13 / 22
ΜΕΡΟΣ Β΄
133
Tο σκάνδαλο Watergate
Το σκάνδαλο Watergate αφορούσε την παρακολούθηση των όσων διαμείβονταν στο
χώρο των γραφείων του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ από τον εν ενεργεία τότε
Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρ. Νίξον στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να επανεκλέγεί πρόεδρος.
Ειδικότερα, στις 17 Ιουνίου 1972 πέντε διαρρήκτες εισέβαλαν στα γραφεία του Δημοκρα-
τικού Κόμματος (Democratic National Committee) που στεγαζόταν στο κτιριακό συγκρό-
τημα του Watergate, και προσπάθησαν να τα παγιδεύσουν με «κοριούς». Οι πέντε άνδρες
συνελήφθησαν χάρη στην έγκαιρη δράση του φύλακα ασφαλείας του κτιρίου. Ανάμεσα
στους διαρρήκτες ανακαλύφθηκε πως ήταν ένας πρώην πράκτορας της CIA καθώς και
ένας υπάλληλος ασφαλείας του κόμματος των Ρεπουμπλικανών (G.O.P.), σύμφωνα με το
ρεπορτάζ της εφημερίδας «Washington Post», η οποία και αποκάλυψε το σκάνδαλο μέσω
δύο δημοσιογράφων του Bob Woodward και του Carl Bernstein. Την 1η Αυγούστου 1972
οι δύο δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν με άρθρο τους ότι επιταγή 25.000$ που προορι-
ζόταν για την εκλογική καμπάνια του προέδρου Νίξον βρίσκεται στον τραπεζικό λογα-
ριασμό ενός από τους δύο διαρρήκτες που συνελήφθησαν στα γραφεία του Δημοκρατι-
κού Κόμματος. Μετά από την επανεκλογή του και μετά τη συνέχιση της δημοσιογραφικής
έρευνας, την αποκάλυψη εμπλοκής και στελεχών του Ρεμπουμπλικανικού κόμματος, την
υπόθεση ανέλαβε η Δικαιοσύνη. Στις 8 Αυγούστου 1974 ο Richard Nixon παραιτήθηκε από
το αξίωμά του, γεγονός που συνέβη πρώτη φορά στις Η.Π.Α.
ΠΙΝΑΚΑΣ 2
Τα πράγματα άλλαξαν, όταν η αμερικανική κοινωνία άρχισε να αντιμετωπίζει σει-
ρά σκανδάλων που ενέπλεκαν μεγάλες εταιρείες, με κύριο εκείνο του Watergate
(ό.π.). Τότε το ενδιαφέρον άρχισε να στρέφεται στα εγκλήματα του λευκού κολά-
ρου, γεγονός που απομυθοποίησε (και υπό την επίδραση της Labelling theory) και
την άποψη ότι το έγκλημα αφορούσε μόνον τους φτωχούς. Οι έρευνες του Πανε-
πιστημίου του Yale εκείνη την περίοδο και αυτές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρ-
νια, έδωσαν μια νέα διάσταση στα εγκλήματα του λευκού κολάρου: άρχισαν να
συλλέγουν στοιχεία όχι μόνον για τους φτωχούς ή τους πλούσιους Αμερικάνους
αλλά και για τη μεσαία τάξη (Wheeler, Simpson, Weisburd, ό.π.) και για τους όρους
υπό τους οποίους η εξουσία επηρεάζει το ποινικοκατασταλτικό σύστημα στο επί-
πεδο της εγκληματοποίησης (Geis σε Simpson, Weisburd, ό.π.). Ο Marshall Clinard,
που διερεύνησε το έγκλημα του λευκού κολάρου εκείνη την περίοδο, κατέληξε
σε όμοια συμπεράσματα με αυτά του Sutherland (Simpson, Weisburd, ό.π.). Σήμε-
ρα υπάρχει συναίνεση σχετικά με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του εγκλή-
ματος του λευκού κολάρου, όπως ότι: α) συμβαίνει σε ένα πλαίσιο νόμιμης απα-
σχόλησης, β) έχει ως κίνητρο το οικονομικό κέρδος ή την επαγγελματική επιτυ-
χία και γ) δεν χαρακτηρίζεται από εσκεμμένη και άμεση βία. Αλλά πολλοί από τη
θεωρία έχουν εγκαταλείψει την έννοια του λευκού κολάρου ήδη εδώ και δεκαε-
τίες. Το ενδιαφέρον της θεωρίας μετατοπίστηκε από τον εγκληματία του λευκού
κολάρου (white collar criminal), στα εγκλήματα του λευκού κολάρου (white collar