Η ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

41 / 46

Η ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
138
Το υποκειμενικό κριτήριο για την αναγνώριση μιας ομάδας ως εθνικής ή όχι ακο-
λουθήθηκε επίσης και στην απόφαση της υπόθεσης Γέλισιτς από το ΕΔΠΔΓ, πα-
ρά την παραδοχή ότι η πρόθεση των νομοθετών της Σύμβασης για την Πρόληψη
και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας (ΣΠΚΕΓ) ήταν η αξιολόγηση
της ύπαρξης μιας ομάδας ή όχι περισσότερο μέσα από αντικειμενικά κριτήρια πα-
ρά υποκειμενικά.384 Η αιτιολογία του ΕΔΠΔΓ, η οποία βασίστηκε και στην αναθε-
ώρηση του κατηγορητηρίου στην υπόθεση Νίκολιτς,385 ήταν πως «μολονότι ένας
αντικειμενικός καθορισμός μιας θρησκευτικής ομάδας παραμένει ακόμη πιθανός,
η απόπειρα καθορισμού μιας εθνικής, εθνοτικής ή φυλετικής ομάδας σήμερα χρη-
σιμοποιώντας αντικειμενικά και επιστημονικά ανεπίληπτα κριτήρια θα ήταν μια
επικίνδυνη άσκηση το αποτέλεσμα της οποίας δεν θα συμφωνούσε απαραίτητα με
την αντίληψη των ενδιαφερομένων προσώπων από μια τέτοια κατηγοριοποίηση.386
Μάλιστα, το Δικαστήριο προχώρησε ακόμη περισσότερο εκφέροντας την προτίμη-
σή του σ’ ένα αρνητικό κριτήριο, το οποίο χαρακτηρίζεται από την «αναγνώριση
ατόμων ως μη μελών μιας ομάδας στην οποία οι δράστες του εγκλήματος θεωρούν
τους εαυτούς τους να ανήκουν σ’ αυτή και η οποία παρουσιάζει γι’ αυτούς συγκε-
κριμένα εθνικά, εθνοτικά, φυλετικά ή θρησκευτικά χαρακτηριστικά».387
Κινούμενο στην ίδια υποκειμενική γραμμή, το Πρώτο Τμήμα του ΕΔΠΔΡ έκρινε μάλι-
στα στην υπόθεση Μπαγκλισέμα ότι «εάν ένα θύμα ήταν στην αντίληψη ενός δράστη
μέλος μιας προστατευόμενης ομάδας, το θύμα θα μπορούσε να θεωρηθεί από το
Τμήμαως μέλος μιας προστατευόμενης ομάδας κατά την έννοια της γενοκτονίας».388
Ωστόσο, ήδη από την υπόθεση Ρουταγκάντα του ΕΔΠΔΡ είχε επισημανθεί ότι μολο-
νότι δεν διαπιστώθηκε διεθνώς ομοφωνία ως προς το τι επακριβώς σημαίνουν οι
όροι εθνική, εθνοτική, φυλετική και θρησκευτική ομάδα και παρά το γεγονός ότι
ο κάθε ένας όρος ξεχωριστά θα πρέπει να αξιολογείται με βάση το πολιτικό, κοι-
νωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο με το οποίο σχετίζεται κάθε φορά,389 «ένας υπο-
κειμενικός ορισμός δεν είναι από μόνος του αρκετός για να καθορίσει τις ομάδες-
θύματα, όπως ορίζεται από τη Σύμβαση της Γενοκτονίας».390
384. Prosecutor v. Jelisic (Case No. IT-95-10-T), Απόφαση, 14 Δεκεμβρίου 1999, παρ. 69–70, ηλε-
κτρονικά διαθέσιμη στο
τελευταία επίσκεψη στις 3 Δεκεμβρίου 2015.
385. Prosecutor v. Nicolić a/k/a “Jenki”, «Review of the Indictment Pursuant to Rule 61 of the
Rules of Procedure and Evidence (Case No. IT-94-l-R61), 20 Οκτωβρίου 1995, παρ. 27.
386. The Prosecutor v. Jelisic´ (Case No. IT-95-10-T), ό.π., παρ. 70. .
387. Ό.π., παρ. 71.
388. The Prosecutor v. Ignace Bagilishema (Case No. ICTR-95-1A-T), Απόφαση, 7 Ιουνίου 2001,
παρ. 65, ηλεκτρονικά διαθέσιμη στο , τε-
λευταία επίσκεψη στις 3 Δεκεμβρίου 2015. Ο Μπαγκλισέμα είναι ένας από τους 12 κατηγο-
ρούμενους του ΕΔΠΔΡ που αθωώθηκαν για όλες τις κατηγορίες που τους βάρυναν.
389. The Prosecutor v. Georges Anderson Nderubumwe Rutaganda (Case No: ICTR-96-3-T),
6 Δεκεμβρίου 1999, παρ. 55, ηλεκτρονικά διαθέσιμη στο
docid/48abd5880.html, τελευταία επίσκεψη στις 3 Δεκεμβρίου 2015.
390. Ό.π., παρ. 56.