Ο ΚΑΤ’ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

έχει επιβληθεί στην πράξη, και ότι η τυχόν απαγόρευσή της δεν

την αποτρέπει αλλά οδηγεί στην αναπαραγωγή της με μεγαλύτε-

ρους κινδύνους για τους εργαζομένους οι εκπρόσωποι των εργα-

ζομένων αναγκάσθηκαν τελικά να την ανεχθούν και η όλη στρα-

τηγική τους στρέφεται πλέον στην ρύθμιση της, τόσο από τον νο-

μοθέτη όσο και από τους κοινωνικούς εταίρους, ώστε οι κίνδυνοι

που συνεπάγεται για τους εργαζομένους η προσφυγή των επιχει-

ρήσεων σε νέες ευέλικτες μορφές απασχόλησης, κατά το δυνα-

τόν, να περιορισθούν.

Η απασχόληση προσωπικού που διατίθεται από επιχειρήσεις

που ως δραστηριότητα έχουν την πρόσληψη προσωπικού προ-

κειμένου να το διαθέτουν, κατά κανόνα επ’ αμοιβή, σε τρίτες επι-

χειρήσεις, εντάσσεται στις λεγόμενες «άτυπες» σχέσεις εργασί-

ας, με τις οποίες εκδηλώνεται η σύγχρονη ελαστικότητα στην ορ-

γάνωση της εργασίας. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν η σύμβαση

μερικής απασχόλησης, η σύμβαση ορισμένου χρόνου, η τηλεργα-

σία κ.α. Χαρακτηρίζονται ως «άτυπες» επειδή αποκλίνουν από

την «τυπική» σχέση εργασίας, που βασίζεται στο παραδοσιακό

μοντέλο της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας, στο πλαίσιο της

οποίας συνδέονται ένας εργοδότης με έναν εργαζόμενο, με σκο-

πό ο τελευταίος να παρέχει τις υπηρεσίες του για αόριστο χρο-

νικό διάστημα εντός των εγκαταστάσεων του εργοδότη και στο

σύνολο του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου. Με την ανάπτυ-

ξη και διάδοση των νέων αυτών μορφών απασχόλησης εμφανί-

σθηκαν και νέα προβλήματα, δεδομένου ότι με τις μορφές αυτές

ικανοποιείται από τη μια μεριά η επιδίωξη των επιχειρήσεων για

ευελιξία ως προς τη διαχείριση του παράγοντα εργασία και για

μείωση του μισθολογικού κόστους, από την άλλη όμως η ευελι-

ξία αυτή συνοδεύεται με αβεβαιότητα και ανασφάλεια των εργα-

ζομένων

Οι άτυπες μορφές απασχόλησης, όσο και αν έχουν κοινό χα-

ρακτηριστικό την απόκλιση από το παραδοσιακό μοντέλο της

σύμβασης εργασίας, διατηρούν μεταξύ τους σημαντικές διαφο-

ρές. Κάθε μία από αυτές παρουσιάζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά

2. Βλ.

Δούκα,

Από την flexicurity στην flexiprecarity, Τιμ. Τ. Κουκιάδη,

σελ. 285 επ.