ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ

[13]

ΤΟ ΕΝΔΙΚΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΕΦΕΣΗΣ

428

Γ. ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ / Γ. ΣΚΟΥΛΟΥΔΗΣ / Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

ση που ελήφθη σε συμβούλιο παύει να ισχύει και η υπόθεση εισάγεται για συζήτη-

ση με την τακτική διαδικασία. Σε περίπτωση αποδοχής της έφεσης, τα ανωτέρω ισχύ-

ουν και για εκείνον κατά του οποίου στρεφόταν η έφεση, καθώς και για τον παρεμ-

βαίνοντα ή τον έχοντα δικαίωμα παρέμβασης. Η Αρχή καταβάλλει το τριπλάσιο του

προβλεπόμενου για τον ιδιώτη παραβόλου. Στην περίπτωση αυτή, στην απόφαση

σημειώνεται ότι η παραδοχή καθίσταται οριστική μετά την τήρηση της διαδικασίας

της επόμενης παραγράφου. Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος του οικείου Τμήματος ή ο δι-

καστής του μονομελούς διοικητικού εφετείου με πράξη του διαπιστώνει την άπρα-

κτη πάροδο των πιο πάνω προθεσμιών, από την ημερομηνία δε σύνταξης της πρά-

ξης αυτής παράγεται το αποτέλεσμα της απόφασης. Αν διαπιστωθεί πλημμέλεια στην

κοινοποίηση, διατάσσεται η ενέργεια νέας. Στις υποθέσεις που εκδικάζονται σε συμ-

βούλιο, δικαστική δαπάνη επιδικάζεται για τη σύνταξη του δικογράφου. Αν, μετά

από αίτημα του διαδίκου, η υπόθεση εισαχθεί στην τακτική διαδικασία και το διατα-

κτικό της απόφασης είναι, κατά τα ουσιώδη σημεία του, το ίδιο με αυτό της απόφα-

σης σε συμβούλιο, ο διάδικος που προκάλεσε τη νέα συζήτηση καταδικάζεται να κα-

ταβάλει στο νικήσαντα διάδικο ποσό ίσο με το πενταπλάσιο της εκάστοτε οριζόμενης

δικαστικής δαπάνης.

Ως προς την αποτελεσματικότητα του νεοεισαχθέντος αυτού μέτρου κατά την εκδί-

καση των διοικητικών διαφορών ουσίας (τα διοικητικά δικαστήρια, όταν δικάζουν

ακυρωτικές διαφορές, καθώς επίσης και το Συμβούλιο της Επικρατείας από το 1999

ήδη εφαρμόζουν το μέτρο αυτό δυνάμει του άρθρου 34Α του ΠΔ 18/1989) έχουν δι-

ατυπωθεί κριτικές επιφυλάξεις στη βάση ερωτημάτων, όπως για παράδειγμα: α) πό-

τε και πως είναι δυνατόν να εντοπισθεί το «προφανώς» αβάσιμο ή απαράδεκτο έν-

δικο βοήθημα ή μέσο, β) ποιος θα είναι ο χρόνος, εντός του οποίου πρέπει να εντο-

πισθεί η προϋπόθεση της παραπομπής σε συμβούλιο ώστε το εν λόγω μέτρο να έχει

και πρακτική χρησιμότητα (π.χ. χρόνος δύο ή τριών ετών για τον εντοπισμό του προ-

φανώς απαραδέκτου ή αβασίμου καθιστά το μέτρο του άρθρου 126Α απρόσφορο).

Ωστόσο, ο πρόεδρος του δικαστηρίου ή ο δικαστής που διευθύνει το δικαστήριο

είναι αδύνατο να διαβάσει χιλιάδες δικόγραφα για να εντοπίσει τα προφανώς αβά-

σιμα. Μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εντοπισμού του προφανώς αβάσιμου από τον

πρόεδρο του τμήματος, στον οποίο έχει χρεωθεί η υπόθεση, καθώς επίσης και στις

περιπτώσεις κατά τις οποίες συζητείται αίτηση αναστολής, οπότε εκ των πραγμάτων

εξετάζονται και οι λόγοι του κυρίου δικογράφου με μεγαλύτερη επιμέλεια

Β. Κατάθεση

Το ένδικο μέσο της έφεσης ασκείται με δικόγραφο, το οποίο, μαζί με τρία αντίγρα-

φα, κατατίθεται στη γραμματεία της κύριας έδρας του δικαστηρίου που εξέδωσε την

προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία το καταχωρίζει στο τηρούμενο βιβλίο, σχηματί-

ζει φάκελο τον οποίο διαβιβάζει στο Eφετείο, προς το οποίο απευθύνεται η έφεση,

9. Βλ.

Κ. Φώτος,

Κριτική ανάλυση των διατάξεων του Ν 3659/2008, ΔΦΝ 2008, 1833-1834.