36 / 38
ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ
128
της Οδηγίας
834
. Η ακριβώς αντίθετη άποψη υποστήριξε την ανάγκη της αναφοράς της
χρήσης εν είδει σήματος
835
.
Το κύριο όμως ζήτημα είναι ότι η χρήση εν είδει σήματος αποτελεί προϋπόθεση ένταξης
στο πεδίο εφαρμογής του νόμου περί σημάτων. Αν μία πράξη δεν εμπίπτει στο πεδίο
εφαρμογής του νόμου περί σημάτων, δεν τυγχάνει προστασίας και συνεπώς δεν παίζει
κανένα ρόλο ο περιορισμός της (μη υπάρχουσας) προστασίας.
Η ρύθμιση, λοιπόν, του άρθρου 20 παρ. 1 του Ν. 2239/1994 έχει πραγματική εφαρμογή
μόνο ως προς τις πράξεις που γίνονται εν είδει σήματος, ο δε αποκλεισμός τέτοιου εί-
δους πράξεων ήταν εσφαλμένος. Το νέο άρθρο 126 παρ. 1 του Ν. 4072/2012 έλυσε το
ζήτημα αυτό, καθόσον δεν περιέχει την προϋπόθεση της χρήσεως εν είδει σήματος.
Παρόλο που στο πλαίσιο των διακριτικών γνωρισμάτων, δεν υπάρχει υποχρέωση της
ελληνικής νομολογίας να ακολουθεί τη νομολογία του ΔΕΕ, λόγω της έλλειψης αρμοδι-
ότητας του ΔΕΕ να αποφασίζει για τα ζητήματα των διακριτικών γνωρισμάτων, εντού-
τοις η νομολογία μπορεί να ληφθεί υπόψη εμμέσως. Επειδή ειδικά το σήμα και ο δια-
σχηματισμός έχουν το ίδιο αντικείμενο προστασίας, η υποχρέωση παρόμοιας κρίσης
ίδιων νομικών καταστάσεων, επιβάλλει να γίνεται ερμηνεία με τον ίδιο τρόπο.
Επομένως, τα διακριτικά γνωρίσματα δεν προστατεύονται έναντι κάθε χρήσης τους,
αλλά μόνο αν η προσβάλλουσα πράξη εμπίπτει σε μία από τις λειτουργίες τους, ενώ
περιορίζεται η προστασία σε χρήσεις τρίτων, οι οποίες γίνονται εν είδει διακριτικού
γνωρίσματος
836
. Συνεπώς, η χρήση εν είδει διακριτικού γνωρίσματος, όπως και η χρή-
ση εν είδει σήματος, αποτελεί μία γενική προϋπόθεση προστασίας και σχετίζεται με τις
λειτουργίες τους
837
.
Στην παρούσα διατριβή, η έννοια της χρήσης «εν είδει διακριτικού γνωρίσματος» ανα-
φέρεται στη χρήση που γίνεται σε σχέση με το αντικείμενο προστασίας και στη χρήση
η οποία εμπίπτει στις λειτουργίες του διακριτικού γνωρίσματος. Θα μπορούσε να γίνει
αναφορά στο πλαίσιο της χρήσης εν είδει διακριτικού γνωρίσματος και της χρήσης στις
συναλλαγές. Και πράγματι, μία χρήση που γίνεται με ιδιωτικό σκοπό, δεν είναι χρήση
εν είδει διακριτικού γνωρίσματος. Για την εν λόγω προϋπόθεση όμως έχει προηγηθεί
εκτενής αναφορά.
834.
Σουφλερός
, ΕΕμπΔ 1999, 431, σελ. 444,
Τζουγανάτος
, Συμφωνίες αποκλειστικής και επιλεκτι-
κής διανομής στο δίκαιο του ανταγωνισμού, σελ. 215,
Μαρίνος
, ΧρΙΔ 2004, σελ. 450, 451,
Μαρί-
νος
, ΕλλΔνη 2011, σελ. 617, 620,
Αλεξανδρίδου
, ΔΕΕ 1998, σελ. 102, 111,
Σουφλερός
, Τιμητικός
Τόμος
Νικολάου Κ. Ρόκα,
σελ. 942, 946/947,
Σουφλερός
, Σύνδεσμος Ελλήνων Εμπορικολόγων,
19/05/2011.
835. ΑΠ 330/2007, ΔΕΕ 2007, σελ. 913, 914, ΑΠ 571/2011, ΕΕμπΔ 2011, σελ. 715, 716, ΜΠρΑθ
8784/2003, ΔΕΕ 2004, σελ. 273.
836.
Μαρίνος
, Αθέμιτος Ανταγωνισμός, αρ. 622,
Ρόκας (Τζουγανάτος),
Αθέμιτος Ανταγωνισμός, άρθρα
13-15 αρ. 35,
Ρόκας (Σουφλερός),
Αθέμιτος Ανταγωνισμός, άρθρο 1 αρ. 83,
Μαρίνος
, Δίκαιο Δια-
κριτικών Γνωρισμάτων, αρ. 12.57.
837. Για την χρήση εν είδει σήματος πρόσφατα και: ΠΠρΑθ 1129/2013, ΕΕμπΔ 2013, σελ. 983, 985,
ΜΠρΑθ 1726/2013, ΕΕμπΔ 2014, σελ. 190, 194.