ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ

γόμενο

, δηλαδή η αξία του μεριδίου που αντιστοιχεί στον καθένα από τους δια-

δίκους και όχι η αξία ολόκληρου του επιδίκου

. Αν ομοδικούν δηλαδή ενεργη-

τικά ή παθητικά πολλοί διάδικοι, το παραπάνω ποσό αρμοδιότητας επιμερίζεται

κατά το άρθρο 9 ΚΠολΔ και αν οι διάφορες απαιτήσεις υπάγονται σε διάφορα

καθ’ ύλην δικαστήρια, αρμόδιο είναι το ανώτερο από αυτά

. Αν το μερίδιο δεν

προσδιορίζεται στην αγωγή, τεκμαίρεται ως ίσο προς το μερίδιο των υπολοίπων,

σύμφωνα με τα άρθρα 785 και 1113 του ΑΚ

Αδιαίρετο δικαίωμα.

Διαφορετικό είναι το ζήτημα αν οι διάδικοι ενάγονται

ή ενάγουν εις ολόκληρον ή το αντικείμενο της ενοχής είναι αδιαίρετο

. Για τον

προσδιορισμό της καθ’ ύλην αρμοδιότητας, αν η παροχή είναι αδιαίρετη θα λη-

φθεί υπόψη το σύνολό της

, ήτοι η αξία ολόκληρου του δικαιώματος

. Έχει

όμως υποστηριχθεί και ότι πρέπει να προσδιοριστεί η χρηματική αξία της αδιαί-

ρετης παροχής και αυτή να διαιρεθεί προς τον αριθμό των υποκειμένων

55.

Συρροή ενεργητικής και παθητικής ομοδικίας.

Επί συρροής ενεργητικής και πα-

θητικής ομοδικίας επί διαιρετών παροχών λαμβάνεται υπόψη το ιδανικό μερί-

διο που ζητά κάθε ενάγων από κάθε εναγόμενο, το οποίο αν δεν προσδιορίζε-

ται στην αγωγή τεκμαίρεται ως ίσο προς των υπολοίπων

. Στην περίπτωση αυ-

τή, επί ίσων μεριδίων, για να υπολογιστεί η αξία της διαφοράς διαιρείται η αξία

του πράγματος δια του αριθμού των εναγόντων και εν συνεχεία το πηλίκο διαι-

ρείται δια του αριθμού των εναγομένων.

Είναι αδιάφορο αν αμφισβητείται η

ύπαρξη της όλης απαιτήσεως (εκτός της περίπτωσης που υπάρχει καταστρατήγη-

48. ΑΠ 932/2004 ΕλλΔνη 2005, 1663, ΑΠ 857/1990 ΕλλΔνη 32, 543, ΕφΛαμ 32/2000 ΝοΒ

2001, 656, ΕφΑθ 6354/1998 ΑρχΝ 2001, 94, ΕφΘεσ 988/1993 Αρμ 47, 749, ΕφΑθ

865/1990 ΕλλΔνη 32, 126, ΕφΘεσ 3863/1990 ΕλλΔνη 32, 1346, ΠΠρΑθ 1889/1999 ΑρχΝ

50, 559, ΠΠρΑρτ 19/1995 ΑρχΝ 47, 337, ΜΠρΘεσ 22857/1995 Αρμ 50, 225, ΜΠρΡοδ

105/2009 ΝΟΜΟΣ.

49. ΜΠρΠατρ 512/2007 ΕΣυγκΔ 2008, 398.

50. ΕφΛαρ 20/2012 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 1006/1981 ΑρχΝ 32, 487 και 368, ΠΠρΘεσ 20546/2000

Αρμ 2003, 326, ΕιρΝ. Μουδανίων 127/1999, ΝΟΜΟΣ.

51. ΠΠρΘηβ 59/2003 ΝοΒ 2004, 70, ΠΠρΜυτ 453/1982 ΑρχΝ 34, 70.

52. ΕφΑθ 3886/2007 ΕφΑΔ 2008, 809.

53. ΕφΑθ 1857/1992 ΕλλΔνη 1996, 670, ΕφΘεσ 2255/1996 Αρμ 1998, 1101, ΕφΘεσ

3862/1990 Αρμ 1991, 276.

54.

Κ. Κεραμεύς

, Αστικό Δικονομικό Δίκαιο, Γενικό μέρος, 1986, σελ. 23.

55. ΑΠ 1081/1981 ΕΕΝ 1982, 752, ΕφΑθ 8752/1989 ΑρχΝ 1990, 365, ΕφΑθ 4608/1990 ΑρχΝ

1992, 118.

56. ΠΠρΘεσ 20546/2000 Δ 2001, 21 με παρατ.

Κ. Μπέη

57. Βλ.

Νίκα

σε Κ. Κεραμέα, Δ. Κονδύλη, Ν. Νίκα, Ερμηνεία του Κώδικα Πολιτικής Δικονομί-

ας, 2000, σελ. 41.