Η ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

44 / 46

Το Έγκλημα της Γενοκτονίας και η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ
141
ντες της ελληνικής παιδείας Έλληνες δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι ρατσιστές
(αρνητικό κριτήριο που δεν μπορεί να ληφθεί υπ’ όψιν).
Επιπρόσθετα, αδιάφορο είναι το γεγονός εάν οι δράστες θεωρούν ότι δρουν
«εντός του δημοκρατικού πλαισίου» με τη δύναμη μιας εκλεγμένης ή «κοινωνικά
αναγνωρισμένης» πλειοψηφίας κατά μιας μειοψηφούσας ομάδας. Με άλλα λόγια,
μολονότι ιστορικά είθισται το έγκλημα της γενοκτονίας να διαπράττεται από μέλη
μιας κοινωνικής πλειοψηφίας κατά μελών μιας μειοψηφίας, εντούτοις δεν είναι νο-
μικά κρίσιμο το αν η ομάδα-στόχος είναι μειοψηφία ή πλειοψηφία, όπως ακριβώς
συνέβη και με την περίπτωση των Χούτου στο Μπουρούντι το 1972, όπου οι περισ-
σότεροι κάτοικοι ανήκαν στη φυλή των Χούτου.400
Ο Ουίλιαμ Σέιμπας υποστηρίζει σχετικά ότι «οι τέσσερις ορισμοί όχι μόνο αλληλεπι-
καλύπτονται αλλά επίσης βοηθούν στον καθορισμό ο ένας του άλλου, λειτουργώ-
ντας σχεδόν ως τέσσερις γωνίες που οριοθετούν μια περιοχή εντός της οποίας μυ-
ριάδες ομάδες... τυγχάνουν προστασίας»401 και ότι συνακόλουθα «υπάρχει κίνδυ-
νος η αναζήτηση ανεξάρτητων ερμηνειών για κάθε έναν από τους τέσσερις επιθε-
τικούς προσδιορισμούς ξεχωριστά να αποδυναμώσει την υπερέχουσα έννοια της
απαρίθμησής τους συνολικά, ωθώντας τον νομομαθή σε μια ανυπόφορη προκρού-
στεια κλίνη».402 Προκειμένου μάλιστα να υποστηρίξει ακόμη περισσότερο τη θέση
του, αναφέρεται στην προβληματική απόφαση του ΕΔΠΔΡ στην υπόθεση Ακαγιέ-
ζου,403 η οποία σηματοδότησε την εφαρμογή για πρώτη φορά σε δικαστικό επίπε-
δο της σχετικής διάταξης για τη γενοκτονία όπως μεταφέρθηκε αυτούσια στο Κα-
ταστατικό του ΕΔΠΔΡ από τη Σύμβαση κατά της Γενοκτονίας (ΣΠΚΕΓ) του 1948.
Στη διάσημη αυτή απόφαση γίνεται μια συνοπτική και ίσως εν μέρει ανεπιτυ-
χής ανάλυση των ορισμών των τεσσάρων ομάδων που προστατεύονται. Έτσι
το Α΄ Πρωτοβάθμιο Τμήμα του ΕΔΠΔΡ, βασιζόμενο στην διαχρονική απόφαση
Nottebohm του ΔΔ,404 επεσήμανε καταρχάς ότι «μια εθνική ομάδα ορίζεται ως μια
συλλογικότητα ανθρώπων οι οποίοι θεωρείται ότι συνδέονται μ’ ένα νομικό δεσμό
βάσει κοινής ιθαγένειας, συνοδευόμενο από την αμοιβαιότητα δικαιωμάτων και
υποχρεώσεων».405 Στη συνέχεια το δικαστήριο υποστήριξε ότι «μια εθνοτική ομά-
δα ορίζεται γενικά ως μια ομάδα των οποίων τα μέλη μοιράζονται μια κοινή γλώσ-
400. B. Whitaker, ‘Revised and Updated Report on the Question of the Prevention and Punish-
ment of the Crime of Genocide’, UN Doc. E/CN.4/Sub.2/1985/6, παρ. 29, ηλεκτρονικά δι-
αθέσιμη στο , τελευταία επίσκεψη στις 3 Δε-
κεμβρίου 2015. René Lemarchand, Burundi: The Politics of Ethnic Amnesia, σε Helen Fein
(επιμ.), Genocide Watch, (Νιου Χάβεν: Yale University Press), (1991), σελ. 70–86.
401. William A. Schabas, Genocide in International Criminal Law, (Κέιμπριτζ: Cambridge Univer-
sity Press), (2009, 2η έκδοση), σελ. 129.
402. Ο.π., σελ. 131.
403. Prosecutor v. Akayesu (Case No. ICTR-96-4-T), Απόφαση, 2 Σεπτεμβρίου 1998, ό.π.
404. ΔΔ, υπόθεση Nottebohm (Λιχτενστάιν κατά Γουατεμάλας), 6 Απριλίου 1955, ηλεκτρονικά
διαθέσιμη στο , τελευταία επίσκεψη στις
3 Δεκεμβρίου 2015
405. Prosecutor v. Akayesu (Case No. ICTR-96-4-T), Απόφαση, 2 Σεπτεμβρίου 1998, ό.π., παρ. 512.