33 / 38
ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
125
ου προϊόντος στη διαφήμιση δεν θεωρείται παράλληλα και χρήση του διακριτικού γνω-
ρίσματος επιχείρησης
815
, επειδή πρόκειται για διαφορετικό αντικείμενο προστασίας.
Αντικείμενο ζωηρών αμφισβητήσεων αποτέλεσε στη θεωρία το ζήτημα, κατά πόσο οι
δραστηριότητες των ελεύθερων επιχειρηματιών υπάγονται στην έννοια των συναλλα-
γών, υπό την έννοια του άρθρου 13 του Ν. 146/1914. Ειδικότερα, οι διαφωνίες εστιά-
στηκαν στη δραστηριότητα των δικηγόρων, λαμβανομένου υπόψη ότι δεν επιτρεπόταν
η διαφήμιση στους δικηγόρους
816
.
Μία άποψη απέρριψε τη σχετική εφαρμογή των διατάξεων περί διακριτικών γνωρισμά-
των, με το σκεπτικό ότι στο πλαίσιο του άρθρου 13 του Ν. 146/1914 προστατεύεται και
η διαφημιστική λειτουργία του διακριτικού γνωρίσματος, την οποία όμως δεν μπορεί
να εκπληρώσει ο δικηγόρος
817
.
Μία αντίθετη άποψη υποστήριξε ότι και οι δραστηριότητες των ελεύθερων επαγγελμα-
τιών υπάγονται στην έννοια των συναλλαγών, κατά το άρθρο 13 του Ν. 146/1914
818
.
Καταρχάς, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η «χαλάρωση» ως προς την απαγόρευση των
διαφημίσεων για τους δικηγόρους.
Πλέον έχουν και οι δικηγόροι τη δυνατότητα να καταθέτουν σήματα προς διάκριση των
υπηρεσιών τους. Αυτή η δυνατότητα καταδεικνύει ότι και οι δικηγόροι εργάζονται υπό
συνθήκες ανταγωνισμού, ο οποίος μάλιστα είναι ιδιαίτερα έντονος στον κλάδο αυτό.
Ειδικά για τις δικηγορικές εταιρίες, υπάρχει μεγάλη ανάγκη διάκρισης από άλλα γρα-
φεία, που παρέχουν συναφείς υπηρεσίες.
Η διάκριση από άλλους που συμμετέχουν στην αγορά, είναι το κύριο αντικείμενο τον
διακριτικών γνωρισμάτων. Επομένως, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, συμπεριλαμβανο-
μένων και των δικηγόρων, έχουν κάθε έννομο συμφέρον να ζητήσουν από τους αντα-
γωνιστές τους να διαφοροποιηθούν. Με βάση τα παραπάνω, θα μπορούσε να γίνει δε-
κτή η δυνατότητα προστασίας του ονόματος του δικηγόρου, με βάση το άρθρο 13 παρ.
1 εδ. 1 του Ν. 146/1914. Το άρθρο 13 παρ. 3 του Ν. 146/1914 όμως, κατά την άπο-
ψή μου, δεν αποτελεί την κατάλληλη νομική βάση, γιατί δεν περιέχει προστασία για το
διακριτικό γνωρίσμα υπηρεσίας.
Κατά καιρούς, έχει απασχολήσει, τόσο τη θεωρία, όσο και τη νομολογία, το κατά πό-
σο μπορεί να υπάρξει προστασία της επωνυμίας μιας αλλοδαπής επιχείρησης ως δια-
κριτικό γνώρισμα, χωρίς να υπάρχει χρήση της στην Ελλάδα. Μία άποψη υποστηρί-
ζει ότι η προστασία της επωνυμίας αλλοδαπής εταιρείας, δεν προϋποθέτει τη χρήση
της στην ημεδαπή
819
. Για να υπάρξει προστασία, με βάση το άρθρο 13 παρ. 1 εδ. 1 του
815. Αντίθετα:
Μαρίνος
, Αθέμιτος Ανταγωνισμός, αρ. 610.
816. Σύμφωνα με το άρθρο 9 του κώδικα δεοντολογίας (του ΔΣΑ) απαγορεύεται η διαφήμιση του δι-
κηγόρου στις εφημερίδες ή σε άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Με το άρθρο 6 Ν. 4038/2012 και
την πρόσθεση του άρθρου 38Α στο ν.δ. 3026/1954 (τότε Κώδικα Περί Δικηγόρων) επιτρεπόταν
η διαφήμιση υπό προϋποθέσεις. Στο νέο Κώδικα Δικηγόρων Ν. 4194/2013 όμως, δεν περιλαμ-
βάνεται ούτε απαγόρευση αλλά ούτε δικαίωμα διαφήμισης. Αναφέρεται στο άρθρο 41 α) του Ν.
4194/2013 ότι τηρείται ο Κώδικας Δεοντολογίας.
817.
Παμπούκης
, Το δίκαιο των διακριτικών γνωρισμάτων, σελ. 60,
Ρόκας (Τζουγανάτος),
Αθέμιτος
Ανταγωνισμός, άρθρα 13-15 αρ. 17.
818.
Μαρίνος
, Αθέμιτος Ανταγωνισμός, αρ. 613.
819.
Φουντεδάκης
, Η Σύγκρουση των διακριτικών γνωρισμάτων, σελ. 34.