγές807 . Το δι-
καίωμα του διακριτικού της επιχείρησης και του τίτλου έργου γεννιέται σύμφωνα με το
άρθρο 13 παρ. 1 εδ. 1 του Ν. 146/1914 ήδη με τη χρήση, ενώ στην περίπτωση του ιδιαί-
τερου γνωρίσματος επιχείρησης, σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 2 του Ν. 146/1914 και
του διασχηματισμού προϊόντων ή της ιδιαίτερης διακόσμησης, με την καθιέρωση στις
σχετικές συναλλαγές.
Σε σχέση με μία ένδειξη, η οποία δεν έχει τις προϋποθέσεις κτήσης του διακριτικού
γνωρίσματος, όπως μία περιγραφική ένδειξη χωρίς διακριτική δύναμη, υπερισχύει κά-
θε διακριτικό γνώρισμα, το οποίο έχει τις προϋποθέσεις κτήσεως.
801. Μαρίνος, Αθέμιτος Ανταγωνισμός, αρ. 621, ο οποίος αναφέρει τη σχετική νομολογία, ΠΠρΡοδ
48/2005, ΧρλΔ 2006, σελ. 357, 358, ΜΠρΣυρου 335/1997, ΕΕμπΔ 2000, σελ. 380, 382.
802. Hildebrandt, Marken und andere Kennzeichen, § 17, αρ. 18.
803. Μαρίνος, Δίκαιο Διακριτικών Γνωρισμάτων, αρ. 12.161.
804. BGH GRUR 1997, σελ. 661, 662 – B.Z./Berliner Zeitung, Ingerl/Rohnke, Markengesetz, § 5 αρ. 103.
805. Κοτσίρης, Δίκαιο Ανταγωνισμού, αρ. 262, Περάκης/Ρόκας, Εισαγωγή στο Εμπορικό Δίκαιο, σελ.
446, ΕφΑθ 4760/2001, ΔΕΕ 2001, σελ. 989, 992, ΜΠρΑθ 9476/2012, ΕΕμπΔ 2013, σελ. 477, 482.
806. Μαρίνος, Δίκαιο Διακριτικών Γνωρισμάτων, αρ. 12.52.
807. Ρόκας (Τζουγανάτος),Αθέμιτος Ανταγωνισμός, άρθρα 13-15 αρ. 8.