ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ

ΤΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

121

Στις περιπτώσεις που τελικός αποδέκτης είναι ο καταναλωτής

789

υπήρξε αντικείμενο

αμφισβητήσεων, το κατά πόσο εφαρμόζεται η έννοια του άπειρου ή του μέσου κατα-

ναλωτή. Παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να γίνεται αναφορά στον άπειρο καταναλω-

τή

790

, θα πρέπει πλέον να γίνει δεκτή η έννοια του μέσου καταναλωτή

791

. Κατά την πά-

για νομολογία του ΔΕΕ, εφαρμόζεται η έννοια του μέσου καταναλωτή

792

. Και μολονότι

η ελληνική νομολογία δεν έχει υποχρέωση αποδοχής της νομολογίας του ΔΕΕ στο πλαί-

σιο των διακριτικών γνωρισμάτων, θα πρέπει η αόριστη νομική έννοια του καταναλω-

τή να ερμηνεύεται με το ίδιο τρόπο, ανεξαρτήτως του νομοθετήματος στο οποίο περι-

λαμβάνεται.

Η διαπίστωση της καθιέρωσης με τα αποδεικτικά μέσα που προβλέπει η Πολιτική Δικο-

νομία, εγείρει πλείστα ζητήματα. Ένας τρόπος απόδειξης της καθιέρωσης είναι η δημο-

σκοπική έρευνα, με την οποία πράγματι μπορεί να διαπιστωθεί η διακριτικότητα ενός

σημείου. Παρόλα αυτά, η θεωρία, παραπέμποντας στη νομολογία του ΔΕΕ, υποστηρίζει

ότι δεν μπορεί μόνο με βάση τη δημοσκοπική έρευνα, να αποδειχθεί το μέγεθος των εν-

διαφερόμενων κύκλων

793

. Έτσι, η δημοσκοπική έρευνα είναι μόνο ένα εκ των δυνατών

αποδεικτικών μέσων για την απόδειξη της καθιέρωσης.

Άλλα αποδεικτικά μέσα είναι οι διαφημίσεις, τα τιμολόγια, οι αποδείξεις παροχής υπη-

ρεσιών, κλπ.. Σε σχέση με την απόδειξη του σήματος φήμης, έχουν γίνει δεκτά ως απο-

δεικτικά μέσα τα τιμολόγια ή οι αποδείξεις παροχής υπηρεσιών

794

, αποδεικτικά μέσα,

τα οποία πρέπει να γίνονται δεκτά και στο πλαίσιο της καθιέρωσης διακριτικών γνω-

ρισμάτων. Οι ένορκες βεβαιώσεις όμως δεν θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ως από-

δειξη της φήμης ή της καθιέρωσης, γιατί σχετίζονται με την άποψη ενός συγκεκριμένου

άτομου και δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να αντικαταστήσουν την αντίληψη των

συναλλαγών.

Το γεγονός ότι γίνονται δεκτά και άλλα αποδεικτικά μέσα παράλληλα με τη δημοσκο-

πική έρευνα, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να μειώσει τη σημασία της δημοσκοπι-

κής έρευνας. Άλλωστε μόνο με μία δημοσκοπική έρευνα, μπορεί ο δικαιούχος με αντι-

κειμενικό τρόπο να αποδείξει την αναγνωρισιμότητα των προϊόντων ή την άλλων εν-

δείξεών του. Για αυτό, κατά την άποψή μου, θα έπρεπε η δημοσκοπική έρευνα να θεω-

ρείται το βασικό μέτρο απόδειξης της καθιέρωσης.

789. Με την απόφαση Κ.Υ.Α. αριθ. Z1-891/13.8.2013 θα υπάρξει τροποποίηση της έννοιας του κατα-

ναλωτή. Στο πλαίσιο του άρθρου 3 του Ν. 2251/1994 θα θεωρείται καταναλωτής μόνο φυσικό και

όχι νομικό πρόσωπο. Σύμφωνα με το άρθρο 10 της απόφασης Κ.Υ.Α. αριθ. Z1-891/13.8.2013 θα

έχει ισχύ αυτή η αλλαγή από την 13.06.2014.

790.

Κοτσίρης

, Δίκαιο Ανταγωνισμού, αρ. 268.

791.

Μαρίνος

, Αθέμιτος Ανταγωνισμός, αρ. 618, ΕφΑθ 7369/1996, ΜΠρΑθ 9186/2007.

792. ΔΕΕ, 06.05.2003, C-104/01 – Libertel σκέψη 46, ΔΕΕ 29.04.2004, C-456/01 P και C-457/01 P –

Henkel, σκέψη 35. ΔΕΕ 07.10.2004, C-136/02 P – Mag Instrument/OHIM, σκέψη 19.

793.

Σινανιώτη-Μαρουδή,

ΕΕμπΔ 1999, σελ. 854, 858.

794.

Χρυσάνθης

, ΕΕμπΔ 2000, σελ. 375. 376.