ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

63 / 74

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο: Η θέσπιση δημοσιονομικών κανόνων
529
ριο στόχο, η μείωση του κράτους (κυβέρνησης)837 και η μείωση της αστάθειας της
κυβέρνησης αναφορικά με την πραγματοποίηση δαπανών838. Η εισαγωγή κανόνων
δαπανών μπορεί να συμβάλλει στην πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων του συστή-
ματος διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών, στο πλαίσιο των οποίων πρωταρχι-
κό ρόλο παίζει η εισαγωγή Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Πλαισίου (Προϋπολο-
γισμού) και η ενίσχυση των διαδικασιών προϋπολογισμού, όπως για παράδειγμα με
την υιοθέτηση της μεθόδου προϋπολογισμού εκ των άνω προς τα κάτω (top-down
budgeting ) 839.
Οι δημοσιονομικοί κανόνες αποτελούν ενδιάμεσους στόχους που θεσπίζονται με
σκοπό τη διευκόλυνση επίτευξης πιο σημαντικών στόχων δημοσιονομικής πολιτι-
κής σε υψηλότερο επίπεδο, όπως η μακροπρόθεσμη δημοσιονομική βιωσιμότητα840,
η κοινωνική αποτελεσματικότητα, η διαγενεακή ισότητα841.
Ειδικότερα, η θέσπιση μεσοπρόθεσμων στόχων αποβλέπει στη μείωση κινδύνων
ολίσθησης της πολιτικής σε περίπτωση που η πολιτική σε βραχυ-μεσοπρόθεσμο
ορίζοντα μπορεί να αξιολογηθεί μέσω ενός σαφώς καθορισμένου σημείου αναφο-
ράς αντί μέσω ενός πολύπλοκου μακροπρόθεσμου στόχου (υψηλότερου επιπέδου
στόχου). Όπως έχει υποστηριχθεί, η απόφαση αναφορικά με τους δημοσιονομικούς
κανόνες μπορεί να λαμβάνεται υπό το «πέπλο της άγνοιας» αναφορικά με το ποιός
θα είναι κυβέρνηση στο μέλλον.
Για τον καθορισμό ενός μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού στόχου ελλείμματος ή χρέ-
ους πρέπει να ληφθεί υπόψη η επίδραση με άλλες πολιτικές, όπως με το δείκτη
837. Cordes, T., T. Kinda, P. Muthoora, and A. Weber. 2015. “Expenditure Rules: Effective Tools for
Sound Fiscal Policy.” IMF Working Paper 15/29, International Monetary Fund, Washington.
838. Βλ. Grigoli F., Mills Z., Verhoeven M., Vlaicu R., “MTEFs and Fiscal Performance”, World Bank
Policy Research Paper 6186, Washington, 2012. Στη μελέτη αυτή δίνεται και ορισμός της έν-
νοιας της «μεταβλητότητας/αστάθειας πραγματοποίησης δαπανών» (“volatility spending”)».
Βλ. και Cordes, T., T. Kinda, P. Muthoora, and A. Weber. 2015. “Expenditure Rules: Effective Tools
for Sound Fiscal Policy.” IMF Working Paper 15/29, International Monetary Fund, Washington.
, σελ.16. Σύμφωνα με τη μελέτη του ΔΝΤ,
όντως η αστάθεια της πραγματοποίησης από την κυβέρνηση δαπανών φάνηκε να μειώνε-
ται μετά την εισαγωγή κανόνα δαπανών.
839. Βλ. Ayuso-i-Casals J., “National Expenditure Rules: Why How and When”, Economic Papers
473, European Commission, βλ. και Cordes, T., T. Kinda, P. Muthoora, and A. Weber. 2015.
“Expenditure Rules: Effective Tools for Sound Fiscal Policy.” IMF Working Paper 15/29,
International Monetary Fund, Washington.
pdf, σελ.16. Σύμφωνα με την μελέτη του ΔΝΤ, όντως φαίνεται ότι στην πλειοψηφία τους τα
κράτη ενίσχυσαν τα μεσοπρόθεσμα πλαίσια τους δημοσιονομικής στρατηγικής είτε κατά
το χρόνο εισαγωγής στο εθνικό τους δίκαιο του κανόνα δαπανών είτε αργότερα (βλ. και το
Figure 12, σελ.17).
840. βλ. International Monetary Fund, 2009, “Fiscal Rules-Anchoring Expectations for Sustainable
Public Finances” (Washington). Available at:
eng/2009/121609.pdf.
841. Για ανάλυση των στόχων αυτών, βλ. κυρίως Auerbach, A.J. (2008), Long-Term Objectives for
Government Debt, Studier i finanspolitik 1, Swedish Fiscal Policy Council.