ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ

[13]

ΤΟ ΕΝΔΙΚΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΕΦΕΣΗΣ

426

Γ. ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ / Γ. ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ / Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

αντίθετη, ρητή ή σιωπηρή, συμφωνία των διαδίκων, εφαρμόζονται και στην κατά τό-

πο αρμοδιότητα.

Η κατά τόπον αρμοδιότητα ερευνάται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, σύμφωνα με

το άρθρο 12 παρ. 1 του ΚΔΔ. Ωστόσο, η αναρμοδιότητα του διοικητικού εφετείου δεν

αποτελεί λόγο αναιρέσεως, διότι δεν υπάγεται στην περίπτωση της υπέρβασης καθηκό-

ντων ή της καθ’ ύλην αναρμοδιότητας του διοικητικού δικαστηρίου που εξέδωσε την

προσβαλλόμενη απόφαση (άρθρο 56 παρ. 1 περ. α’ τουΠΔ 18/1989)

[ΣτΕ 2129/2007]

ΙΙΙ. Δικόγραφο

Α. Περιεχόμενο

Από τη συνδυασμένη ερμηνεία των διατάξεων των άρθρων 45, 46 και 87 συνάγεται

ότι το δικόγραφο της έφεσης πρέπει να περιέχει επί ποινή ακυρότητας

του δικογρά-

φου: α) το δικαστήριο, στο οποίο απευθύνεται, β) τον τόπο και τον χρόνο της σύντα-

ξής του, γα) αν υποβάλλεται από φυσικό πρόσωπο, το όνομα, το επώνυμο, πατρώ-

νυμο και την ακριβή διεύθυνση της κατοικίας και του χώρου εργασίας του ίδιου, του

νόμιμου αντιπροσώπου του και, αν υπάρχουν, του δικαστικού πληρεξουσίου και

του αντικλήτου του, γβ) αν υποβάλλεται από νομικό πρόσωπο, ένωση προσώπων ή

ομάδα περιουσίας, την επωνυμία και την έδρα τους, καθώς και το όνομα, επώνυμο,

πατρώνυμο και την ακριβή διεύθυνση της κατοικίας και του χώρου εργασίας του εκ-

προσώπου τους και, αν υπάρχουν, του δικαστικού πληρεξουσίου και του αντικλή-

του τους, ενώ, αν υποβάλλεται από το Δημόσιο, τον τίτλο της δημόσιας υπηρεσίας

και το όργανο που το εκπροσωπεί, δ) μνεία της προσβαλλόμενης απόφασης, ε) τους

ειδικούς λόγους και στ) σαφώς καθορισμένο αίτημα. Η εσφαλμένη αναγραφή των

ανωτέρω στοιχείων καθώς και η παράλειψή τους δεν επάγεται ακυρότητα του δικο-

γράφου εάν, όπως προβλέπει το άρθρο 46 του ΚΔΔ, τα στοιχεία αυτά προκύπτουν

από την εκτίμηση του συνολικού περιεχομένου του δικογράφου.

Το δικόγραφο της έφεσης πρέπει, πλην των περιπτώσεων που προβλέπονται στο

άρθρο 27 παρ. 2 και 3 ΚΔΔ, δηλ. κατά την εκδίκαση των διαφορών που αναφύο-

νται κατ’ εφαρμογή των νομοθεσιών στις οποίες αναφέρεται η παρ. 1 του άρθρου

7 του N 702/1977 και κατά τη διαδικασία λήψης ασφαλιστικών μέτρων σύμφωνα

με τις διατάξεις των άρθρων 200 έως και 215, να υπογράφονται από δικηγόρο. Οι

διατάξεις των άρθρων 45 και 46 ΚΔΔ που επιβάλλουν υποχρεωτική επί ποινή απα-

ραδέκτου υπογραφή του εισαγωγικού δικογράφου από δικηγόρο καθώς και η αντί-

στοιχη υποχρεωτική δια δικηγόρου παράσταση του διαδίκου κατά τη συζήτηση δεν

αντίκειται ούτε στις διατάξεις του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος ούτε στις δια-

τάξεις του άρθρου 6 της Σύμβασης της Ρώμης που κυρώθηκε με το ΝΔ 53/1974, δε-

δομένου ότι άλλωστε με τις διατάξεις αυτές δεν περιορίζεται και μάλιστα ουσιωδώς

8. Βλ.

Ν. Χατζητζανής,

Κώδιξ Διοικητικής Δικονομίας, Ερμηνεία κατ’ άρθρον 2004, Άρθρο 87,

σελ. 659.