34 / 38
ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ
126
Ν. 146/1914, αρκεί να είναι γνωστή η επωνυμία της αλλοδαπής εταιρείας στην ημε-
δαπή
820
. Η άποψη αυτή στηρίζεται στο άρθρο 8 της Διεθνούς Σύμβασης των Παρισίων
του 1883
821
, κατά το οποίο «η εμπορική επωνυμία θα προστατεύεται εν πάση χώρα της
Ενώσεως, άνευ υποχρεώσεως καταθέσεως ή καταχρήσεως». Κατά μία άλλη άποψη,
δεν αρκεί να είναι γνωστή η επωνυμία, αλλά πρέπει να συνάγεται τουλάχιστον πρόθε-
ση χρήσης και στην Ελλάδα
822
και συνεπώς απορρίπτει την προστασία της επωνυμίας
χωρίς χρήση στην ημεδαπή
823
. Καταρχάς, κατά τη γραμματική ερμηνεία του άρθρου 13
παρ. 1 εδ. 1 του Ν. 146/1914, τα διακριτικά γνωρίσματα προστατεύουν το όνομα και
την επωνυμία, μόνο υπό την προϋπόθεση της χρήσης. Η προστασία της επωνυμίας χω-
ρίς την χρήση της, θα ισοδυναμούσε με προστασία ενάντια στη θέληση του νομοθέτη
(contra legem
824
). Η ερώτηση επομένως είναι, κατά πόσο μπορεί η ύπαρξη του άρθρου
8 της Διεθνής Σύμβασης των Παρισίων του 1883, να επιβάλλει την ερμηνεία του άρ-
θρου 13 παρ. 1 εδ. 1 του Ν. 146/1914 με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην λαμβάνεται υπόψη
η προϋπόθεση της χρήσεως. Το άρθρο 8 της Διεθνής Σύμβασης των Παρισίων του 1883
επιβάλλει μεν την προστασία της επωνυμίας, όμως δεν αναφέρει υπό ποίες προϋποθέ-
σεις παρέχεται η προστασία αυτή.
Σκοπός του άρθρου 8, είναι η προστασία της επωνυμίας μιας αλλοδαπής επιχείρησης,
υπό τις ίδιες προϋποθέσεις που προστατεύονται και οι ημεδαπές εταιρείες
825
. Το άρθρο
αυτό, επιβάλλει να ερμηνεύεται ο εθνικός νόμος με τέτοιο τρόπο, ώστε να προστατεύο-
νται ομοιόμορφα οι επωνυμίες ελληνικών και αλλοδαπών εταιριών.
Στην Ελλάδα, η επωνυμία μιας αλλοδαπής εταιρείας προστατεύεται με τις ίδιες προϋ-
ποθέσεις, με τις οποίες προστατεύεται και η ημεδαπή επωνυμία επιχείρησης. Επομέ-
νως, δεν υπάρχει ρύθμιση του ανώτατου δικαίου, η οποία να επιβάλλει στα δικαστή-
ρια να μη λαμβάνεται υπόψη η προϋπόθεση της χρήσεως στις εσωτερικές συναλλαγές.
Δεν καθιερώνεται υποχρέωση, ούτε υπάρχει σκεπτικό που να δικαιολογεί την παρο-
χή ιδιαίτερης και υψηλότερης προστασίας της αλλοδαπής επωνυμίας, σε σχέση με την
επωνυμία ημεδαπής εταιρείας. Η προστασία και της γνωστής επωνυμίας επιχείρησης
προϋποθέτει τη χρήση στην ημεδαπή αγορά.
Σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 1 του Ν. 146/1914 και ο τίτλος έργου προστατεύεται,
υπό την προϋπόθεση όμως ότι υπάρχει πραγματική κυκλοφορία του έργου
826
. Επομέ-
νως, η παροχή σχετικής προστασίας, προϋποθέτει τη χρήση του τίτλου έργου στις συ-
ναλλαγές.
820.
Αλεξανδρίδου
, Αθέμιτος Ανταγωνισμός και προστασία του καταναλωτή, σελ. 109,
Αντωνόπου-
λος
, Βιομηχανική Ιδιοκτησία, αρ. 317.
821.
Το άρθρο 8 της Διεθνής Σύμβασης των Παρισίων του 1883 κυρώθηκε με το Ν. 213/1975 στο Ελλη-
νικό Δίκαιο.
822.
Ρόκας (Κουτσούκης),
Αθέμιτος Ανταγωνισμός, άρθρα 13-15 αρ. 133, ΕφΑθ 6193/2006 ΕλλΔνη
2007, σελ. 1455, 1457,
Άνθιμος
, ΕπισκΕΔ 1999, σελ. 1046, 1053/1054.
823.
Ρόκας (Κουτσούκης),
Αθέμιτος Ανταγωνισμός, άρθρα 13-15 αρ. 133, ΜΠρΑθ 1726/2013, ΕΕμπΔ
2014, σελ. 190, 202.
824. Για την ερμηνεία contra legem – βλ.
Παπανικολάου
, Μεθοδολογία του Ιδιωτικού Δικαίου και Ερμη-
νεία των Δικαιοπραξιών, σελ. 291, αρ. 437.
825. ΜΠρΑθ 1726/2013, ΕΕμπΔ 2014, σελ. 190, 202, και η ερμηνεία της γερμανικής θεωρίας:
Fezer
,
Markenrecht, PVÜ άρθρο 8, αρ. 1.
826.
Μαρίνος
, Δίκαιο Διακριτικών Γνωρισμάτων, αρ. 12.161.