27 / 40
ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ
493
(β) δι’ ης περιβέβληται δυνάμει της παραγράφου (β) του άρθρου 19 θα εφαρ-
μόζει το εις γαμικάς διαφοράς αφορών δίκαιον όπερ εφηρμόζετο υπό του
Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου κατά την προ της ημέρας ανεξαρτησίας
ημέρα, ως θα ετροποποιείτο διά νόμου γενομένου βάσει του Συντάγματος»
Για τη σημασία του Κοινοδικαίου που εφαρμόζεται στην Κύπρο παραπέμπουμε
στο απόσπασμα από το βιβλίο του έγκριτου αείμνηστου Νομικού Γ. Κακογιάννη
«Η
Απόδειξη»:
670
«Σχετικά με το δεσμευτικό χαρακτήρα των Αγγλικών δικαστικών αποφάσεων, ο
Δικαστής Α. Λοίζου (εκδίδοντας την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου) στην υπόθε-
ση MOUZOURIS AND ANOTHER (NO.2) -V- XYLOPHAGHOU PLANTATIONS LTD (1977) 1
C.L.R.287, 940 CIV.C.C, είπε (στη σελ.1950 του C.C.):
«Η σύντομη απάντηση στο επιχείρημα τούτο, που σωστά δεν πιέστηκε, είναι ότι το
πρωτόδικο δικαστήριο ποτέ δεν θεώρησε τις αποφάσεις των Αγγλικών δικαστηρί-
ων ως δεσμευτικές για τα δικά μας δικαστήρια. Εντούτοις, έχουν μεγάλη πειστική
αξία γιατί, μας δείχνουν ποιο είναι το κοινοδίκαιο, που θεωρητικά δεν αλλοιώνε-
ται από συγκεκριμένες αποφάσεις. Το πρωτόδικο δικαστήριο απλώς έκανε μια συ-
γκριτική ανάλυση της κατάστασης στην Αγγλία, επειδή οι Αγγλικοί Διαδικαστικοί
Θεσμοί ήταν οι θεσμοί που αποτέλεσαν το πρότυπο των δικών μας θεσμών, έστω
και με μερικές αλλαγές και παραλλαγές. Συνεπόμενα, η αναφορά στην Αγγλική νο-
μολογία είναι χρήσιμη στην ερμηνεία των δικών μας νομοθετικών διατάξεων που
έχουν την πηγή τους στο Αγγλικό σύστημα δικαίου»
Στην εφαρμογή όμως των Αγγλικών αποφάσεων και του Αγγλικού κοινοδικαίου, θα πρέ-
πει πάντοτε να έχουμε κατά νουν τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στην Αγγλία και
την Κύπρο, διαφορές νοοτροπίας, διαφορές εθίμων, διαφορές θρησκείας, γεωγραφικές
διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες, διαφορές εθνικότητας, καταγωγής και ιστορίας των
δύο λαών. Το ίδιο θα πρέπει να έχουμε υπόψη όταν εφαρμόζουμε δικαστικές αποφάσεις
του εν γένει κόσμου του κοινοδικαίου, αποφάσεις δηλαδή των χωρών που εφαρμόζουν,
όπως εμείς, το Αγγλοσαξωνικό σύστημα δικαίου (όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της
Αμερικής και οι χώρες της Κοινοπολιτείας). Η ανάγκη αυτή υπογραμμίστηκε από πολύ
παλιά από τον Αρχιδικαστή HALLINAN στην υπόθεση R-V-ERODOTOU (1952) 19 C.L.R
144, 105 CRI.C.C, που είπε:
«Όμως, κατά την γνώμη μας, τα δικαστήρια της αποικίας έχουν υποχρέωση ν’ ακο-
λουθούν τις αποφάσεις του Ανακτοβουλίου (PRIVY COUNCIL), τον HOUSE OF
LORDS, του Εφετείου και του Ποινικού Εφετείου της Αγγλίας, όταν κρίνουν ζητή-
ματα που ο νόμος που τα διέπει εδώ στην Κύπρο και ο νόμος που τα διέπει στην
Αγγλία είναι ο ίδιος και τα δικαστήρια που έχουν απεριόριστη δικαιοδοσία στην
αποικία οφείλουν στα ζητήματα αυτά να δείχνουν τον ίδιο σεβασμό στις αποφά-
σεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου (HIGH COURT OF JUSTICE) της Αγγλίας όπως το
σεβασμό που δείχνουν στις αποφάσεις των δικαστηρίων ίσου βαθμού. Αυτή υπήρ-
ξε η τακτική των δικαστηρίων σε όλες τις αποικίες. Όταν το Ανακτοβούλιο εκδικά-
ζει εφέσεις από αποικιακά δικαστήρια σε ζητήματα που ο νόμος της Αγγλίας και
670. (1983), σελ. 7-9.