ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

622

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

του άρθρου 20 Σ., αφού έτσι μπορούν οι διάδικοι να υποστηρίζουν τις απόψεις

τους ενόψει της εκτίμησης της υπόθεσής τους από τον εισαγγελέα και το δικαστι-

κό συμβούλιο, ενώ παράλληλα εξυπηρετεί και την αρχή της αναζήτησης της ου-

σιαστικής αλήθειας με την παροχή στα αρμόδια δικαστικά όργανα στοιχείων που

ενδεχομένως διευρύνουν το αποδεικτικό υλικό, το οποίο έχει συγκεντρωθεί μέ-

χρι τότε. Επομένως σωστά γίνεται δεκτή στη δικαστική πρακτική σχεδόν παγίως η

ανωτέρω ρύθμιση

Ωστόσο η τυπική περάτωση της κύριας ανάκρισης λαμβάνει χώρα κατ’ εξαίρε-

ση χωρίς να προηγηθεί η ανωτέρω γνωστοποίηση στις ακόλουθες περιπτώσεις:

– Αν δεν προκύπτουν αποχρώσες ενδείξεις ενοχής του κατηγορουμένου, ακό-

μα και αν αυτός δεν παρουσιάσθηκε για να απολογηθεί ύστερα από κλήτευση

που του έγινε, τότε η ανάκριση μπορεί να θεωρηθεί τελειωμένη (άρθρο 270, παρ.

1, εδ. β΄).

Η ανωτέρω ρύθμιση δικαιολογείται με τη σκέψη ότι σε μερικές περιπτώσεις

δεν προκύπτουν ενδείξεις εναντίον του κατηγορουμένου, οπότε δεν είναι σω-

στό να υποβληθεί αυτός στις διατυπώσεις και ενοχλήσεις της απολογίας, εφόσον

όμως προηγουμένως κλητεύθηκε σε απολογία

. Έτσι έχει επικρατήσει στη δικα-

στική πρακτική η έκδοση από τον ανακριτή απλών «τυπικών κλήσεων», οι οποίες

δεν επιδίδονται πραγματικά στον κατηγορούμενο, αλλά παραμένουν στον φάκελο

της οικείας δικογραφίας για να καλύπτεται ο τύπος της προηγούμενης κλήτευσης,

αφού η πραγματική κλήτευση του κατηγορουμένου προς εξέταση θα τον υπέβαλε

σε μάταιες και άσκοπες ενοχλήσεις

Όμως η εκτεθείσα πρακτική έχει υποστεί σοβαρή κριτική κυρίως επειδή υπο-

στηρίζεται ότι η ουσιαστική -αληθινή κλήση του κατηγορουμένου δεν συνιστά μόνο

καθήκον του ανακριτή, αλλά και δικαίωμα του κατηγορουμένου για να έχει τη δυ-

νατότητα απόκρουσης της κατηγορίας

. Ακόμα επισημαίνεται πως η απαλλακτική

κρίση του ανακριτή δεν είναι βέβαιο ότι θα γίνει περαιτέρω δεκτή και στα επόμενα

στάδια της προδικασίας, ενώ δεν αποκλείεται και η προσβολή με ένδικα μέσα (έφε-

ση ή αίτηση αναίρεσης) του αντίστοιχου απαλλακτικού βουλεύματος, οπότε φυσι-

κά δεν θα υπάρχει η απαραίτητη διατύπωση των απόψεων του κατηγορουμένου,

αφού δεν έχει λάβει χώρα η απολογία του

. Είναι βέβαια ευνόητο ότι, αν ανακύψει

ζήτημα ενοχής του κατηγορουμένου σε οποιοδήποτε περαιτέρω στάδιο της προ-

δικασίας λόγω διαφορετικής εκτίμησης εκ μέρους άλλων δικαστικών οργάνων, θα

πρέπει οπωσδήποτε να ληφθεί η απολογία του κατηγορουμένου με επιστροφή της

16. Βλ. έτσι Α.Π. 849/1977, ΠΧρ ΚΗ΄/138 επ., πρβλ. και Α.Π. 1400/1988, ΠΧρ ΛΘ΄/330 επ.

17. Βλ. Αιτιολογική Έκθεση Σ.Κ.Π.Δ., σ. 500.

18. Βλ.

Α. Μπουρόπουλο,

ΠΧρ. Δ΄/209, Α.Π. 2/1996, ΠΧρ ΜΣΤ΄/1284 επ. που δέχεται και ότι

ο ανωτέρω τρόπος περάτωσης της κυρίας ανάκρισης δεν συνιστά υπέρβαση εξουσίας.

19. Βλ.

Ν. Ανδρουλάκη

, σ. 330.

20. Βλ.

Γ. Καλφέλη

, Η περάτωση της κύριας ανακρίσεως, σελ. 222 επ.