ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ

ΜΕΡΟΣ Β΄

137

Το κρατικό εταιρικό έγκλημα σύμφωνα με αυτήν την θεώρηση διακρίνεται σε δύο

κατηγορίες: i)

στο κρατικό εταιρικό έγκλημα που προκαλείται από το κράτος (state

intiated)

, το οποίο συντρέχει όταν η εταιρεία-εργολάβος που προσλαμβάνεται από

το κράτος εμπλέκεται σε οργανωσιακό έγκλημα ή παρατυπία υπό τη διεύθυνση ή

την ανοχή του κράτους· ii)

κρατικό –εταιρικό έγκλημα που διευκολύνεται από το

κράτος

και συντρέχει, όταν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους αποτυγχάνουν

να περιορίσουν ή να ανακόψουν την αποκλίνουσα ή εγκληματική επιχειρηματική

δραστηριότητα· αυτό συμβαίνει είτε όταν υπάρχει άμεση σύμπραξη της επιχείρη-

σης με την κυβέρνηση, είτε επειδή οι ελεγκτικοί καταλήγουν να αποδέχονται τις αι-

τιάσεις (σε πράξεις ή παραλείψεις) της επιχείρησης, για να αποφευχθούν βαρύτε-

ρες συνέπειες (Kramer et al. ό.π.: 272).

δ) Το «κλασσικό» έγκλημα του «λευκού κολάρου» όμως δεν εξαφανίστηκε: κάποια

εγκλήματα διαπλοκής μεταξύ εταιρειών και Δημοσίου μπορούν να θεωρηθούν ως

τυπικά εγκλήματα του λευκού κολάρου, όπως για παράδειγμα υπεξαιρέσεις, κερ-

δοσκοπία από διαδοχικές αγοραπωλησίες γης κτλ. (Calavita, K., Pontell, H.N.: 324

επ.). καθώς συνδέονται με ατομικές αυτονομήσεις στελεχών από την εταιρική στο-

χοθεσία και πρακτική.

Η ιδιαίτερη θεωρητική και αναλυτική αξία της κατηγορίας «κρατικό εταιρικό

έγκλημα», έγκειται, σύμφωνα με τους Michalowski και Kramer (Michalowski, R., J.,

Kramer, R.C., 2007: 200-222) στο γεγονός ότι το κρατικό εταιρικό έγκλημα χαρα-

κτηρίζεται από τρία χρήσιμα στοιχεία, που μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε τι

συμβαίνει, ανεξάρτητα από ποιες συγκεκριμένες πράξεις αποκαλύπτονται. Κατ΄

επέκταση, επιτρέπουν να αξιοποιηθεί αυτή η κατανόηση σε επίπεδο πολιτικών

επιλογών και θέσπισης μέτρων:

Ειδικότερα, η συζήτηση για το κρατικό εταιρικό έγκλημα

α) κατευθύνει την προσοχή μας προς τον τρόπο με τον οποίο αποκλίνοντα οργα-

νωσιακά αποτελέσματα δεν είναι συγκεκριμένες πράξεις, αλλά μάλλον το προϊόν

σχέσεων μεταξύ διαφορετικών φορέων·

β) φωτίζει τους τρόπους με τους οποίους οριζόντιες σχέσεις μεταξύ οικονομικών

και πολιτικών θεσμών εμπεριέχουν ισχυρή δυναμική για την παραγωγή κοινωνι-

κά επιβλαβών πράξεων·

γ) υποδεικνύει ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι κάθετες σχέσεις μεταξύ διαφό-

ρων επιπέδων οργανωσιακής δραστηριότητας, δηλαδή, σε ατομικό, θεσμικό και

πολιτικο-οικονομικό επίπεδο.

Σχετικά με τις διαδικασίες υπό τις οποίες «επιλέγεται» να εγκληματήσει κάποιος

στο πλαίσιο ενός οργανισμού, οι δύο συγγραφείς, υποστηρίζουν ότι η εγκληματική

συμπεριφορά προκύπτει από την πίεση για την επίτευξη στόχων, τη διαθεσιμότη-

τα και την ελκυστικότητα των παράνομων μέσων και την απουσία αποτελεσματι-