51 / 58
Η ΠΕΡΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΡΙΣΗΣ
625
ται η κύρια ανάκριση με την έκδοση εντάλματος σύλληψης του κατηγορουμένου,
ασχέτως αν προηγήθηκε νομίμως ή όχι κλήση για απολογία του με τη σκέψη ότι ο
ανακριτής μπορεί να καλέσει προς εξέταση τον κατηγορούμενο με έκδοση εντάλ-
ματος σύλληψης σύμφωνα με το άρθρο 271 παρ. 1
26
, είναι εντελώς εσφαλμένη.
Και αυτό επειδή παραβλέπεται πως συνιστά διαφορετική ρύθμιση η εξασφά-
λιση της εμφάνισης του κατηγορουμένου στον ανακριτή για απολογία με έκδο-
ση εντάλματος σύλληψης
27
από εκείνη της περάτωσης της κύριας ανάκρισης με
έκδοση εντάλματος σύλληψης, αφού μάλιστα για την τελευταία απαιτούνται και
πρόσθετες προϋποθέσεις από τον νόμο, οι οποίες φυσικά θα πρέπει να τηρού-
νται, ώστε να θεωρείται νόμιμη η αντίστοιχη ανακριτική δραστηριότητα, εφόσον
διαφορετικά -όπως σωστά γίνεται δεκτό από άλλο μέρος της νομολογίας του
Α.Π.
28
- προκαλείται απόλυτη ακυρότητα
29
.
Περαιτέρω αναγκαία προϋπόθεση για τη δυνατότητα εφαρμογής της ανωτέρω
ρύθμισης είναι η μη εμφάνιση του κατηγορουμένου από «απείθεια», που υπάρ-
χει «όταν ο κατηγορούμενος απουσιάζει επίτηδες, επειδή δεν θέλει, για οποιον-
δήποτε λόγο, να εμφανιστεί στον ανακριτή»
30
, δηλαδή να μην οφείλεται σε κά-
ποιο ανυπέρβλητο κώλυμα, όπως π.χ. ασθένεια, ή σε άλλη εύλογη αιτία, όπως
π.χ. απουσία στο εξωτερικό
31
.
Τέλος, απαραίτητη επίσης προϋπόθεση εφαρμογής της εκτεθείσας ρύθμισης
αποτελεί και η συνδρομή «ενδείξεων» ενοχής. Εδώ μολονότι από την αόριστη
διατύπωση της διάταξης φαίνεται να αρκεί η ύπαρξη απλών μόνο ενδείξεων,
ωστόσο εγγύτερη παρατήρηση οδηγεί στο ορθότερο συμπέρασμα ότι χρειάζονται
«σοβαρές» ενδείξεις ενοχής για κακούργημα και η σύλληψη να κρίνεται απολύ-
τως αναγκαία για την πρόληψη τέλεσης άλλων εγκλημάτων ή την παρεμπόδιση
της φυγής του κατηγορουμένου (δεν έχει γνωστή διαμονή ή έχει κάνει προπα-
ρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή κατά το παρελθόν
υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου
ή παραβίαση περιορισμών διαμονής), όπως ακριβώς συνάγεται από την ευθεία
παραπομπή που γίνεται στο άρθρο 276 και την περαιτέρω παραπομπή στο άρθρο
282. Αν, επομένως, δεν συντρέχουν οι εκτεθείσες ειδικότερες προϋποθέσεις για
την έκδοση εντάλματος σύλληψης, θα πρέπει να εκδίδεται μόνο ένταλμα βίαιης
26. Βλ. π.χ. Α.Π. 1569/1983, ΠΧρ ΛΔ΄/519 επ. με αντίθετες παρατηρήσεις μου, 1235/1987,
ΠΧρ ΛΗ΄/51 επ., 1112/1988, Ελλ.Δικ. 1989/434 επ.
27. Που και αυτή οφείλει να γίνεται με πολλή περίσκεψη και τήρηση ορισμένων εγγυήσε-
ων, όπως ανωτέρω στην οικεία θέση (αρ. περ. 536) έχει εκτεθεί.
28. Βλ. έτσι 442/1985 ΠΧρ ΛΕ΄/793 και υπ’ αυτή πρόταση
Δ. Ευθυμιάδη
· πρβλ. και
949/1982, ΠΧρ ΛΓ΄/275, 583/1982, ΠΧρ ΛΓ΄/30.
29. Βλ. και
Γ. Καλφέλη,
ό.α., σ. 248 επ.
30. Βλ.
Ν. Ανδρουλάκη
, σ. 322, αρ. περ. 552.
31. Βλ. και την ανωτέρω Α.Π. 442/1985, καθώς και
Γ. Καλφέλη
, ό.α., σ. 252 επ.· πρβλ. και
Διάταξη Ανακριτή Πειραιά, 181/1984, ΠΧρ ΛΔ΄/550 επ.